HET ROME GEVOEL
Laatst las ik ergens dat criticus Kees Fens pas echt gelukkig was als hij in Rome was. Nu kan of wil ik me in de verste verte niet met de beste lezer en Rome-kenner ooit vergelijken, maar het gevoel moet zo ongeveer hetzelfde zijn. Eigenlijk meteen al als je op het vliegveld Fiumicino landt, gebeurt het, het gevoel van hier hoor ik thuis, hier voelt het fijn, hier is het alleen maar vandaag en morgen bestaat niet. De druk pratende en gesticulerende Italianen met hun mobieltjes aan hun oren, de veelbelovende reclames en foto’s van Rome in de lange wandelgangen, alles zorgt ervoor om je dat gevoel te bezorgen, want Rome en misschien zelfs wel heel Italië, is gewoon een gevoel. En de prelude erop is de uitstraling van het vliegveld Leonardo da Vinci, zoals Fiumicino officieel heet.
Ook de bewegwijzering op Fiumicino kan in de verste verte niet tippen aan die van Schiphol, het hoort er allemaal bij. Vanaf de gate doe je er tijden over voordat je bij de band van je bagage bent, maar loop vooral rustig want ook de koffers hebben weinig haast hier. En als je denkt dat je koffer eraan komt, omdat de band gaat lopen, vergeet het maar, want na een tijdje staat die band zo weer stil om pas na een kwartier of zo weer traag op gang te komen. Haast is een woord dat ze hier niet kennen. En trek er vervolgens rustig nog maar zo’n twintig minuten voor uit om bij het treinstation te komen, al was het alleen maar om de chaotische route die gevolgd moet worden langs allerlei gangetjes en onverwachte bochten die je moet nemen. En als je dan eindelijk op het kleine perron staat, is de Leonardo Expres naar Rome natuurlijk net weg. Maar dat maakt allemaal niet uit, het gevoel is er nog steeds, en dat maakt dat je veel kunt hebben.
Als je uitstapt op Roma Termini, genoemd naar de vlakbij gelegen thermen van Diocletianus, slaat het geluksgevoel verder toe. De gezellige, Fellini-achtige drukte maakt dat je min of meer tijdloos door de met straatventers bezaaide straat loopt die je rechtstreeks bij de een van de mooiste moederkerken van Rome brengt, de Santa Maria Maggiore, waar in een zilveren omhulsel de kribbe uit Bethlehem te zien is. Dat geloven ze hier allemaal. En bijna de hele dag kun je in Rome ergens wel een kerk binnenlopen. De grote basilieken zijn meestal open, de wat kleiner basilica’s zijn vaak tussen 12 en 4 dicht. Maar dat weet je dan. Ik vind het fijn een kerk binnen te kunnen lopen. In Nederland kan dat niet, want niemand gelooft hier nog en dan is het veel te duur om zo’n kerk open te houden. In Italië gelooft bijna iedereen, dat hoort er gewoon bij, een soort van gezellig eigenlijk. En dat mis ik enorm.
6 juli 2023
telfort.nlGeplaatst in de categorie: actualiteit
reizen
36
Geef je reactie op deze inzending: