De droom van een meisje

Er was eens een meisje, een lief meisje. Er was iemand
op deze wereld die zij ook heel erg lief vond.
Hij maakte haar in gedachten soms helemaal wild,
hij speelde met haar, ze wist het wel.
Ze wilde dat hij met haar speelde. Ze speelde met hem,
met woorden, met dromen......

Ze vond hem bijzonder, ze vond hem zo bijzonder dat ze het maar vreemd vond
van haarzelf dat ze hem zo bijzonder vond. Het was een mysterieuze man,
misschien maakte dat hem juist bijzonder.
Ze probeerde hem uit haar gedachten te verbannen, het lukte haar. Ze had een
druk leventje en genoeg dingen en mensen om haar heen om hem te verwijderen
uit haar hoofdje. Maar soms, heel soms als ze 's nachts in bed lag leek het
of hij haar ergens op stond te wachten. In gedachten reisde ze naar hem af.
Zijn blik was altijd betoverend, ze verloor haar onschuld na hem slechts een
seconde aan te hoeven kijken. Hij betoverde haar, ze voelde de betovering
van top tot teen en hij nam haar altijd bij haar hand en trok haar mee naar
mooie plekjes. Altijd waren ze samen, nooit was er iemand anders in de
buurt. Op deze vredige plekjes liet hij haar dingen zien die ze misschien
nog nooit had gezien. Liet hij haar dingen voelen die ze misschien nog nooit
had gevoeld, maar ze wist het niet, ze was in extase en haar gevoel, het
gevoel van de werkelijkheid, liet zij op deze tripjes altijd achter zich.
Ze dacht niet na als ze daar was met hem, ze liet het allemaal over zich
heenkomen. Hij was lief en erg ondeugend en plaagde haar graag. Dat vond ze
verrukkelijk aan hem. Hij was verrukkelijk, hij was genieten in de diepste
zin van het woord. Hij verleidde haar, hij begeerde haar, hij nam haar.
Eerst vond ze het eng, maar later op andere reisjes was zij het die hem
verleidde, was zij het die hem begeerde en was zij het die hem nam. Ze zag,
kwam en overwon. Ze leerde veel van hem, hij leerde haar nadenken, hij
leerde haar verleiden, hij leerde haar allemaal kleine dingen waarvan ze
niet wist dat zij die in zich had.

Opeens was het stiller op die reisjes. Ze reisde af in de hoop hem te zien en
vervolgens was ze er alleen. Hij was er niet, hij kwam niet, geen teken van
leven. Eerst was ze een beetje boos, maar later had ze de boodschap
begrepen. Door het alleen zijn op deze verrukkelijke plekjes had ze de tijd
om over zichzelf na te denken, wat ze wilde, wat ze voelde en wat ze van het
leven verwachtte. De eenzame reisjes werden heerlijke reisjes en op het
laatste verveelde zich nooit meer. Ze was gelukkig op dit plekje waar ze
eens ooit met hem was. Maar toch, heel soms als ze alleen op het stille
plekje zat, fluisterde ze heel stilletjes zijn naam van binnen, ze fluisterde
en het fluisteren ging soms over in geschreeuw. Soms zag ze zijn silhouet in de
verte, ze wist dat hij het was, maar hij kwam nooit meer dichtbij. Hij
bleef op een passende afstand af en toe naar haar kijken. Ze stopte met
schreeuwen, ze slikte en volgde zijn contouren. Hij was mooier dan ooit tevoren.
Ze slikte nogmaals en wist dat hij onbereikbaar was. Ze volgde zijn duistere
visioen met een gevoel van dankbaarheid en misschien met een vleugje
niet gedoofde passie. Ze knipperde met haar ogen en hij was weer weg.
Voor hoe lang, dat blijft altijd de vraag........

droom onbekend onber onbekend onbereikbaar

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.9 met 17 stemmen 1.666