Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

De duivelse pastoor van Saint-Ghislain

Volgens de journalist Olivier Castelain van De Standaard heeft de kleine, rooms-katholieke gemeenschap in Saint-Ghislain niets in de gaten gehad en is iedereen diep geschokt over het geheime, misdadige leven van hun ogenschijnlijk vrome pastoor Guillaume Paternostre. De oude barones Antoinette Ghislaine de Mérode kan er met haar verstand niet bij, dat juist háár pastoor tot zulke monsterlijke dingen in staat was. 'Hij was altijd tegen iedereen even vriendelijk en zijn zachtaardige karakter maakte hem zeer geliefd!', zegt zij tegen Olivier, die driftig aantekeningen maakt. 'Is er dan nooit iets vreemds of verdachts opgevallen?', vraagt Olivier met een vooruitgestoken hoofd. 'Nee meneer!', zegt Antoinette nadrukkelijk, 'onze pastoor was vlekkeloos en heilig in zijn doen en laten!'. 'Dan moet de teleurstelling des te groter zijn!', zegt Olivier. 'Precies wat u zegt, meneer, precies wat u zegt!', zegt Antoinette met een voorover gebogen, bijna gebroken hoofd. Zij verbergt haar gelaat in een zakdoek, waar zij al haar woede en verdriet in snuit. Olivier legt zijn troostende hand even op haar schouder, terwijl hij naar iemand anders loert, die hij kan interviewen. Er ontstaat steeds meer een compleet beeld over de pastoor van de Kerk Saint-Géry de Baudour aan de Place de Baudour in Saint-Ghislain.

De gendarmerie heeft op de zolder van de pastorie op Place 7 diverse werken van Donatien Alphonse François de Sade gevonden. Pastoor Guillaume gebruikte de naaktfoto's van zijn gechanteerde vrouwen als boekenleggers. Veldwachter Dries de Koninck vond zo al zo'n tien naaktfoto's van diverse vrouwen in het exemplaar van 'Les 120 Journées de Sodome ou l'école du libertinage'. In 'L'Histoire de Juliette ou les Prospérités du vice' vond hij zelfs meer dan twintig naaktfoto's van diverse vrouwen. Samen met de andere veldwachters herkende hij direct enkele prominente dames van adel en uit de film- en televisiewereld. Achter een zolderluik vonden zij zwarte, strakke, latex kleren en diverse zweepjes en handboeien. Opmerkelijk genoeg had hij daar ook enkele kilo's cocaïne verstopt, waarmee hij de vrouwen verleidde. In de kelder van de pastorie vonden zij kratten vol met flessen Cointreau, Tia Maria, sherry en gin. Daarmee voerde hij zijn door zwarte magie vastgevroren minnaressen dronken, zodat hij helemaal los kon gaan. Al zijn veroverde vrouwen waren in de ban van zijn hypnotische, onweerstaanbare, overweldigende toverkrachten. De gealarmeerde veldwachters reden meteen naar de vrouwen, die zij meteen herkenden. Het leek wel een kolderieke scene uit een film van Louis de Funes. Veldwachter Edgard Cornez droomde helemaal weg bij de naaktfoto van gravin Isabelle De Pauw, waardoor Dries hem tot de orde moest schreeuwen. 'Opletten, onnozelaar, je hebt nu lang genoeg naar haar gekeken, weg met die foto, want we zijn er bijna!', brult Dries. Met kronkelbewegingen naderde de auto van de veldwachters het Château de la Berlière op de Routes de Franses 243 in Houtaing. Nadat er na tien minuten nog steeds niet werd opengedaan, beukten zij een zijdeur in en renden zij via de keuken en de gangen naar de slaapkamer van gravin Isabelle. Tot hun grote ontsteltenis en schrik zagen zij hoe de naakte Isabelle aan haar bed lag vastgebonden. Ze was totaal van de wereld, maar haar hart klopte nog en dus werd er snel een ambulance gebeld. Veldwachter Dominique Lafosse bleef bij gravin Isabelle waken en Dries en Edgard snelden naar hun volgende bestemming, het Château van Lestriverie in het Henegouwse Lessenbos. Eenmaal daar werd er weer niet opengedaan en gooiden zij een raam kapot. Zij draafden naar de slaapkamer van barones Chantal Fonteyne, maar haar bed was leeg en keurig opgemaakt. Na lang zoeken vonden ze haar aan het einde van een lange, donkere keldergang, waar zij met kettingen aan de muur was vastgemaakt. Op haar naakte lichaam zaten talloze striemen van zweepslagen en Dries checkte meteen of zij nog leefde. 'Kolere zeg, die rat heeft zijn eerste, dodelijke slachtoffer gemaakt!', bromde Dries, 'er moet een ijzersmid komen om haar los te maken, jij blijft hier, terwijl ik onze collega's verder inschakel en naar gravin Éléonore Saintenoy in Kasteel De Trannoy te Westerlo ga!'. 'Dat is anders nog een behoorlijk eind rijden!', reageerde Edgard, maar Dries was al weg. Uitgeput van alle inspanningen en de hectische autorit belandde Dries hijgend bij de voordeur van Éléonore's kasteel. Hij wachtte zo'n vijf minuten en toen ramde hij een zijdeur open. Hij vond haar hangend aan een kroonluchter in de balzaal. Haar mond was dichtgetaped, maar haar ogen stonden gelukkig nog op een kier, al kreunde zij van de pijn. Dries sneed haar meteen los en hij nam haar in zijn behaarde armen. Zodra hij de tape eraf had getrokken, zei zij: 'Het was die verschrikkelijke pastoor Paternostre! Het ging van kwaad tot erger met die vuile sadist! Alsjeblieft, grijp hem, want geen enkele vrouw is veilig voor hem!'. 'Kalm maar, mevrouw de gravin, we zitten hem op de hielen!', reageerde Dries, die even over haar voorhoofd streek, waarna zij vanwege het enorme geleden leed vreselijk huilend in elkaar kronkelde.

