Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Wat Een Zielenregen

Wat een regen en wind, ik duik het plaatselijke café restaurant in; even een lekkere cappuccino met een warm broodje bestellen.
Ik ga alvast aan de leestafel zitten, waar een oudere man de krant zit te lezen. ‘Goedemorgen,’ zei de man.
‘Ook een goede morgen meneer,’ wenste ik hem, terwijl ik m’n jas en de paraplu op hing.
‘Wat een regen toch hè, en het houdt maar niet op, de hele week al,’ bracht ik als open deur in, om een gesprek met de oude man op te starten.
Niet dat ik iedereen zomaar tot een gesprek uitlok, maar deze man had iets speciaals. Hij had een bepaald soort uitstraling, wat men in sommige kringen letterlijk een sterk aura noemt.

‘Inderdaad meneer en weet u, het is nog lang niet over, er gaat nog veel meer komen.’
‘Nou de weersverwachting, voor over een poosje, lijkt anders goed, buienradar geeft over een half uur een wolkeloze lucht aan. U werkt bij het KNMI of zo?’
‘Nou dat niet echt, maar het is geen gewone regen meneer. Het is een zielenregen.’
‘Zielenregen, wat is dat nou weer,’ vroeg ik. Verdorie dacht ik, trap ik er toch weer in, in de val die dat soort types voor de onschuldige onbevlekte medeburgers opzetten. Maar goed dan, eigen schuld, ik zal de man even beleefd aanhoren.

‘Meneer, ik zal het u uitleggen. Zoals u weet heeft alles z’n eigen cyclus. De natuur geeft ons z’n jaargetijden. Bloemen komen ieder jaar weer op en dieren komen en gaan, bladeren vallen en komen opnieuw. Alles is aan cycli onderworpen – de rondgang van de maan, de aarde enz. alles en iedereen heeft z’n eigen cyclus. Dit begreep ik zelfs nog. ‘Ik begrijp u meneer, u bedoelt dat dit ook geldt voor regen wind en zonneschijn.

‘Inderdaad meneer, ook het weer voldoet gedeeltelijk aan die wetten. Alleen veel minder regelmatig. Goed in de winter is het meestal kouder dan in de zomer en in de zomer kan het vaak wat droger zijn dan in de herfst. Maar ik weet niet of het u opgevallen is, maar de regen is steeds vaker aanwezig in onze omgeving en in warmere landen wordt het steeds droger. Terwijl er tegenwoordig in sommige warme landen in de winter sneeuw valt en er modderstromen plaatsvinden – wat anders bijna nooit voor komt.

‘Maar wat heeft dat met zielenregen te maken?’ vroeg ik. ‘Alles, de natuur laat alles terugkeren zoals ik eerder beschreef. Bloemen, vogels enz. ze komen ieder jaar weer, maar wat men soms vergeet, is dat het ook voor de mens geldt. Na onze dood stijgen we op, net zoals regen verdampt en keren we na verloop van tijd weer terug in een nieuw mens, net als bij dieren.
De vele regen noem ik zielenregen en het regent hier zoveel tegenwoordig, omdat de natuur iets naar haar hand wil zetten, omdat sommige wezens hier op aarde menen alles maar te kunnen bepalen. De natuur weet het beter en stuurt extra zielen van een bepaald soort, bij ons in de vorm van regen, naar de aarde en maakt het daardoor voor onze soort moeilijker en zet ons aan tot nadenken over hoe het verder moet.
Heel langzaam dringt het probleem tot ons mensen door en zolang het nog niet echt lukt zal ze virussen en bacteriën, stormen, verschroeiende hitte en andere ellende naar de aarde sturen en zo het een en ander naar haar hand zetten.’

‘U bent Boeddhist of Hindoe of zo?’ vroeg ik om duidelijkheid te scheppen. ‘Nee, meneer, het is slechts een persoonlijk idee over hoe alles in elkaar zit. Geloof me Moeder Natuur bepaalt door de weersgesteldheid wat er gebeurt, zij corrigeert misstanden die grote gevolgen kunnen hebben en wij hebben uiteindelijk niets in te brengen.
Wij zijn het kind dat aan haar autoriteit is onderworpen. Ik zag dat het inmiddels droog was geworden en had mijn koffie en broodje naar binnen gewerkt.
‘En wie stuurt de natuur dan aan meneer?’
‘Ja, dat is het grote geheim, waar wij hier op aarde geen weet van hebben, maar als we opgestegen zijn, zullen we er vast achter komen.’

Het was mooi geweest, ik had z’n verhaal aangehoord en meende er nu vandoor te moeten gaan.
‘Fijn uw ‘bijzondere’ theorie te hebben aangehoord, meneer. Ik ben nu een stuk wijzer geworden, maar ik moet er, nu het droog is, vandoor.’
‘Pas op voor de zielenregen jongen,’ zei hij tot afscheid met iets van een glimlach.
Na buiten gekomen te zijn, waar de zon me toe lachte, dacht ik wat een sneu, warrig en zielig figuur.

Vijf minuten later begon het vreselijk te plenzen en ik besefte dat ik m’n paraplu in het café had laten hangen.

Schrijver: catrinus
Inzender: C.A. de Boer, 19 februari 2022


Geplaatst in de categorie: filosofie

4.0 met 2 stemmen 178



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)