HET VRIENDJE
Ze kwamen de trap opgeklauterd en gingen de kamer in. Thijs van vier met een nieuw vriendje.
Thijs liep naar het speelgoedwinkeltje dat onder het raam stond, naast het andere houten speelgoed.
‘Moet je dát nou eens zien!’ zei hij. Het vriendje was sprakeloos.
Thijs gaf hem alle tijd om de diepe indruk, die hij zojuist had ondergaan, te verwerken.
Tenslotte wees hij naar de man.
‘Jan.’ Het vriendje wierp een vluchtige blik op de man. Zijn ogen dwaalden de kamer rond. Hij maakte een wat verveelde indruk.
‘Ik speel viool,’ zei de man.
‘En ik kan ook goed timmeren.’
Met een korte knik bevestigde Thijs de juistheid van deze informatie Hij maakte een wenkende beweging met zijn hoofd en ze verdwenen weer in het trapgat.
‘Ik hoop dat ik een goede indruk heb gemaakt,’ dacht de man.
Hij had graag het gevoel dat zijn vrienden een beetje met hem voor de dag konden komen.
Zie ook: http://www.bloggen.be/ikdenkhetmijne
Schrijver: Katja Bruning, 28 april 2002
Geplaatst in de categorie: kinderen