De klopjacht op het fotomodel in Monnickendam

Het wereldberoemde, Franse fotomodel Ellaine de Fourneau heeft wat tijd kunnen vrijmaken om voor de kunstfotograaf Han Rutgers van Rozenburg te gaan poseren. Het kost Han een waar fortuin om haar in te huren, maar hij loopt al jaren met het plan rond en het is nu of nooit, denkt hij. Bovendien heeft zijn expositie in het Jeu de Paume in Parijs heel wat centen opgeleverd. Er valt het nodige te spenderen. Gezien het korte tijdsbestek zal hij zich tot Monnickendam moeten beperken, maar dat is gezien de ouderwetse schoonheid van deze pittoreske stad geen enkel probleem. Ellaine's taxi vanaf het Centraal Station in Amsterdam is precies op tijd en Han verwelkomt haar met een glas champagne en een boeket bloemen. 'Dat is voor iedere vrouw een feestelijk gebaar!', denkt hij optimistisch. Zij kussen elkaar drie keer op de wangen en na een gesprekje van vijf minuten, pakt Han meteen zijn Hasselblad H4D-200MS Digital Camera om Ellaine in zijn chic ingerichte woning te fotograferen. De oogverblindende Ellaine staat erom bekend, dat zij met het grootste gemak haar naaktheid toont en Han hoeft er niet eens om te vragen, want zij laat haar toch al schaarse kledij instinctief en met souplesse vallen. 'Dat bevalt me zo aan die Françaises!', denkt Han in een roes van gelukzaligheid. Hij blijft aan één stuk foto's maken en het professionele model Ellaine hoeft nauwelijks bijgestuurd te worden. Ze gaat zelfs zonder enige gêne in een bevallige pose op zijn bed liggen. Hij krijgt het er warm van en op zijn voorhoofd rollen enkele zweetdruppels naar beneden. Haar zwarte schaamharen contrasteren fantastisch met zijn sneeuwwitte, satijnen dekbed. 'O, Elainne, formidable, le grand art!', roept hij als een bezetene.

Na een broodje met gerookte zalm, limoen en dille gaan zij Monnickendam verkennen en kiekt Han haar op de meest bijzondere plekken. Zij krijgen al gauw bekijks van de lokale bevolking en er zijn wat brave, kerkse burgers, die misnoegd en veroordelend hun hoofden afwenden. Al die ijdele nieuwigheid is niets voor hen en hun God leert hen immers het tegenovergestelde. Bij het standbeeld 'De palingroker' van Rob Cerneüs maakt Ellaine ineens heel suggestieve bewegingen met de hangende palingen, wat bij sommige protestantse omstanders meteen in het verkeerde keelgat schiet. Deze protestantse spionnen stellen zo snel mogelijk dominee Meinardus van Foreest op de hoogte van de schandelijke vertoningen en of hij misschien zelf kan komen kijken. Bij 'De Ursulinenzuster' van Cerneüs toont Ellaine heel trots en elegant haar blote, peervormige borsten, waardoor er nog meer protestanten moreel afhaken, maar wel blijven kijken. Han kijkt alleen maar naar de betoverende schoonheid van Ellaine en hij heeft het veel te druk met foto's schieten. Even later trekt de topless Ellaine een sprint rondom de Sint-Nicolaaskerk op De Zarken 2, waardoor de inmiddels gearriveerde dominee Van Foreest bijna een hartaanval krijgt. Ergens vindt hij het wel mooi en artistiek om Ellaine's borsten zo vrij en vrolijk op en neer te zien gaan, maar gezien zijn functie en de toekijkende gemeenteleden keurt hij haar frivole gedrag theatraal af. 'Wee haar, die onze kerk en God te schande maakt!', schreeuwt hij.

De boze meute protestanten, onder leiding van dominee Van Foreest, volgt Han en Ellaine op de voet. De dominee hitst zijn gemeenteleden steeds meer op en hij heeft het zelfs over een gewelddadig ingrijpen, wat bij sommige protestanten serieus wordt opgepakt. Ze beginnen te kwijlen en te raaskallen. Toch laten Han en Ellaine zich niet van de wijs brengen en poseert Ellaine naast de standbeeldmonnik op de bank, eveneens van Cerneüs. Daar op de sluisbrug biedt Ellaine de dichtgesnoerde monnik haar liefdevolle, blote borsten aan. Han glundert bij dit briljante beeld, maar de protestantse menigte is niet meer te houden en sommigen beginnen met eieren en stenen te gooien. Han en Ellaine merken dat ze in groot gevaar zijn en zij spoeden zich huiswaarts, achtervolgt door een woedende menigte godsdienstwaanzinnigen. 'Het zegt je misschien niks!', zegt Han hijgend tegen Ellaine, 'maar dit doet me denken aan de martelares Wendelmoet Claesdochter, ook al was die protestants!'. Nadat ze eenmaal binnen zijn, doet Han de voordeur gauw op slot en barricadeert hij de deur. Het kwaad is echter al geschied en er is geen houden meer aan. Han belt de politie van Monnickendam, maar die maken vervolgens geen haast, omdat zij ook protestants zijn. De ruiten worden kapot gegooid en er worden brandende fakkels naar binnen gegooid. Elainne en Han verschuilen zich in de kelder, terwijl Han de brandweer belt. Die rukt gelukkig wel uit. Het huis staat al gauw in lichterlaaie en Ellaine en Han krijgen nauwelijks lucht meer. Zij worden net op tijd gered en met spoed naar een ziekenhuis gebracht. De ambulance wordt gek genoeg met woedende blikken nagekeken.

Monnickendam Han Rutgers van Rozenburg

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 4 stemmen 177