De gedoemde roofmoord nabij Raalte

De stormwind giert om het kleine huis van Grimbald Nagels en Aaltje Jakkes. Overal in huis liggen lege bierblikjes en staan volle asbakken. 'Zeg kerel van me, ik ga zo even naar yogales, hou je de boel een beetje netjes ja?', zegt de mollige Aaltje, die zichzelf in een strak trainingspak heeft geworsteld. 'Ga jij nou maar lekker stretchen, wijfie, en laat mij de boel de boel!', bromt Grimbald, die zijn zoveelste sigaret opsteekt en naar de televisie blijft staren. Zodra Aaltje even langs Grimbald loopt, geeft Grimbald haar een flinke klets op haar roomsoesbillen. 'Laat dat, ouwe rukker!', zegt ze deels boos en deels gestreeld. 'Tot later, yoga-stuk van me!', zegt Grimbald nog, terwijl de voordeur keihard dichtslaat. Het is Grimbald niet helemaal duidelijk of dat door Aaltje of door de wind komt. 'Nog even en dit huisje vliegt de lucht in!', mompelt Grimbald, terwijl hij naar Carice van Houten kijkt, die in 'Verborgen Verleden' ergens in een Schotse kerk bijna in huilen uitbarst, omdat haar voorouders uiterst arme Ieren waren, die in plaggehutten woonden. 'Dus jij huilt, omdat jouw voorouders hartstikke arm waren en omdat jij hartstikke rijk bent, allez schatje, dat is wel heel erg nobel van je! Ik ben geen familie van je, maar wel hartstikke arm, dus wat let je?', zegt Grimbald hardop tegen zichzelf. Er wordt op de voordeur geklopt en Grimbald laat zijn vriend Balderik Baalman binnen. 'Donderdju zeg, ik verrek van de kou, heb je een pilsje voor me, ouwe rat?', zegt Balderik, die meteen op de bank neerploft. 'Ga maar halen, lome zak, de koelkast zit weer vol!', zegt Grimbald, 'Moet je die Carice zien jóh, die is lang zo mooi niet als ik altijd dacht en haar gezicht staat geregeld zwaar depressief, maar we weten nou waar dat van komt, ze had straatarme, Ierse voorouders en daar heeft zij nog steeds last van, iets met genen of zoiets!'. 'Ja, nu je het zegt, je hebt gelijk, ouwe zuipschuit, die is in het echte leven niet eens zo'n bijzondere beauty, maar dat maakt haar wel menselijker en genaakbaarder!' 'Nou, Balderik, doe je voor als een Ierse acteur en maak eens een afspraak met haar!' 'Zou me dat lukken denk je?' 'Wat denk je zelf?, achterlijke fantast die je bent!' 'Hóhó makker, even dimmen hé, want ik heb namelijk een plan bedacht, waar je steil van achterover zult vallen!' 'Vertel op! ik zit naast je op de bank, die een stevige rugleuning heeft!' 'Kijk, Grimbald, ik weet dat je na jouw gedwongen ontslag weinig te makken hebt en zelf heb ik het ook niet echt breed, dus nu zat ik zo te denken, kijk, we hebben al eens eerder zoiets ondernomen, je weet wel, toen, bij die juwelierszaak in Hengelo, dat is toen helemaal uit de hand gelopen, maar we konden nog wel op tijd wegkomen en de buit was nog groot genoeg om eens lekker de bloemetjes buiten te zetten, nou man, ik heb me toch een idee nu!' 'Draai er niet zo om heen, schijtluis, wat is het plan?' 'Nou kijk, ik ben erachter gekomen, dat de havezate Het Reelaer aan 't Reelaer nabij Raalte door twee oude dames wordt bewoond, die bijna nooit hun havezate verlaten, omdat ze hun rijkdommen niet alleen willen en durven laten. Het zijn twee stokoude besjes, die de vergaarde of zeg maar gestolen rijkdommen van hun adellijke geslacht proberen te verdedigen. Binnenkort is het festival Stöppelhaene in Raalte en dan gaan wij toeslaan, ik bedoel, dan gaan wij die wandelende sceletten overvallen en flink wat lichter maken!' 'Je bent een geniale meesterdief, Balderik, ik wist dat je het in je had, ik doe zeker mee en deze keer komen we met een verhuiswagen voorrijden!' 'Dat zou mooi zijn, kerel, maar we houden het bij twee rugzakken en twee elektrische scooters, die we naderhand in de fik steken!' 'Blijf zitten, makker, dan haal ik wat extra blikken bier!'.

