Boulmane

Ik ben geen wereldreiziger, reisde hoofdzakelijk door Europa, maar rijg in de toekomst wellicht nog een exotisch pareltje aan de ketting die nu bestaat uit grofweg drie exemplaren: trips naar Nepal, Curacao & Bonaire en Marokko.
Het eerste wat van Marokko is bijgebleven is de roodachtige aarde. Verspreid door het land lagen daarop de kazbah's als grote zandkastelen die bij mij een manie ontwikkelden; elk exemplaar moest uitgevlooid wat mijn toenmalige vriendin opzadelde met kazbahmoeheid. Verder was er de verrukking van gekoeld vers sinaasappelsap van verkopers die met een soort van Nederlandse ijscokarretjes rondreden. Op weg naar Ouarzazate was er meer (rug)wind dan ik in Nederland ooit had meegemaakt en me naar mijn vriendin toekerend deed vragen of ze nog benzine in haar tank had? We gingen lauw trappend voor de wind als brommers.
Klimmen in het Atlasgebergte ging tot zodanige hoogte dat landarbeiders ons eenmaal boven verwelkomden met applaus. Zij reed op een tot in de puntjes verzorgde fiets met een karrenvracht aan ervaring waaronder het doorkruisen van de outback in Australië in haar uppie. Ik kon daar niet tegenop, maar de tweedehands Gazelle die ze me lief cadeau gedaan had (en nog steeds in gebruik is), bracht me een heel eind en af en toe kon ik haar in een klim de loef afsteken.

Boulmane lag ook hoog. We kwamen vrij laat aan en na een simpel maal was de nacht gevallen en werd het tijd op zoek te gaan naar een onderkomen.
Mijn vriendin kon met haar handen ineengevlochten en ook nog eens neigend tegenover een hoteleigenaar de lof zingen alsof ze te maken had met een pasha die absolute onderwerping van zijn onderdanen eiste. Ik had altijd wat moeite met die tentoongespreide nederigheid. Het was niet zo handig, want leidde ertoe dat de mondhoeken van de hotelhouder bliksemsnel omhoog krulden en hij dacht `kat in 't bakkie'.
Bij zakelijke transacties moet je alert zijn op gebreken en onredelijkheden; ik zag het behang dat in de hoek omkrulde of die kakkerlak wegschieten onder een plint. Nadat we de kamer hadden geboekt met de deur eenmaal dicht en de pasha verdwenen schoven de verheerlijkende blinde vlekjes opzij en keerde het oordelend vermogen terug in haar blauwe irissen. Dan was het gemor vaak niet van de lucht en alles wat ik in eerste instantie al gezien had, werd onderschreven.

Daarom hebben we uiteindelijk afgesproken dat ik bij bezichtiging van een hotelkamer het woord zou doen, want wat beter in staat tot kritisch beschouwen en stellen van eisen.
Maar voor het zover was zaten we die avond in Boulmane in onze maag met een kamer die niet bleek te beschikken over warm water en moest er bakzeil gehaald worden.
Ik meldde me bij de hoteleigenaren dat we toch maar van overnachting afzagen. Ze begeleidden me naar buiten en keken me na.
Ze leken wel weggelopen uit `Waiting for Godot' of als waren ze muzikaal geportretteerd door Mussorgsky in zijn `Schilderijententoonstelling' of door Chagall als silhouetten sprookjesachtig vereeuwigd tegen de donkere nachtlucht van Boulmane met ogen die doortrokken waren van intense teleurstelling - een oorverdovend 'Waarom?' op zijn Marokkaans - en ze hadden me bijna terug doen komen op mijn besluit, maar ja, een hete douche is wel erg fijn met het klimzweet van een dag op je rug.
We belandden even verderop in een kamer met warm water, die vrij sfeerloos was in vergelijking met het onderkomen van de twee. Eigenlijk hadden we daar moeten blijven.

Zie ook: https://www.apartefact.nl

Schrijver: Albert Goudberg, 18 november 2025

othello2casema.nl

Biografie van deze schrijver

marokko atlas

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 18