Zodra de veldwachters van Westerlo zich over gravin Éléonore ontfermden, reed Dries als een dolle jachthond terug naar Saint-Ghislain. Bij een wegrestaurant nam hij even snel een stevige hap met een energiedrankje en daarna tufte hij weer door. In de pastorie van pastoor Paternostre trof hij een diep geschokte collega aan, die hem vertelde, dat de lijst van vrouwelijke slachtoffers zich alleen maar heeft uitgebreid. 'Schrik niet!', zei zijn collega, 'maar wij komen veel bekende namen tegen; Veerle Baetens, Kristien Coenen, Delfine Bafort, Evi Hanssen, Nele Bauwens, Ann Ceurvels, Lien Van de Kelder en zo kan ik nog wel even doorgaan!'. 'God allemachtig, die kerel moet echt zo snel mogelijk gevonden worden!', riep Dries woedend en gefrustreerd. Juist op dat moment kreeg hij telefoon van een collega uit Blaton, die wist te melden, dat pastoor Paternostre in de omgeving van Blaton is gesignaleerd. Dries aarzelde geen moment en hij karde meteen richting Blaton. Tijdens de rit voelde hij diverse keren aan zijn dienstwapen en kneep hij zijn ogen roofdierachtig toe. Vlak voor Blaton belde zijn collega uit Blaton hem opnieuw. 'Je moet naar het Kanaal Blaton-Aat komen! We hebben een verdronken vrouw gevonden, die mogelijk in verband staat met die duivelse pastoor!', zei zijn collega. Dries geloofde intuïtief wel dat die moord door pastoor Paternostre was gepleegd en hij bedacht meteen, dat hij zich hoogstwaarschijnlijk in de Allerheiligenkerk heeft verscholen. Hij negeerde de oproep en hij ging meteen door naar de 11-de eeuwse Allerheiligenkerk aan de Rue de l'Église. De deuren waren open en hij liep schoorvoetend langs de banken en de inhammen. 'Kom te voorschijn, pastoor Guillaume Paternostre, want ik weet dat je hier ergens bent!', riep Dries, met zijn getrokken wapen. Zodra hij de pastoor zag liggen, wist hij dat hij te laat was, want hij lag in een grote plas met bloed. Onder een Maria-beeld met brandende kaarsen ervoor had hij zijn keel opengesneden. Dries stak zijn pistool in zijn holster en hij begon spontaan een Weesgegroetje te bidden, al was dat meer voor de slachtoffers van deze vermomde misdadiger.

'Omdat gravin Isabelle De Pauw tijdens de ambulancerit alsnog is overleden, komt het totale aantal dodelijke slachtoffers van pastoor Guillaume Paternostre op drie vrouwen te staan!', zegt de journalist Olivier Castelain tegen de gehandicapte bejaarde Marcelline Proust, die maar met haar hoofd nee blijft schudden. 'Die zit nog steeds in de ontkenningsfase vastgeroest!', denkt Olivier, 'daar wordt ik ook niets wijzer van!'. Olivier gaat nog even naar Antoinette terug, die alsmaar blijft snotteren. 'En denkt u dat al zijn misdaden nu zo ongeveer wel boven water zijn gekomen?', vraagt hij haar. 'Nou, meneer, dat kan ik u niet zeggen, maar even onder ons, hij is ook diverse keren bij mij geweest! En zwepen dat die ondeugende geilaard kon! Ik zit er nog steeds ongemakkelijk door!', zegt zij met een macabere glimlach, alsof hij nog steeds macht over haar heeft. Het wordt Olivier allemaal net even iets te veel en hij besluit zijn interview te stoppen. Of Antoinette nu wel of niet de waarheid spreekt, kan hem even niets meer bommen en verdommen. Hij moet de deadline zien te halen.

Schrijver: Sir Joanan Rutgers
24 mei 2023


Geplaatst in de categorie: misdaad

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 45



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)