In Raalte is het festival Stöppelhaene aan de gang en er zijn optredens van Anouk, Di-rect, Blaudzun, Froukje Veenstra en Ellen ten Damme. Raalte is overstroomd door duizenden muziekliefhebbers en feestgangers. Alle aandacht gaat naar de festiviteiten en dat geeft Grimbald en Balderik de nodige ruimte om hun slag te slaan. De ex-geliefde van Balderik is de beeldschone, supersexy Ermelinde Tabernakel, die van Indische afkomst is. Balderik kan het nog steeds niet verkroppen, dat hij door Ermelinde in de steek is gelaten en de aanstaande diefstal is wat hem betreft ook voor haar, want de eerste eigenaars van de huidige havezate Het Reelaer hebben hun rijkdom uit de Indische suikerindustrie verworven. Voor Balderik was dat niets anders dan diefstal en dus steelt hij een deel van de rijkdom terug. Hij is ook daadwerkelijk van plan om enkele dure juwelen aan Ermelinde te schenken. Dat die juwelen natuurlijk allang geregistreerd staan, komt niet in hem op. Balderik gaat helemaal door het dolle en hij voelt zichzelf een rechtvaardige ridder, die een vijandig kasteel gaat veroveren. Dat heldhaftige gevoel heeft Grimbald veel minder, maar ook hij voelt zich tot de tanden gewapend en onoverwinnelijk. Op hun elektrische scooters tuffen ze het landgoed binnen en doven ze hun lichten. Door de redelijk volle maan zien ze genoeg om het kasteel ongehinderd te bereiken. Ze verstoppen hun scooters achter enkele bomen en daarna rennen ze naar de havezate. Balderik slaat een raam kapot en hij gaat als eerste naar binnen. 'Wat een mazzel!', fluistert hij, 'geen alarm!'. Grimbald wringt zich ook naar binnen en Balderik schijnt met een kleine zaklamp. 'Eerst even wachten of ze het gerinkel niet gehoord hebben!', fluistert Balderik. Na een minuut of twee wagen ze zich op de gang en sluipen ze voorzichtig door de salons, waar ze dure voorwerpen in hun rugzakken stoppen. In de herenkamer gaat Grimbald even lekker in een riante zetel zitten en steekt hij een sigaret aan. Balderik pakt die sigaret meteen uit zijn mond en trapt het uit. 'Dat gaat nu echt niet, Grim, we moeten voortmaken!', fluistert Balderik. In de eetkamer wacht hen echter een onaangename verrassing, want daar zit Isabella van Ittersum in een leunstoel te slapen. 'Allemachtig, wat doet die hier nou!', fluistert Balderik getergd. 'Zeker direct na het eten in een diepe slaap gevallen!', fluistert Grimbald terug. Net wanneer ze de keukendeur willen sluiten, zegt Isabella ineens: 'Ben jij dat, Diena?'. Balderik wacht even of het daar bij blijft, maar dan roept Isabella heel luid 'Diena?'. Balderik houdt het niet meer en hij vliegt op Isabella af. Zij wil opnieuw gaan roepen, maar Balderik stopt zijn hand voor haar mond. Daarna slaat Isabella Balderik met een etensbord tegen zijn voorhoofd, waardoor hij zijn hand voor haar mond wegtrekt en zij hard 'Diena!' begint te roepen. Balderik verbijt zich tegen de pijn en hij plaatst zijn handen rond de oude nek van Isabella. 'Dat mens verraadt ons nog!', fluistert Grimbald. Wat later fluistert Balderik: 'Niet meer!'. De gewurgde Isabella glijdt van haar stoel op de vloer. 'En wat nou?', fluistert Grimbald nogal verward en geschrokken. 'Gewoon verder zoeken!', fluistert Balderik. Ze sluipen omhoog, de grote bordestrap op. In de bibliotheek schrikken ze zich het apezuur en krijgen ze beiden bijna een hartaanval, wanneer er in een donkere hoek ineens een lamp wordt aangedaan. 'En wie zijn jullie dan wel om zonder kloppen mijn rust te verstoren?', vraagt de kranige Diena Nachtegaal. 'Pardon, mevrouw, maar wij zijn op zoek naar Multatuli, is die hier soms?', vraagt Balderik. 'Nou, jongeman, er is hier geen huisspook met die naam en volgens mij zijn jullie echt aan het verkeerde adres!', antwoordt Diena nogal geïrriteerd. 'Valt u hier wel vaker in slaap?', vraagt Grimbald. 'Ik kan me niet herinneren dat ik u hier eerder heb gezien, meneer met de brutale vraag, zou u zo vriendelijk willen zijn om ons huis te verlaten, anders ga ik nu echt de politie bellen!', zegt Diena op een strenge toon. Diena grijpt naar haar mobiele telefoon en zij begint al te tikken. Balderik schiet naar voren en slaat de telefoon uit haar hand. 'Wel verdraaid, wie denkt u wel dat u bent en dat hier in ons eigen huis!', roept Diena boos. 'Het is voor uw eigen bestwil, mevrouw!', zegt Grimbald vergoelijkend. Diena begint ineens keihard 'Isabellááá!' te schreeuwen, waardoor Balderik helemaal gek wordt en hij meteen zijn handen rond haar keel drukt. 'Is één niet genoeg?', vraagt Grimbald. 'Nee, man, anders belt ze direct de politie!', roept Balderik hijgend en puffend terug. Zodra Diena roerloos op de grond ligt, doorzoeken Grimbald en Balderik zoveel mogelijk kasten, laden en geheime verstopplekken. Hun rugzakken zitten allang vol, maar Balderik is verblind door zijn hebzucht en hij wil nog meer verzamelen. 'Maar straks worden we gesnapt!', zegt Grimbald, 'We kunnen echt niet langer blijven!'.

