Commissaris Maigret in Elst

Commissaris Jules Amédée François Maigret zit kalmpjes zijn pijp te roken. Hij heeft zojuist op het terras van het Linge Hotel Elst op de Dorpsstraat 23 een lekker ontbijt genomen en nu zit hij bij hoofdinspecteur Willem Doolhof en bladert hij door het dossier over de drie onopgeloste moorden in Elst. 'Ik heb nauwelijks aanknopingspunten en al helemaal geen bewijzen!', zegt Willem, terwijl zijn haren te berge rijzen. 'Dat heeft u wel!', antwoordt Jules, 'want de plekken, waar de slachtoffers zijn gevonden, zijn bekend en daar kan mogelijk een subtiele conclusie aan gekoppeld worden!'. 'Tja', zegt Willem, 'Foppe Admiraal is bij het 15-de eeuwse, gotische moordkruis langs de Linge gevonden, Karel Goedegebure een maand later op dezelfde plek en Hendrik Hoogland is op zijn trekker midden in zijn weiland gevonden!'. 'Wat hebben deze slachtoffers met elkaar gemeen?' 'Dat is mij nog steeds een raadsel, al waren ze wel alle drie boeren uit de nabije omgeving' 'Boeren dus. En is dat allemaal nageplozen, ik bedoel, is hun familie tot in de treure ondervraagd?' 'Zeker weten, maar niemand van de slachtoffers had vijanden en zij waren trouwe kerkgangers, van de Oud Gereformeerde Gemeente aan de Houweg 17' 'Wat is dat voor soort kerk?' 'Nou ja, nogal streng in de leer, erg ouderwets zeg maar' 'En die plek bij dat moordkruis, dat is natuurlijk bewust zo gekozen!' 'Heel goed mogelijk, want Goswinus van Heemskerk, zeg maar onze dorpsgek, beweert, dat hij een lange gedaante met een zwarte cape heeft zien wegrennen, toen hij Hendrik op zijn trekker vond' 'Aha, de moordenaar is dus gestoord en wilde waarschijnlijk Hendrik ook bij het moordkruis neerleggen' 'Dat vermoeden wij ook' 'Heeft die Goswinus geen gezicht gezien of een ander belangrijk detail?' 'Nee, niets, het was nogal mistig' 'Zijn er eventuele verdachten in beeld gekomen?' 'Niet echt, maar er woont sindsdien wel een opvallend heerschap in Elst, ene Luther Duiveland, die het voormalig gereformeerde kerkje aan de Stationsstraat 26 heeft gekocht' 'Wat is er met die man?' 'Hij runt daar een soort sekte, maar niemand weet wat hij precies verkondigt en infiltratie is zo goed als onmogelijk, want het is maar een kleine sekte' 'Runt hij dat zaakje in zijn eentje?' 'Nee, samen met Dirk van Stepraedt en die heeft inderdaad een strafblad, maar hij is al tien jaar uit de bak' 'Toch belangrijk' 'Inderdaad en wat erg opvalt, is dat de sekteleden allemaal jonge vrouwen zijn!'.

Na het gesprek met Willem gaat Jules meteen naar dominee René van Renesse van de Oud Gereformeerde Gemeente. Tijdens een braaf kopje thee met een stukje cake weet dominee René een flinke tip van de sluier op te lichten, al gaat het niet van harte. 'Weet u, commissaris, er zijn enkele jongedames van onze kerkgemeenschap overgestapt naar die duistere sekteleider Luther Duiveland en zij hebben alle banden met hun familie verbroken!'. Jules voelt dat hij beet heeft en hij aast meteen op meer informatie. 'Eerlijk gezegd gaat het om vier van onze gemeenteleden; Agnes van Dornick, Madelinda Goedhart, Helewise de Haan en Blanchefleur Delmoitié', verklaart dominee René. 'En heeft u hen nog wel eens gesproken?' 'Nee, sinds zij in die rare sekte zitten, worden zij amper nog gezien, laat staan gesproken' 'Merkwaardig zeg, zeer merkwaardig!' 'Zegt u dat wel, maar wij bidden natuurlijk elke dag voor hen en wij hopen dat God hen beschermt en terugbrengt!' 'Ik zal kijken wat ik voor u doen kan!'. Bij de familie van de vier afvalligen ontdekt Jules alleen, dat zij alle vier bijzonder gelovig zijn en dat zij er dan ook niets van snappen. 'Hoogstwaarschijnlijk zijn zij gedrogeerd!', denkt Jules op de terugweg naar zijn hotel. Na het diner en een halve fles cognac gaat hij maar eens slapen. Om zes uur 's ochtend wordt hij wakker gebeld door Willem, die zegt dat hij meteen naar het beeld 'Paardenhandel' bij de Werenfriduskerk moet komen!'. Jules rent met slaperige ogen naar de Grote Molenstraat, waar een wit scherm om het beeld is geplaatst. Willem schudt hem de hand en laat hem zien wat er gebeurd is. Op het bronzen paard ligt het ontzielde, naakte lichaam van barones Hermelindis Lauwerier, de eigenaresse van Landgoed Schoonderlogt. 'Nou breekt mijn klomp, deze keer is het een vrouw!', zegt Jules verbaasd. Willem geeft Jules enkele croissants en een beker koffie. 'We gaan direct naar haar woning!', zegt Willem, 'er is geen tijd te verliezen!'. In de dienstauto van Willem scheuren ze naar de Logtsestraat 6. Onder het imposante poortgebouw komen ze de huishoudster Berta Bril tegen, die helemaal overstuur is. Willem vraagt haar om mee te komen, want zij weet misschien meer. In de riante woning rookt Berta de ene na de andere sigaret en vertelt zij over die sekteleider uit het dorp, die van op de Stationsstraat, dat ze hem hier regelmatig bij barones Hermelindis heeft gezien en dat zij wel voelde dat er iets helemaal verkeerd aan de gang was. 'Er hing steeds een macabere, onheilspellende sfeer rondom die vent!', zegt ze met trillende handen. 'Waren zij misschien intiem met elkaar?', vraagt Jules. Berta schrikt enorm, maar tot haar grote schaamte moet zij inderdaad ja knikken. 'Mevrouw kreunde door de slaapkamerdeur heen, wat heet, het hele huis stond te kreunen!', zegt Berta, 'die engerd heeft haar helemaal gek gemaakt!'. 'Baas, we hebben dit in haar nachtkastje gevonden!', zegt agent Klaas Gaymans, terwijl hij een pistool in de lucht houdt. 'Er is duidelijk mee geschoten!', vervolgt Klaas. 'O, mijn God, in wat voor nachtmerrie ben ik beland!', roept Berta, die daarna meteen flauwvalt. Klaas blijft bij Berta, terwijl de anderen naar de Stationsstraat racen.

