Juffrouw Gorter trekt het niet meer

'Ich möchte dir anbieten glücklich zu sein. Ohne mich bist du verloren und allein.'. uit 'Ich bin die Liebe', Nena

Als conservatrice van het Fries Scheepvaart Museum op Kleinzand 16 in Sneek ging het met Engele Gorter aardig voor de wind, totdat die creap van een Wessel Camminga entreekaartjesverkoper werd en hij haar leven danig verziekte met zijn dubbelzinnige opmerkingen en zijn op seks beluste achtervolgingsmanoeuvres. Engele Gorter heeft zo'n tien jaar geleden het royale, monumentale herenhuis op de Stationsstraat 3 in Sneek gekocht en gezien haar riante erfenis van wijlen haar man, baron Manfred Gorter, die 38 jaar ouder was, is er voor haar geen noodzaak om ergens aan het werk te gaan, maar door haar grote, maritieme kennis lonkte het scheepvaartmuseum enorm en de directie was ontzettend blij met haar, ook vanwege haar nooit aflatende passie voor het Friese erfgoed. De eerste tijd ging het allemaal van een leien dakje en kwam Engele na iedere werkdag opgeruimd, verheugd en met een trots gevoel weer thuis. Omdat zij ook de rondleidingen mocht doen, had zij leuk contact met mensen van over de hele wereld en had zij enorm veel schik in het informatie verschaffen en de vragen beantwoorden. Maar, zoals gezegd, op een dag zat die nare Wessel Camminga bij het loket voor de entreekaartjes en werd haar werkparadijsje volkomen verpest. Wanneer hij aan haar vroeg 'Heb je er weer zin in?', dan zag ze hem naar haar decollete en rok staren. En wanneer het niet druk was, dan sloop hij achter haar aan en mompelde hij bijvoorbeeld 'Heb jij het ook zo heet?', terwijl zijn gedrogeerde tong half uit zijn mond bleef hangen. Ze had al gauw door dat Wessel af en toe naar buiten glipte om even snel een jointje te gaan roken, wanneer de bezoekers niet kwamen opdagen. Wanneer hij dan half-stoned achter haar aan zat, was ze bang, dat hij haar zou verkrachten of erger. Er hing dan een vreselijk onheilspellende sfeer rondom hem en hij was nauwelijks af te schepen. 'Ga nou naar de kassa, losbol, straks staat er een rij van hier tot Leeuwarden!', zie ze een keer, maar hij vertrok geen spier en hij bleef maar naar haar rondingen staren. 'Er is een bel, waarmee ik opgepiept kan worden!', zei hij droogjes, 'en bovendien kan ik moeilijk de hele dag op mijn gat gaan zitten!'. Ze weet nog hoe hij haar na die uitspraak brutaal vastpakte en in een donkere hoek van het gebouw sleurde. 'Wat doe je nou, gek, wie denk je wel dat je bent?', stribbelde ze tegen, maar hij had zijn lange vingers al onder haar mantelpakrok gefriemeld en hij zat al met de topjes van zijn middelste drie vingers tegen haar slip aan te drukken. 'Hou je koest en zeg niet dat je het niet lekker vindt!', eiste hij en van schrik durfde zij zich op geen enkele wijze te verzetten. Daar maakte Wessel meteen gebruik van. Hij ging door zijn knieën en hij stroopte haar rok op. Hij trok haar slip naar beneden en hij hapte toe. Hij bleef maar likken, zeker iets van vijf minuten, al was dat een eeuwigheid voor Engele en wilde ze ieder moment in krijsen uitbarsten, maar dan zou hij haar zeker wat aangedaan hebben. Ze had zijn monsterlijk grote zakmes wel eens gezien, toen hij een appeltje schilde. Na die immense vernedering besloot ze haar baan op te zeggen. De uiterst verbaasde directie liet haar met veel moeite gaan en zij vertelde niets over het seksuele misbruik van Wessel, omdat zij gek genoeg stiekem ook van zijn zachte tonggestreel en razendsnelle tongelik genoten had. Door de spanning en de uitzonderlijke locatie had ze zelfs een heerlijk orgasme gekregen, al had ze Wessel daar niets van laten merken, wat op zich al knap gedaan was. Door de grote verwarring van het voorval besloot ze toch maar te vertrekken, want om nou iedere keer door die sexmaniak te worden benaderd, dat zag zij absoluut niet zitten.

