De stoute huisvrouwen van Den Briel

Petra Hilbrand is getrouwd met de keurige advocaat Pieter Hilbrand en zij wonen al enkele jaren in het statige huis op Maarland Noordzijde 28 in Den Briel. Petra heeft een dagtaak aan het schoonhouden van alle kamers, de ramen lappen, de boodschappen doen en 's avonds op tijd voor haar man koken. Aangezien Pieter een echte lekkerbek is, moet ze van iedere maaltijd een groot feest zien te maken, iets wat zij graag doet, maar het kost haar de laatste wijd wel steeds meer moeite, omdat Pieter steeds minder vanuit zichzelf welgemeende complimenten geeft en hij het zelfs niet nalaat om geregeld op de kwaliteit te mopperen. Aangezien hun seksleven er ook flink op achteruit is gegaan, is de sfeer tussen hen vaak te snijden. 'Hoe heb ik in hemelsnaam mijn ja-woord aan die stijve hark kunnen geven?', denkt Petra moedeloos, terwijl ze voor de zoveelste keer de ramen zeemt. 'Hé, Petra, hoe gaat het?', vraagt haar vriendin Leila Witzier, die langs loopt en op nummer 31 woont, ook al zo'n aardig optrekje. 'Zo zijn gangetje hé!', antwoordt Petra, 'maar ik zou wel eens wat meer afwisseling willen hebben, iets meer avontuur, nieuwe mensen ontmoeten of zoiets!'. 'Nou, meid, dan gaan we toch een keertje lekker stappen, dan laten we de mannen thuis en gaan we lekker de bloemetjes buiten zetten!'. 'Ik weet niet of Pieter dat wel goed vindt, lieverd, want hij is nogal, je weet wel, nogal erg protestants!'. 'Niks mee te maken, schat, wij gaan binnenkort op kroegentocht, met of zonder toestemming!' 'Maar Pieter komt altijd overal achter, Leila, hij wil continu weten waar ik ben en wat ik uitspook!' 'Die controlefreak van jou kan de pot op, snoes, jij moet er nodig eens op uit!' 'Morgenavond dan, na de avonddienst?' 'Zeker weten, meid, er is geen kerel, die ons kan tegenhouden!' 'Zeg dat nou niet, want Pieter is echt heel strikt in alles en als hij erachter komt, zwaait er wat!' 'Hij slaat je toch niet hé, want dan is hij bij mij aan het verkeerde adres, dat weet je hé, ik kan je zo een giftig kruidenmengsel geven als je van hem af wilt!' 'Leila toch! Foei! Doe niet zo banaal!' 'Ik meen het hé!' 'Godsamme, dat moet er ook nog bij komen! Je bent echt een verdorven heks, weet je dat?' 'Nee, maar echt, schat, waarschuw me wanneer hij jou pijn doet en jij mag altijd gaan en staan waar jij wilt, ik zou haast zeggen, zeker met zo'n godsdienstwaanzinnige als Pieter!' 'Stil toch, de buren kunnen je horen!' 'Schijt aan de buren, Peet, die angstige gluurders, mijn reet!' 'O, Leila, wat een taal voor jou, dat ben ik helemaal niet van jou gewend!' 'Dat wordt dan tijd, schat, morgenavond na de kerkdienst gaan wij gezellig de beest uithangen, ook al komen we de hele kerkgemeenschap tegen, het is ons leven en wij doen ermee wat wij willen!' 'Hij wil al maanden geen seks meer!', fluistert Petra met toegeknepen ogen. 'Meid, hoe hou je het met hem uit, reden temeer voor ons uitstapje!' 'Ik ga het hem natuurlijk niet vragen, want dan vervloekt hij mij meteen en noemt hij mij een heidin, dan kan hij maandenlang nukkig blijven doen en mij het gevoel geven alsof ik zwaar gezondigd heb!' 'Weet je wie er dan echt zondigt? Hij!' 'Kijk, met jou kan ik praten, tot morgenavond, rond tienen, lieverd!'.

'Hoe vind je de ramen, schat?', vraagt Petra aan Pieter, terwijl ze voor hun huis staan en voor de tweede keer op weg naar de kerk gaan. 'Ja, mooi, schat, maar we gaan nu naar de kerk!', snauwt hij met een verveelde blik. Zij moet als een paradepaardje naast hem lopen. Het is dat hij niet zo af en toe 'Hú!' en 'Vort!' roept. Hij kijkt met een steelse blik opzij om haar te keuren, om te zien of haar kledij wel naar zijn zin is. Hij beoordeelt zelfs de regelmaat van haar hoge hakjes. Teveel uit de pas associeert hij met losbandigheid, met hoererij. Maar Petra doet het vanavond extra in de maat en zij vermijdt iedere frivole beweging. Zij voelt zich namelijk gesterkt door de afspraak met Leila en daarom bijt ze niet in haar bit en teugels. Hoe meer zij zich aan hem aanpast, hoe minder de kans is, dat hij zijn zweep gebruikt. 'O, kijk, daar gaan Leila en Sjoerd ook net naar binnen!', zegt zij enthousiast. 'Goed gezien, gansje, maar dim een beetje, wil je?', snauwt hij met een verknepen bekje. Het is verdomde koud in de door de protestanten gestolen Sint-Catharijnekerk, want dat bakbeest is nauwelijks te verwarmen. Dominee Jesse van Bruggen preekt over de goddeloze tijden waarin wij leven en dat wij ons aan de Tien Geboden en het Evangelie van Jezus Christus moeten vastklampen, want anders zullen onze zielen voor altijd verloren zijn en in de hel terecht komen, waar geween en tandengeknars is. Vanaf de preekstoel uit 1777, nog gezien door Willem van Oranje toen hij met Charlotte van Bourbon trouwde, schreeuwt hij het uit: 'Gij zult niet begeren het huis van je naaste, gij zult niet begeren de vrouw of man van je naaste, noch zijn dienaar, noch zijn dienstmeisje, noch zijn rund, noch zijn ezel, nog iets dat van jouw naaste is!'. Dat 'of man' heeft hij er even gemakshalve zelf bijgevoegd, maar het slaat bij Petra in als een bom, haar keel slaat er van dicht en ze krijgt het vreselijk benauwd. 'Godsamme, dat eeuwige gehamer op de verdoemenis, die ons te wachten zou staan, wanneer wij niet volgens de letter van de bijbel leven, wat verbeeldt die krijskraai zich toch allemaal!', denkt Petra met een gezonde woede, 'laat ze die doemprediker naar die luidklok Cathrien Duck jagen en dan die luidklok als een stolp op hem neer laten donderen!'. Petra knikt even naar Lieve Lievense, die totaal onder de knoet van haar norse man leeft en exact op een wassen beeld lijkt, op die oncontroleerbare zenuwtic in haar gezicht na dan. 'Die tic is haar biologische verzet!', denkt Petra, 'die tic houdt haar nog een beetje in leven!'. Lieve heeft de knik niet eens opgemerkt. 'Dat mens lijkt echt volkomen gedrogeerd!', denkt Petra, 'Nietschze had gelijk met zijn opium-vergelijking!'. 'Die Van Bruggen kan mij nog meer vertellen!', denkt ze terecht opstandig, 'ik geloof helemaal niet in de hel of de hel moet hier in deze vervloekte kutkerk zijn! Verder zuigt die schreeuwlelijk dat zonde- en schuldbesef ook allemaal uit zijn onderdrukkende duim en ga ik straks lekker met Leila het leven vieren! Kijk ze hier nou zitten, al die dode zielen, die iedere zondag nog meer doodgemaakt worden, doder dan dood, alsof dat bestaat, ja, hier dus!'. Tegen het einde van de dienst begint Petra onrustig op haar stoel heen en weer te bewegen, waardoor zij een boze blik van Pieter krijgt toegeworpen. 'Verrek maar, jij!', denkt ze behendig schermend. Wanneer het orgel de laatste klanken eruit braakt, lopen de kerkbezoekers tergend langzaam naar de uitgang. 'Exact een dodenmars!', denkt Petra. Zodra de ogen van Leila en Petra elkaar treffen, knipogen zij betekenisvol naar elkaar. Het orgelgejank ebt langzaam weg en op straat gaat ze meteen weer aan de leiband. 'Je doet maar, sukkel, nog even en dan ben ik eindelijk een tijd van je verlost!', denkt zij met een diepe zucht.

Rond tien uur verlaat Petra heel stilletjes het huis en ziet zij Leila al naderen. De twee grote buitenlampen bij de voordeur zijn aan en zij verdwijnen zo snel mogelijk. 'Ging het goed?', vraagt Leila. 'Ja, hij wilde nog wat naar Bach luisteren en hij had niets door!', antwoordt Petra met een vette glimlach. 'Let's party, girl!', zegt Leila uitgelaten, 'tonight is the night!'. Zij duiken eerst De Hoofdwacht in, waar het gezellig druk is en de sfeer uitermate gemoedelijk is. Zij zijn blijkbaar niet de enige protestantse dames, die zin in een verzetje hebben, want de vriendinnen Hildegard Teeuwe en Sigrid de Jongh zijn er ook. Temidden van het geroezemoes en de luide muziek groeten zij elkaar uitbundig en permissief. 'Jullie ook hier?', roept Hildegard met een pittig biertje in haar hand. 'Zij moest er nodig een keer uit!', roept Leila terug. 'O, nou, wij komen hier anders geregeld, veel plezier hé!', zegt Hildegard nog en weg zijn ze. 'Die Sigrid, dat is een stille, maar dit had ik niet achter haar gezocht!', zegt Petra. 'Stille waters, diepe gronden, komaan, meid, ook een Duvel?', zegt Leila, die al naar de bar loopt. Na de Duvels bezoeken ze Café 't Poorthuys, Café het Melkmeisje, Café 't Kont van't Paerd, Café Dixi en Strandcafé De Meiden. Door het vele bier worden ze steeds luidruchtiger en losser. Ze giechelen werkelijk om van alles en ze flirten met diverse mannen, die hen wel zien zitten. Pas in Biercafé Den Bril hebben ze beet en raken zij in gesprek met de knappe heren Leon Pauwels en Knud de Kock, volgens eigen zeggen beiden chef-kok en eigenaars van Belgische restaurants. Leo heeft twee Michelin-sterren en Knud heeft er drie, terwijl het vorig jaar net andersom was. De redelijk dronken geworden dames laten hen maar kletsen en zij spelen het spel wel mee. 'Wij willen best een keer bij jullie komen eten!', zegt Leila, 'en dan kunnen wij jullie vertellen of jullie die sterren ook echt verdienen!'. 'He-hebben jullie da-daar ook Kas-Kasteelbier?', vraagt Petra specifiek geïnteresseerd. 'Ze-zeker wel!', antwoordt Leon, die duidelijk op Petra valt. 'Haal jij nog eens vier Westmalle's voor ons!', zegt Leila tegen Knud, terwijl zij hem verleidelijk aankijkt. 'Dat ga ik dadelijk doen!', zegt Knud, 'want ik kan zo'n mooie dame niets weigeren!'. De kaarten zijn geschud, de stelletjes zijn gevormd. Nadat allen nog een laatste keer naar het toilet zijn geweest, zwalken zij liederlijk en opgetogen naar buiten. Het is al heel erg laat in de nacht en bij de meeste huizen is het pikdonker. 'Volg de straatlantaarns!', roept Knud, 'maar kijk uit voor de watergeuzen, want dat zijn rare snoeshanen!'. Het dronken gezelschap begeeft zich naar de Langepoort. Onder die poort gaan alle remmen los en wordt er heftig gevreeën. Petra vrijt met Leon en Leila vrijt met Knud. 'In naam van Oranje, doe open de poort!', grapt Leon wanneer hij de slip van Petra naar beneden trekt. Petra smacht ontzettend veel naar zijn fiere lans en met haar hand loodst zij hem direct naar binnen. Haar vochtige vagina met de zwarte kuif vormt een gelukzalige glimlach. Terwijl Leon wilde stootbewegingen maakt, ziet hij ook nog kans om haar harde tepels op de goddelijke, luisterrijke, ja, zelfs deftige borsten te verwennen. Leila en Knud liggen inmiddels op de grond te wippen. Door de poort worden de kreungeluiden extra versterkt. Er nadert een fietslicht, wat ineens handmatig wordt uitgezet. Het is Pieter, die de hele nacht al op zoek naar Petra is. Zodra hij ziet wat daar allemaal in het donker gebeurt, haalt hij een bijl uit zijn fietstas en begint hij op Leon en Knut in te hakken. 'Vuile, smerige, goddeloze verkrachters!', krijst hij, terwijl hij maar met zijn bijl blijft slaan. Zodra het hoofd van Leon over de grond rolt, beginnen de dames keihard te gillen. 'Pieter, hou daar mee op!', gilt Petra, 'het is niet wat jij denkt dat het is!'. 'O, nee?', roept Pieter, 'en wat is het volgens jou dan wel hé?'. 'We doen dit uit vrije wil, idioot!', schreeuwt Petra in diepe wanhoop, maar dat dringt niet tot Pieter door. Terwijl nu ook het hoofd van Knut over de grond rolt, nadert er een politiewagen met sirene en wordt Pieter hardhandig gearresteerd. Petra en Leila strompelen elkaar stevig omarmend uit de poort en zij huilen aan één stuk door. Er komt een tweede politiewagen aangereden en daarmee worden de dames naar het bureau gebracht. Pieter zit inmiddels in een politiecel en er hangt hem een zeer zware straf boven het hoofd. Om hun betrokkenheid uit te vagen, blijven de dames beweren dat zij inderdaad verkracht zijn, ook al zal Pieter later misschien nog iets anders beweren, dan gooien ze dat op zijn algehele verwardheid. Bovendien heeft Pieter bij een echte verkrachting de meeste kans op strafvermindering en dat hij ontoerekeningsvatbaar verklaard zal worden, staat voor de vriendinnen wel vast. 'Kan ik jullie een kopje koffie aanbieden?', vraagt een bezorgde agent.

Hilbrand Briel

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 50