Geroerd

Thuisgekomen zette ik de tas neer en gooide het boekje op tafel. ‘Is het niet leuk?’ zegt mijn vrouw.
‘Nou om eerlijk te wezen, konden de eerste paar stukjes mij niet echt bekoren. Maar gaande weg herken ik toch weer de echte Sylvia Witteman. Mooie observaties die soms grappig zijn en soms ook wel aangrijpend.’

Ik had ik het verleden ooit een paar boekjes van haar op de rommelmarkt gekocht – ik kende haar niet echt – en vond ze goed, soms zelfs hilarisch. Dit boekje ‘Een visgraatjas met haaiengrijns’, is misschien wat ingetogener. De verhaaltjes groeien met haar mee. De omstandigheden zijn veranderd – de kinderen groter, zij zelf ouder, enz.

‘Jammer dat het wat tegenvalt,’ zegt mijn vrouw.
‘Nee hoor, neem nou het verhaal ‘Mensenrecht’ , dat is in wezen een juweeltje.
Terwijl de vertelster schuilt onder de luifel van een kebabzaak ziet ze aan de overkant van de straat een poster achter het raam van een woning met de tekst ‘abortus is een mensenrecht’. Komt er een vrouw aangerend met kinderwagen, ook schuilen.
‘Een mensenrecht’ ben ik het mee eens, zegt ze. ‘Zouden ze het ‘voor de grap hebben gedaan?’ Ze wees op de vensterbank eronder, waar enkele teddyberen en kinderschoentjes stonden en nog net een deel van een wieg was te herkennen.
‘En toch ,’ zei ze, ‘tien jaar geleden, ik was eenentwintig volop aan de studie, raakte ik per ongeluk zwanger. Ik had niks met baby’s – dus abortus.’ Terwijl ze even onder het plastic hoes keek van de kinderwagen – deze is nu acht maanden – zo lief, gewenst en zo. Nu denk ik steeds vaker aan die andere – die zou nu tien jaar zijn geweest. Ze schraapte haar keel: ‘Maar ik heb geen spijt hoor. Echt niet.

Maar toch … , maar toch …’

Toen ik het verhaal las, dacht ik; wat een knap verhaaltje. In een enkel simpel schetsje een vreselijk dilemma weergegeven.
Terwijl ik het mijn vrouw vertel, probeerden de waterlanders mij te overmeesteren en m’n stem haperde.
‘Je bent geroerd?’ zei ze.
‘Ja,’ wist ik, ‘gisteren kon ik het zo nuchter lezen en beoordelen en nou ik het jou vertel, raak het me diep.’

Ach, ik zag weer de bevestiging, van wat ik eigenlijk wel wist maar niet altijd wil toegeven dat mensen met een kapot hart opeens heel gevoelig kunnen zijn.
Het zij zo.

abortus baby kinderwagen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 1 stemmen 116