Buurman zoekt verkering
Mijn buurman die jaren geleden naast mij woonde, was een aardige man, maar al te snugger was hij niet. Op een dag kwam hij bij mij met de mededeling: ‘Ik ga een meisje zoeken’. Hij straalde er zo bij dat het wel leek of alles al in kannen en kruiken was.
Toen ik hem vroeg wat hij precies van plan was vertelde hij, dat hij een advertentie in een krant had geplaatst: “Jongeman, 30 jaar, zoekt meisje”. Het leek mij dat er geen enkele vrouw op zo’n advertentie zou schrijven, want je wist nooit wat voor een maniak er achter schuilging.
‘Je moet er wat meer inzetten’, zei ik tegen hem, ‘bijvoorbeeld dat je een goede baan hebt en een mooie auto. Een man zonder geld kan in de regel voor de vrouwen meteen wel op de pot gaan zitten. No money, no honey.’
‘Nee, nee’, antwoordde hij, ‘daar begin ik niet aan. Ik heb geen goede baan en ook geen mooie auto.’ Daar had hij ook wel weer gelijk in, want hij werkte op een snoepfabriek achter de zakjesplakmachine en hij reed in een Dafje met automatische transmissie, de bekende ‘ouwelullenwagen’ in die tijd.
‘Nou ja, misschien wordt het wel wat’, zei ik maar om hem niet de moed in de schoenen te doen zakken.
Een dag of drie later kwam hij opgetogen bij mij aan de deur. ‘Ja jongen, ik heb mijn langste tijd als vrijgezel gehad. Ik heb maar twee brieven gekregen, maar het is wel meteen raak.’
De ene brief was een reclamefoldertje van een relatiebemiddelingsburo. ‘Gegarandeerd binnen een half jaar vindt u bij ons de vrouw van uw dromen.’, stond er onder andere in. Hij moest echter wel eerst € 400.- betalen, dan zouden ze ‘meteen aan de slag gaan’.
De andere brief was van een vrouw uit een naburige stad. Tot mijn verbazing werd buurman zelfs meteen bij haar uitgenodigd. Hij ‘moest maar snel komen, dan kon hij haar in levende lijve zien.’ Verder stond er bijna niets in de brief.
‘Ik ga er vanavond meteen heen’, zei hij.
Ik was benieuwd.
De volgende dag ging ik naar hem toe om te horen hoe het was afgelopen. Zijn gezicht straalde niet van levensblijheid toen hij de deur opendeed.
‘Het is een grote sof geworden’, zei hij , ‘ik wist niet wat ik zag, jongen, zo’n lekkere stoot, maar ik was nog niet binnen of ze zei, dat ik voor € 500.- wel een nachtje bij haar mocht blijven. Ik moest maar geld uit de automaat halen. Het was gewoon een huisvrouw die wat bij wou verdienen.’
‘Daar begin ik niet aan. Het geld groeit mij niet op de rug’, had hij tegen haar gezegd.
Daarop had ze hem voor € 50,- wat ‘hand- en spandiensten’ aangeboden.
Toen hij daar ook niet op in wou gaan, was er opeens uit een zijkamertje een kwade man opgedoken, die tegen hem riep: ‘Nu moet je gauw opdonderen, gierige stinkerd of anders zal ik je rotkop eens even verbouwen.’
Verslagen keek de buurman mij aan. De tranen stonden in zijn ogen.
'Dat kan ik toch niet doen’, zei hij, ‘dominee op catechisatie zei altijd: “een man die een prostituee bezoekt is als een rund dat naar de slachtbank gaat”.’
‘Gelijk heb je’, zei ik, ‘en bovendien is het zonde van het geld. Voor € 500.- kun je ook een mooie televisie kopen of een bankstel, daar heb je heel wat meer aan dan één nacht met die slet.’
Het gezicht van buurman klaarde helemaal op.
‘Verhip, zo had ik het nog niet bekeken. Ik heb mij mooi wat geld bespaard. Ik ga morgen naar de stad en ik koop een nieuwe stereo-installatie. Wil je een borrel, jongen?’
De fles kwam op tafel en we hadden nog een genoeglijke avond.
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid
Prostituee
1.219
Geef je reactie op deze inzending: