Foutje- bedankt.
We gaan op pad, met z’n tweetjes dit keer want afgelopen week was ik in mijn eentje weg en thuiskomend zit dan mijn maatje toch een tikkie verpieterd zeg maar, met z’n ziel onder de arm, niet letterlijk natuurlijk want dat zou niet goed zijn en waarom zat ie dat dan - wel dat is omdat: hij een heerlijke hobby heeft, waarbij gereedschap aan te pas komt. En nou is er dus niks mis met gebruik van dit soort attributen, maar dat speelt wel op als hij er een houtje van maakt een verwonding op zichzelf toe te passen, dus, als ik een deel van de dag weg moet, dan heb ik liever niet dat….snap je? Gebruik van pleisters scharen en verband staan letterlijk klaar want: hij hoeft zich maar te stoten of komt met een winkelhaak naar de keuken gelopen- dat wetende is het beter om dit soort dingen niet te doen, tenslotte kan hij altijd puzzelen, painten of tv kijken, opties zat.
Maar vandaag gaan we samen, koersen door de gemeente en doen diverse winkels aan, vereren met een bezoekje dus. Het is lekker weer en het beloofde Saharazand laat nog even op zich wachten, stemmen hoeven we niet, dat is gisteren al gedaan natuurlijk, best handig om dat te verdelen over meer dagen ook! We komen wat bekenden tegen, maken hier - en ook daar een praatje en zijn na bijna twee uur wel uitgepraat, gewinkeld en klaar. Op huis aan waarbij ik eerlijk zeg dat: als we terug rijden het te makkelijk is om aan de foute kant van de weg, het fietspad te nemen, een stukje van 100 meter of zo.
Dit stukje ‘nemen’ we al jaren en er is niks mis mee, immers: als je de juiste weg zou nemen, moet je vier stoplichten trotseren, en tweemaal een linke weg oversteken, terwijl we: rijdend aan de andere (foute jaja, weet ik) kant richting het stoplicht rijden, maar nog steeds op het fietspad ook. Er komt ons een heel grappige dame tegemoet en wetende dat het fietspad ruimte biedt voor minimaal drie fietsers die elkaar dan niet in de weg zitten, kijkt ze ons aan en brult: je zit aan de verkeerde kant! Ik schiet in de lach (sorry) en zeg, serieus, meen je dat nou?
Eega zegt: wat had die dame nou, ik zeg: wist jij dat we aan de verkeerde kant zaten? Oh dan hoorde ik toch goed wat er gebruld werd…. Maar het allerbeste wat me overkwam is, achterom kijkend een ‘dame’ die een bepaalde vinger opstak en vervolgens - aan de verkeerde kant van de weg terecht kwam! Kijk, je mag best iemand op een foutje wijzen als je daar trek in hebt, maar dit is het gebruikelijke verhaal van de splinter en de balk geloof ik….
Geplaatst in de categorie: verkeer