Tot hun grote verbazing staan de kerkdeuren wijd open en is er een soort van dienst aan de gang. Niet Luther, maar Dirk staat op een kleine verhoging. In zijn linkerhand heft hij een gouden kelk en in zijn rechterhand een gouden zwaard. 'Om één te kunnen worden met onze meester zullen jullie vandaag jullie bloed met dat van het bloed in deze kelk gaan drinken!', zegt Dirk, 'zodat jullie ware discipelen van Beëlzebub worden!'. Voor Dirk staan vier naakte dames, die samen 'Wij wensen te drinken!' scanderen. 'Nadat jullie jullie dorst gelest hebben, zal ik jullie één voor één opnieuw inwijden, dat wil zeggen, opnieuw lichamelijk bevredigen!', roept Dirk, die daarbij even naar zijn staalharde leuter wijst. 'Het moet niet gekker worden!', roept Willem, 'Dirk van Stepraedt, ik arresteer jou op verdenking van de moord op vier mensen, agent Diederik, doe hem de handboeien om!'. 'Dat kan zo zijn!', zegt Jules tegen Willem, 'maar ik vermoed toch dat de vork anders in de steel zit, denk alleen al aan dat pistool bij barones Hermelindis!'. 'Kam het hele gebouw uit!', beveelt Willem aan inmiddels vier gearriveerde collega's, 'en vindt die duivelse Luther!'. 'Doe geen moeite!', zegt Dirk, 'die is hem allang gepeerd en volgens afspraak staat hij momenteel op jullie te wachten!'. Ambulancebroeders ontfermen zich over de inmiddels met dekens bedekte vrouwen, die allemaal sterk verdoofd blijken te zijn. 'Zeg op, schoft, waar staat die vuile vriend van jou op ons te wachten?', zegt Willem tegen Dirk. 'Wat denk je van het moordkruis, oelewapper!', antwoordt Dirk, die direct een flinke por van Diederik krijgt. Jules en Willem snellen naar hun auto en ze rijden zo hard mogelijk naar het moordkruis, waar Luther inderdaad op hen te wachten staat. 'Kijk uit, Jules, hij is gewapend, laat mij het woord maar doen!', zegt Willem. Ze lopen langzaam op hem af, terwijl Willem zijn dienstwapen ontgrendeld heeft. 'Zo, makker, we hebben jouw satanskerk ontmanteld en we weten inmiddels dat jij achter de moorden zit!', zegt Willem. 'Mis!', zegt Luther met een sarcastische glimlach. 'O ja? en wat is daar mis aan dan?', vraagt de getergde Willem. 'Die satankerk was het idee van Hermelindis en zij heeft dat kerkje voor ons gekocht. Dirk en ik konden wel een dekmantel voor onze heroïnehandel gebruiken, maar Hermelindis zat dieper in het satanisme dan wij dachten en in combinatie met haar heroïneverslaving ging dat dus helemaal fout. Zij werd hartstikke paranoia en zij dacht dat opstandige boeren haar wilden vermoorden. Om haar angsten te bedwingen, draaide zij de rollen om en was zij hen voor. Dat moordkruis paste bij haar satanische fantasieën. Dat pistool heeft ze overigens van mij, dat weer wel natuurlijk. Op een bepaald moment wilde ze alles aan de grote klok gaan hangen en naar de politie stappen. Ze was al onderweg naar het politiebureau in Elst, toen ik haar het zwijgen heb opgelegd. De zwarte cape, die ze droeg, heb ik weggegooid. Het leek me wel wat hebben, zo'n naakte sloerie op een bronzen paard. Ze wilde verdomme alles aan jullie opbiechten, dat kreng! Maar goed, nu weten jullie alles alsnog!'. 'Dat wordt hoe dan ook flink wat jaren in de cel brommen, alleen al voor het drogeren en verkrachten van de dames, maar zeker voor de moord op Hermelindis!', zegt Willem. 'Dat denk ik dus van niet!', antwoordt Luther, die heel snel zijn pistool tegen zijn slaap zet en de trekker overhaalt. Jules vist uit de Linge de zwarte cape van Hermelindis op en hij legt die symbolisch over het ontzielde lichaam van Luther. 'Zo zijn ze weer herenigd!', mompelt Jules, terwijl hij zijn pijp aansteekt en Willem een kameraadschappelijke klop op zijn schouder geeft. Jules wrijft nog even over de top van het moordkruis en hij zegt: 'Wat zo'n moordkruis allemaal nog teweeg kan brengen!'.

Jules Maigret Elst

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 73