Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

De onmacht van ons volk

Wie hoorde het niet, van wie dan ook: tel je zegeningen? Ik denk dat iedereen de uitdrukking wel kent én herkent. Geloof me als ik zeg: dat ik heel goed weet wat mijn/ onze zegeningen zijn, eerlijk waar. Een dak boven ons hoofd, te eten, nooit zonder geld en misschien wel het belangrijkste, nooit zonder liefde!

Dus ja, zegeningen zat die we ook koesteren. Dat er intussen veel dierbaren ‘t tijdelijke voor het eeuwige hebben ingeleverd, is ook al niets aan te doen, helaas want een groot aantal wordt nog dramatisch gemist.

Ook daar doe je niets aan, evenmin als aan de talloze regels en wetten die er in ons mooie land heersen, gelden en tellen. Hoe ik daarop kom, wel, dat moet me van het hart want naast de lijn brullen kan iedereen. Maar los van het feit dat je daar niets mee opschiet ben ik me de laatste jaren veel gaan afvragen en de echte reden dat ik dit nu schrijf is de huidige toestand rondom de mensen die ons land binnen komen omdat ze ‘veiligheid‘ zoeken!

Tot zover snap ik nog dat mensen daar naar op zoek zijn, immers wil iedereen zich veilig voelen? En dan maak ik een sprong in de tijd terug want, een krappe 25 jaar geleden kwamen er een lichting mensen ‘op zoek naar veiligheid‘ die werden gehuisvest in een hotel hier in de buurt!

Niks mis mee natuurlijk maar gedragen, dat deden ze zich niet, sterker nog - men zegt: een brutaal mens heeft de halve wereld en dat dit op die mensen sloeg bewees wel het feit dat ze en mass naar de kapper gingen en bij de kassa zeiden: bel maar met de gemeente want wij hebben geen geld. Heel veilig dit, nietwaar?

Ik scheer ze niet over één kam, dat zou niet eerlijk zijn maar de talloze verhalen die ook mij ter oren komen in de vorm van: de familie R zou een dame met kind uit het oorlogsgebied opvangen, echter na acht dagen was de ‘ dame’ het zat en trok naar de gemeente, diezelfde gemeente zette alles in het bedrijf voor onderdak voor mevrouw met dochter en dan te bedenken dat: ze weer terug wilde zodra het in haar thuisland rustig zou worden?

Hoe bedoel je, de wereld andersom? In diezelfde tijd, proberen talloze studenten en jonge mensen aan onderdak te komen, lopen tegen een warboel van papieren aan. Maar waar zijn die papieren als het gaat om mensen die ons land binnenkomen omdat: het hier zo veilig is?

Uitgeprocedeerde asielzoekers die dus geen recht hebben om hier te zijn, waarom zijn die er wel? Waarom worden er geen acties ondernomen ze weg te halen uit ons veilige luilekkerland? Het kost bakken geld, geld van de gemeenschap om ze hier te houden terwijl het onterecht is en misschien mogen we niet naar het prijskaartje kijken, maar dat doe ik dus wel.

Waarom worden regels opgesteld als ze niet worden nageleefd kijk alleen maar naar de elite groep die een eigen bus krijgen omdat ze teveel amok maken in het bestaande vervoer? Kijk naar de mensen in Tubbergen die als de dood zijn, dat er in die kleine gemeenschap in een hotel met pakweg 70 kamers, 300 mensen worden gestopt, hoe dan in vredesnaam?

Er wordt alles, echt alles aan gedaan om mensen die ons land een veilige haven vinden, zich thuis te laten voelen, regels zijn er niet - worden niet nageleefd maar men vergeet jammerlijk dat het eigen volk en zo durf ik dat best te noemen, iets meer op de voorgrond had mogen staan. Immers, zijn zij het die de jammerlijke tol betalen van deze absurde en ellendige situatie, waarmee ik niet wil zeggen dat mensen zoals uit een oorlogsgebied niet geholpen moeten worden, want dat moet juist wel!

Het gaat me puur en alleen om: regels die gelden voor alle inwoners van ons land en dat zou dan dus voor iedereen moeten gelden, ook voor hen, die de hand ophouden en er niets voor hoeven doen? Ik discrimineer niet, maar er komt een ‘maar’ achteraan, want zo zachtjes aan voelen Nederlanders zich in eigen land gediscrimineerd en dat mag en kan nooit de bedoeling zijn. De hele opvang zoals die nu wordt gehandhaafd is buiten zijn oevers getreden, de kade is verzakt en het land raakt vol, vol met mensen die er domweg niet meer bijpassen. Hulp is prima maar je kunt ook teveel willen waar het niet kan!

... Mensen zijn het beu! ...