Eenmaal op hun scooters valt het nog niet mee om met hun zware rugzakken te rijden. Balderik botst tegen een boom en hij valt omver. Zijn rugzak is opengescheurd en er liggen wat spullen op de bosgrond. Balderik wil dat oprapen, maar Grimbald vindt, dat hij dat beter kan laten liggen, want ze moeten nu echt haast gaan maken. Zodra Balderik weer op zijn scooter zit, vluchten ze weer verder, maar Balderik verliest steeds meer uit zijn rugzak. 'Wacht!', schreeuwt hij tegen Grimbald, 'dit gaat zo niet, ik verlies nog alles wat ik heb gevonden!'. Grimbald hoort hem niet en hij rijdt stug door. Ineens klinkt er een schot en ebt het scootergeluid van Grimbald weg. Balderik blijft verschrikt stokstijf staan en hij vergeet zowaar even zijn rugzakprobleem. Verderop heeft de boerenknecht Berend de Valk met zijn jachtgeweer op Grimbald geschoten. Grimbald is zwaar getroffen en hij kruipt wanhopig over de koude bosgrond. Berend, die vlak nadat de dieven en moordenaars de havezate verlieten, de ontzielde lichamen van Isabella en Diena heeft ontdekt, aarzelde geen moment en heeft hen met zijn mountainbike de pas afgesneden. Er klinkt opnieuw een schot. Berend heeft Grimbald vermoord en hij is nu op weg naar Balderik, die niet goed weet wat hij nu moet doen, zijn buit bij elkaar rapen of hard op de vlucht slaan. Hij kijkt schichtig om zich heen, terwijl hij zijn zakken zoveel mogelijk vult en de scheur in zijn rugzak dicht knijpt. Hij durft zijn scooter niet meer op te gaan en hij verschuilt zich achter een dikke boom. Hij kan zijn scooter nog zien staan en even later ziet hij hoe Berend zijn scooter met één been omtrapt. Nu rilt hij van de angst en omklemt hij zijn rugzak als een laatste houvast in de nood. 'Ik weet dat je hier ergens zit!', schreeuwt Berend, 'kom maar tevoorschijn, want ik vind je toch wel!'. Balderik kan geen kant meer op en hij besluit met zijn rugzak en al dan maar naar de havezate terug te gaan. Er valt een stuk zilver uit zijn jaszak en Berend heeft Balderik meteen in de gaten. Berend volgt hem op zijn gemak, want hij wil Balderik zolang mogelijk laten lijden. 'Hoe voelt dat nou om opgejaagd wild te zijn hé, vuile, laffe oude mensen wurger!', schreeuwt Berend, die alsmaar dichter bij de doodsbange Balderik komt. Er volgt een keerpunt in Balderik en hij laat ineens zijn rugzak staan en hij leegt zijn zakken. Balderik geeft het op en hij besluit zijn nederlaag met open vizier en zonder wapens tegemoet te treden. 'O Ermelinde, O Grimbald, het spijt me zo!', is zijn laatste gedachte. Berend schiet meteen, zodra hij Balderik op zich af ziet komen. Het eerste schot is al fataal, maar Berend vindt het blijkbaar nodig om nog twee schoten af te vuren. In Raalte juicht het publiek voor Anouk, die haar BH-act herhaalt en 'Cold Blackhearted Golddiggers' inzet.

Schrijver: Sir Joanan Rutgers
3 maart 2023