Na maanden van afzondering en rust is Engele toch weer aan de slag gegaan en wel als lerares Duits aan de CSG Bogerman op de Hemdijk 2-46 in Sneek. Het klikte meteen tussen de directeur Mindert Warringa en haar. Zij houden beiden veel van klassieke muziek en schilderkunst en Mindert is al eens haar echte Breitner komen bewonderen, terwijl er een CD van Haydn speelde. Ze hebben toen ieder vier glaasjes Sonnema gedronken en stukjes kaas opgepeuzeld. Bijna waren ze in elkanders armen gevallen, maar de ratio won het van het instinct. Verder is Mindert niet echt Engele's type, want hij gaat iedere zondag keurig naar de Noorderkerk en je ziet aan hem, dat hij zijn gereformeerde harnas nooit uit zal trekken. Een vriendschappelijk omgang met hem kan overigens geen kwaad en hij zal zijn vrouwtje Doutsen ook nooit willen bedriegen, weet Engele. Als er iemand wel in aanmerking komt voor een gepassioneerde relatie, dan is het de leraar biologie Siebe Poppinga wel, waar Engele dolgraag intiem mee wil zijn, maar ze weet niet echt hoe ze dat moet aanpakken. Ze weet wel hoe ze moet flirten en hoe ze zichzelf kan verkopen, maar ze weet niet goed hoe ze hem kan inpalmen. Hij reageert nauwelijks op haar toch overduidelijke signalen, alsof hij van een andere planeet komt er er helemaal niets van begrijpt. 'Wanneer ik naakt voor hem verschijn, dan gaat er nog geen bel bij hem rinkelen!', denkt ze geïrriteerd, 'dan gaat hij waarschijnlijk zo snel mogelijk op zoek naar kleren voor mij!'. Siebe is een genie op het gebied van de biologie, maar als het op de omgang met vrouwen aankomt, is hij extreem autistisch. Engele geniet ervan om aan de Havo-klassen les te geven en de meeste leerlingen zijn dol op Fräulein Gorter. Er is alleen in één van haar klassen wat raars aan de hand. Daar proberen ze Engele op de kast te jagen en te treiteren met gemene tekeningen op het schoolbord. De vriendinnen Fintsje Buwalda, Libeltsje Gaaikema en Adelken Joustra heulen met elkaar samen tegen hun juf Duits Engele. Deze drie superknappe, oversekste jongedames doen niets liever dan de tofste jongemannen versieren en zij gaan het liefste met zoveel mogelijk naar bed. Zij houden een wenslijst bij en daar staat hun biologieleraar Siebe Poppinga ook op. Nu hebben zij in de aula opgemerkt, dat Siebe en Engele vaak met elkaar staan te kletsen en dat Engele alle moeite doet om zo aantrekkelijk mogelijk bij hem over te komen. Ze zien ook wel dat Siebe nauwelijks reageert op haar versiertrucs, maar dat is de aard van het beestje, weten ze. Siebe lijkt zelfs niet te beseffen, dat hij hartstikke aantrekkelijk voor het hitsige vrouwvolk is. Hij lijkt op George Clooney, maar hij gedraagt zich als mister Bean. Zijn stem lijkt op die van David Attenborough en tijdens zijn lessen hangen alle jongedames aan zijn lippen en dat is niet vanwege zijn gedreven kennisoverdracht. Omdat Fintsje, Libeltsje en Adelken Engele als een concurrente zien, zijn ze haar gaan pesten. Ze willen er alles aan doen om de versierpogingen van Engele te verpesten, want ze willen zelf graag met Siebe het bed delen. Zo hebben ze Engele een keer met hele slappe, uitgerekte borsten op het bord getekend, met in haar gezicht overdreven veel rimpels en met een hard wegrennende man ernaast, waarop de initialen SP stonden. Engele heeft dat toen heel kwaad uitgeveegd en zij heeft de klas strak aangekeken. Omdat het drietal zat te giechelen, wist ze meteen wie haar dat geflikt had. Sindsdien houdt ze het gemene drietal nauwlettend in de gaten en is ze extra voorzichtig in de openbare omgang met Siebe geworden. Vandaag staat er een wel heel kwaadaardige tekening op het schoolbord; een vrouw staat wijdbeens met haar rok opgetrokken, terwijl een jongeman met zijn snoet in haar poes duikt; boven de tekening staat 'Juf G in het FSM'. Nu is Engele helemaal uit het lood geslagen en kookt zij van woede. 'Dit zet ik die vuile teven betaalt!', denkt zij diep gekrenkt. Het is pauze en zij loopt gehaast door de schoolgangen. 'Zij kennen die blowfreak Wessel natuurlijk en die zal het hun wel verteld hebben!', denkt zij piekerend en vol paniek. Zij weet niet goed wie ze om hulp kan vragen, maar ze besluit om naar het biologielokaal van Siebe te gaan. Als een wervelwind passeert zij directeur Mindert, die nog probeert om haar staande te houden en haar fleurige bloes prijst. 'Flikker op, slijmbal!', denkt ze. Bij het biologielokaal aarzelt ze geen moment en stormt ze naar binnen. Eerst ziet ze niemand, maar dan hoort ze gekreun vanuit een bijlokaaltje. Ze stuift er naartoe en wat ze dan ziet tart al haar zintuigen. Fintsje zit bovenop Siebe op en neer te bewegen en Libeltsje en Adelken liggen er naast en zijn blijkbaar al aan de beurt geweest. 'Zo, stelletje orgiebeesten, wanneer iedereen aan de beurt is geweest, dan wil ik ook nog graag!', roept Engele, maar ze meent er niets van, want ze keert zichzelf meteen om en ze rent huilend en tierend naar haar klaslokaal terug, diep gekwetst door wat zij zojuist heeft gezien. Daarbij vergeleken, is haar seksuele ervaring met die gestoorde Wessel peanuts. Ze laat de gewraakte tekening gewoon staan en ze spoedt zich naar Mindert om haar ontslag aan te bieden. 'Kunnen we daar niet eerst nog eens in alle redelijkheid over praten?', vraagt de beduusde Mindert nog, maar Engele is al op de gang richting de uitgang.

Thuis laat zij eerst de badkuip vollopen en haalt zij een fles cognac te voorschijn. In haar rode duster spookt zij door haar grote huis en bekijkt zij nog eens al haar verzamelde schilderijen en kunstvoorwerpen. 'Dat ik veel smaak heb, kan niemand ontkennen!', zegt zij hardop tegen zichzelf, 'wellicht teveel smaak voor deze smakeloze wereld!'. Eenmaal in bad drinkt zij snel en woedend van de cognac. 'Wat een vreselijke klootzakken, al die mannen, stuk voor stuk!', denkt ze vol verbittering, 'hoe heb ik ooit nog in die zelfzuchtige wezens kunnen geloven?'. Ze zakt met haar billen naar voren en haar hoofd komt onder water. Dan krijst ze zo hard mogelijk en verslikt ze zich in het water. Als een dolfijn schiet ze uit het water omhoog en het glas, wat op de rand van het bad staat, valt op de badkamertegels kapot. 'Jammer dan!', zegt ze, 'kom maar op met die fles!'. Ze klokt de cognac door haar keel alsof het water is. Ze wordt meer en meer dronken en ze begint te raaskallen. Tijdens het afdrogen stapt ze in de glassplinters en bloedt ze hevig. Ze trekt er enkele splinters uit en ze loopt naar haar slaapkamer. Ze laat een bloedspoor achter, maar dat deert haar allemaal niet meer. Ze opent haar nachtkastje en ze haalt een klein damespistool tevoorschijn. Dat smijt ze op haar bed en nadat ze zichzelf opnieuw heeft aangekleed, checkt ze of haar pistool geladen is. 'Bingo! helemaal gevuld, dat moet voldoende zijn!', zegt ze onheilspellend. Ze draaft de trap af en beneden kijkt ze nog naar een film met Marilyn Monroe, 'Bus Stop', gewoon omdat ze nog ergens naar wil kijken, maar diep binnen in haar staat haar besluit al vast en ze ligt niet voor niets met haar pistool in de aanslag op de bank. Na de film luistert ze nog wat naar Tsjaikovski, Beethoven en Mahler. Rond middernacht gaat ze naar buiten en laat ze de voordeur op een kier staan. 'Voor wie maar wil!', bazelt ze, 'ik heb het straks toch niet meer nodig!'. Ze loopt langs de gracht richting de Waterpoort. Bij de Waterpoort zoekt ze naar een donker plekje en daar ontkleedt ze zichzelf. Spiernaakt en met haar pistool in haar rechterhand loopt ze ongezien naar het midden van de Waterpoort. Daar gaat ze op de rand van de brug staan en beweegt ze haar pistool naar haar rechterslaap. 'Ik ben slechts één schot van de ware liefde verwijderd!', zegt ze met een uiterst treurig gelaat. Wietze Osinga, die net uit de kroeg komt en wat schommelend langs de naakte Engele fietst, springt ineens van zijn fiets en holt naar Engele. Hij schreeuwt: 'Niet doen, mevrouw, niet doen, mevrouw!', maar Engele kijkt niet eens naar hem om en zij schiet. Zij valt voorover in het koude water, terwijl Wietze zijn klompen uit trapt en in het water wil duiken, al beseft hij dondersgoed dat zijn reddingspoging bij voorbaat mislukt is.

Schrijver: Sir Joanan Rutgers
17 februari 2023

Geplaatst in de categorie: eenzaamheid