In en om het Kasteel van Marchais

De charmante markiezin Madeleine de Mérode-Westerloo bewoont het buitengewoon mooie Kasteel van Marchais, waar zij zo ongeveer het leven van een heilige, contemplatieve non leidt, wat niet altijd zo was, want in het verre verleden hield zij wilde feesten en versierde zij de ene na de andere man. Haar minnaars waren niet altijd van adel, maar ook juist exemplaren uit het gewone volk, omdat die vaak makkelijk te bedonderen waren, maar ze waren vooral ongeremder in de seks. Van die laatste categorie wonen er nog steeds twee in Marchais; de professionele bokser Gilles Delamarre, die op de Ruelle du Pape 5 woont, en de klusjesman Lionel Pichelin, die op de Ruelle du Moulin 2 woont. Een derde woont in het naburige dorp Gizy, op 15, rue de la Poste. Dat is de ex-tuinman van Madeleine, Lancelot de Boussu, een overal zeer behaarde man, die zo bij de gorilla's kan gaan wonen. Lancelot beschouwt Madeleine nog steeds als zijn Guinevere en hij is dan ook niet van plan om haar los te laten, hij wil koste wat het kost haar hart veroveren, ook al weet hij rationeel dat haar hart ijskoud is en nooit iemand echt zal binnenlaten. Als strategie heeft hij voor de verovering van haar beste vriendinnen gekozen, omdat hij daarmee haar jaloezie hoopt op te wekken.

De eveneens ontzettend vrome barones Bénédicte de Beauharnais was niet makkelijk te versieren, maar het is Lancelot toch gelukt. Tussen Bénédicte's half blote borsten was een aantrekkelijke gleuf te zien, toen Lancelot haar in het immens grote park bij het kasteel ontmoette. Na een half uur te hebben gebabbeld, was Lancelot ten einde raad en stak hij heel spontaan zijn haviksneus in de gleuf tussen haar borsten. Het ijs was meteen gebroken en als bij toverslag drukte zij zijn hoofd stevig tegen haar blanke borsten. Niet lang daarna bedreven zij de liefde, al kon Bénédicte het niet laten om ter compensatie voortdurend keihard psalmteksten te citeren. Maar het kon nog gekker, want Madeleine's vriendin, gravin Charlotte Grimaldi, bleef tijdens de vrijerij continu een verschrikkelijke doempreek houden. Lancelot had de grootste moeite om met zijn lid in het gelid te blijven, terwijl zij oraal met hel en verdoemenis dreigde. Toen zij beiden klaar kwamen, krijste zij nog 'God ja, wij zijn vervloekt!'. 'Wel als je het niet meteen aan Madeleine vertelt!', krijste Lancelot terug. Met de freule Costanza van Joyeuse was het een heel ander verhaal, want die zei boe noch bah, terwijl zij zichzelf heel gedwee ontkleedde en liefdevol haar benen spreidde. Zelfs tijdens het vrijen en haar orgasme was zij muisstil. 'Ga het maar direct aan Madeleine vertellen!', fluisterde hij. 'Dat ga ik zeker doen!', fluisterde ze terug. De wulpse gravinnen Maaike Peyrat, Stéphanie d'Eppes en Angelique de Guise heeft Lancelot tegelijkertijd bemind. Dat was nota bene in de Église Saint-Martin op 5, Ruelle Saint-Éloi, waar verder niemand aanwezig was. Op klaarlichte dag zag Lancelot hoe Maaike achter het 12-de eeuwse, stenen doopvont ging liggen en haar gekmakende, sierlijk behaarde pruim gewillig aanbood. Haar vochtige schaamlippen glinsterden in het halfduister. De erectie van Lancelot's pik wist er wel raad mee. Vervolgens ging Stéphanie klaar liggen en werd het ritueel herhaald. Tenslotte liet Angelique zich eens lekker verwennen en daarna zwaaide Lancelot het gelukzalige drietal uit. De volop bevredigde gravinnen gingen via de Ruelle des Canonniers rechtstreeks naar het kasteel om bij Madeleine verslag te doen.

Via de butler van Madeleine, Nicolas de Bourbon, kwam Lancelot te weten, dat zijn seksuele escapades geen enkel effect op Madeleine hebben. Sterker nog, Nicolas wist hem te vertellen, dat zijn geliefde ex-minnares inmiddels uit de kast is gekomen en dat zij de laatste tijd haar bed met de Belgische, lesbische prinsessen Lieve Woeste en Nadine Genot deelt. Ten einde raad besluit Lancelot het beeld van de Zwarte Madonna te stelen om haar daarmee te paaien. Hij spoedt zich naar de Basiliek van Notre-Dame de Liesse-Notre-Dame op 2, rue de l'Abbé Duployé om de Zwarte Madonna, die op het tabernakel staat, te jatten. Hij laat zichzelf insluiten en zodra de kust veilig is, neemt hij het beeld mee en verdwijnt hij door een achterdeur. Bij het kasteel wordt hij door Nicolas stiekem binnengelaten. Met de Zwarte Madonna onder zijn arm sluipt hij naar de slaapkamer van Madeleine. Zodra hij binnen is, vliegen de naakte minnaressen van Madeleine op hem af. Lancelot slaat hen met het beeld van zich af. Wanneer ze niet van ophouden willen weten, grijpt hij naar zijn voor de zekerheid meegenomen pistool en schiet hij hen koelbloedig neer. Madeleine begint hysterisch te gillen en zij smeekt Moeder Maria om hulp. 'Die komt je heus niet redden, dom gansje!', roept Lancelot, 'want die is net zo machteloos als deze Zwarte Madonna!'. Lancelot ontkleedt zich en hij wil maar één ding en dat wil Madeleine juist niet. Opeens verschijnt de Heilige Maagd Maria en zegt zij: 'Lancelot, verdwijn!'. Lancelot schrikt enorm en hij wordt acuut psychotisch, waardoor hij door een raam springt en in zijn dodelijke val ook nog eens een kogel door zijn hoofd schiet. De Heilige Maagd Maria buigt zich uit het raam en zij zegt: 'Gunst, kerel, zo letterlijk had je het nou ook weer niet hoeven nemen!'.

Kasteel van Marchais Lancelot de Boussu

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 15