Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

De lamp

In de kamer staat een staande lamp met een mooie witte, ronde kap. Hij verspreidt een zacht licht en als je ernaast zit, geeft hij genoeg licht om bij te lezen of te puzzelen. Ook kan je bij zijn licht breien, haken of borduren. De lamp voelt zich dan ook erg belangrijk, dat hij voor zoveel plezierige bezigheden kan zorgen.
Hij staat al jaren in deze kamer. Hij heeft al heel wat gezien en gehoord van de mensen en de kinderen, die in dit huis wonen. De kinderen heeft hij op zien groeien. Toen ze klein waren en over de grond kropen, hield hij vaak zijn gloeilamphart vast, want stel dat ze te hard tegen hem aan zouden stoten en dat hij op ze zou vallen! Hij moet er niet aan denken! Maar het is allemaal goed gegaan.
Hij heeft ruzies gehoord, maar ook rustige avonden meegemaakt. Er was soms verdriet, maar ook blijdschap. Er was ook wel eens onrust. Als hij nog denkt aan de avonden dat de kinderen naar een feestje gingen en veel te laat thuiskwamen… Wat had hij veel medelijden met vooral de moeder, die vreselijk ongerust was. Dan bleef hij ook ‘s nachts aan, net zolang tot de kinderen weer veilig thuis waren. En iedereen met een gerust hart ging slapen, hij ook.
Dat ging zo jaren door. Hij had het prima naar zijn zin.

Maar toen veranderde er iets. Er kwam een soort kast in huis met bewegende beelden. De kast werd ‘televisie’ genoemd.
Vanaf dat moment was hij niet zo belangrijk meer. Ze gingen met z’n allen naar dat kastje zitten kijken. Niemand zat meer gezellig op de stoel naast hem, om te lezen of zo. Hij was alleen nog maar goed om het licht te verspreiden.
De lamp voelde zich verschrikkelijk in de steek gelaten. Eigenlijk wilde hij het liefst, dat zijn gloeilamp steeds vervangen moest worden. Dat zou ze leren om hem zo te verwaarlozen! Maar het was een ledlamp en die ging heel lang mee, dus dat lukte niet.
Heel af en toe deed dat kastje het niet. Dan gingen ze weer gewoon in de kamer zitten, ook naast hem. Dat waren fijne momenten, er werd weer gelezen bij zijn licht. Maar het duurde nooit lang. Zodra die televisie weer beeld gaf gingen ze daar weer naar kijken en zat er niemand meer gezellig bij hem.
Net als alles en iedereen had nu ook de lamp gemerkt dat alles verandert en niets hetzelfde blijft.

Schrijver: Ineke Dijkhuis, 1 augustus 2023


Geplaatst in de categorie: algemeen

3.8 met 4 stemmen 116



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Han Messie
Datum:
5 augustus 2023
Email:
hmessielive.nl
Ineke, jij toont met jouw verhalen steeds weer aan hoe je een sterke sprookjesaard samen kan laten gaan met dingen van het dagelijkse leven.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)