Schrijver: An Terlouw, 22 augustus 2022


Geplaatst in de categorie: actualiteit

2.7 met 14 stemmen 206



Er zijn 6 reacties op deze inzending:

Naam:
Richard Bahl
Datum:
27 augustus 2022
Edith, ik lees in je commentaar een forse portie jij-bakken. Maar je bedoelt het vast anders. Een jongeman adopteren van over de grenzen is nobel en sociaal. Ik geloof direct, dat je op dat punt zeker integer bent. Mooi dat je stelt dat je gezin daardoor compleet is geworden. Of je los daarvan mijn niet zo ingewikkelde commentaar correct analyseert is een heel ander verhaal. Terug naar het item. Dat Nederland vol is, is een 'klaagzang' die veel klinkt. Of dat feitelijk ook waar is, is ook nog maar de vraag. In de media lezen wij terecht- vind ik- dat aantallen en beroerde organisatie van de opvang vaak door elkaar worden gehaald. Eigenlijk vind ik de meer 'simpele', maar goed bedoelde 'verhalen' over dit onderwerp een negatieve en te simpele kant hebben. Terwijl ik nog steeds denk dat Paul Scheffer (schrijver, wetenschapper) best een punt heeft om jaarlijks parlementair vast te stellen hetgeen Nederland aankan als het gaat om asiel/immigratie. Nu ja, voorlopig hebben wij nog internationale verdragen, welke in sociaal opzicht indertijd correct zijn opgesteld. Of dat in beton gegoten moet zijn, weet ik niet. Ook bij discussie over wijzigingen is het zaak barmhartigheid en veiligheid voor vluchtelingen voorop te stellen, lijkt mij.
Naam:
An Terlouw
Datum:
24 augustus 2022
Edith, dank voor je lieve reactie, je begrijpt mijn punt en daar ben ik blij mee! Het is niet zo, dat ook wij, niemand helpen maar het kan domweg teveel en te vol worden!
Naam:
Edith Meyers
Datum:
24 augustus 2022
Nederland, is net als België vol. Klopt. Inderdaad moeten er regels zijn. Helemaal juist.
Zelf adopteer ik momenteel een Afghaanse jongeman, die hier al jaren woont. Hij vervolledigt ons gezin.

RICHARD bahl, ik heb even jouw reaktie gelezen. Fijn dat je de moeite nam om te reageren, maar als je zelf schrijft, en dat ook een beetje rommelig is, laat andere schrijvers dan in hun waarde. Wat jij een klaagzang noemt, zijn jouw verhalen ook. Dus...

En Marja, ja we zijn blij met een kleurrijk België, net zoals An dat ook is met Nederland. Alleen regels zijn er voor iedereen.
Naam:
An Terlouw
Datum:
23 augustus 2022
Marja, de kleur, evenals afkomst doen er niet toe, wel zit er een wezenlijk verschil in de manier van ‘ je vasthouden aan regels ‘ zoals die voor iedereen gelden, dus ook voor hen- die uitgeprocedeerd zijn er in feite terug moeten naar land van herkomst. Want eerlijk is eerlijk, de groepen je je nu noemt, krijgen die bijvoorbeeld eigen vervoer omdat ze zich niet kunnen gedragen? Krijgen boeren antwoord? Dat bedoel ik dus. Met dank voor je reactie
Naam:
Marja Raadt
Datum:
23 augustus 2022
Ik ben benieuwd wie onder 'ons volk' vallen!
Limburgers, Friezen, Hugenoten, Surinamers (na 1975), Hongaren (na 1956), Italianen - Spanjaarden -Turken (als gebleven gastarbeiders) - Grieken - Chinezen (met hun heerlijke restaurants) - Zeeuwen, kinderen van Canadese bevrijders, Afrikaanse hardloopsters, Caribische eilandbewoners, een Argentijnse prinses, Groningers, en ga zo nog maar een tijdje door.
Laten we blij zijn met een kleurrijk Nederland!
Naam:
Richard Bahl
Datum:
23 augustus 2022
Uiteraard mag An Terlouw een eigen opvatting noteren over asielbeleid. Dat dit in de rubriek 'Verhaal' staat vind ik al merkwaardig. Het is geen verhaal maar een klaagzang die overal elders te lezen en te horen valt. Met bekende termen als 'ik discrimineer niet' en 'niet allen over een kam scheren', en nog zo van die stoplappende dooddoeners. Met als strekking: eigen volk wordt vergeten, vol is vol. Tja, er is zeker een probleem in de opvang. En wellicht moeten we in Europees kader nadere afspraken maken. Ik onderschat de problemen niet. Alleen de vraag of wij hier op nederlands.nl zitten te wachten op een beetje rommelig geformuleerd 'volksgevoel'. Met waardering voor andere, beter gelukte bijdragen van de schrijfster.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)