De inspiratie
Het begon allemaal toen ik nog een klein meisje was. Op school moesten er opstellen geschreven worden. Ik weet nog wel dat ik dan altijd erg blij was, want ik vond bijna niks leuker dan verhalen verzinnen. In mijn rapporten stonden dan ook vaak opmerkingen als: "We moesten zo lachen om je verhaaltjes" en "Je verhalen lees ik altijd met een glimlach"
Wat ik me dan nu afvraag is: Waar haalde ik vroeger de fantasie en inspiratie vandaan om deze verhalen te schrijven? Dat was voor mij vroeger echt geen kunst. Of je nou zelf wat mocht verzinnen, of een opdracht kreeg. (We hadden vroeger op school allemaal kaartjes met opdrachten waar je uit kon kiezen, het was echt een feest voor me!) Ik zoog het zo uit mijn duim, en klom in mijn vulpennetje.
En nu, een heleboel jaren later, voel ik nog steeds de drang, om die creativiteit eruit te gooien. Kent u dat? Het is een soort kloppend gevoel in het hele lichaam, een soort leeg gedreun in het hoofd. Een gevoel dat je kwijt wil raken, en je weet alleen niet hoe. Het is net zoals dat je moet huilen, maar het lukt niet, of dat je moet niezen, en het lukt niet. Kortom, irritant!
Ik probeer dat gevoel kwijt te raken met het maken van muziek. Dat lijkt veel mensen moeilijk, maar je speelt iets wat geschreven staat op blad. Je hoeft niet zelf iets te verzinnen. Net als de kaartjes waar vroeger de opdrachten op stonden. Het enige wat je moet doen, is 'het' gevoel erin leggen. Zorgen dat het niet alleen jou oplucht en bevrijding geeft, maar dat je er anderen mee raakt. Dat is denk ik de kunst...
Ik denk trouwens tegenwoordig dat ik uit mezelf niet echt creatief ben. Ik ben meer iemand die je een 'losse opdracht' moet geven, waar ik mijn eigen inzicht in mag brengen. (Anders wordt het ook weer saai.)
Maar goed, om terug te komen op mijn vraag, waar haalde ik vroeger de inspiratie vandaan? Alleen van de kaartjes? Of was het de kinderlijke onschuld? Ik denk dat ik gewoon, net als zoveel mensen die uit de kinderjaren zijn, een 'creatieve blok' heb opgebouwd. Je moet je op een bepaalde manier gedragen, en op die manier verlies je steeds meer een stukje creativiteit, en een beetje fantasie om te uiten.
Ik hoop, dat ik dat binnenkort weer ga opbouwen, en u ga verblijden met een ander verhaal.
ismooi.nlGeplaatst in de categorie: algemeen
Inspiratie
1.436
Geef je reactie op deze inzending: