Mijn Toverkammetje
Lieve Opa en Oma,
Zo makkelijk als het is om te zeggen: gefeliciteerd met jullie 60-jarig huwelijk, zo moeilijk vind ik het om te voelen hoe bijzonder dat is.
-
Ik was een kind van een jaar of acht (jullie waren al 29 jaar getrouwd), toen ik van iemand een kammetje kreeg. Ik weet het nog goed, want het betrof een heel bijzonder kammetje. Het was in een tijd dat kammen bruin gekleurd waren en altijd tanden misten of doormidden waren gebroken. Maar mijn kammetje was zwart en voorzien van een magische belofte. Met kleine gouden letters stond in de rand gegraveerd: "onbreekbaar". Daar geloofde ik dus niks van en ging aan het werk: buigen, bijten, twisten, trekken, nog eens buigen en nog eens en nog eens. Ik heb de hele middag geprobeerd het kammetje te breken, zonder resultaat. Zelfs het dunste tandje liet zich niet scheiden. Buigen kon het kammetje uitstekend, maar breken deed het nooit.
Ik was acht jaar en had een toverkammetje.
-
Volgens mij hebben jullie stiekem een toverhuwelijk. Zo eentje met een magische belofte ergens, met gouden letters gegraveerd: onbreekbaar.
Jullie huwelijk is mijn kammetje.
Dus,
lieve Oma en Opa,
wanneer mijn hart de toverkracht van jullie huwelijk voelt,
durf ik gerust te zeggen:
Hartelijk gefeliciteerd met jullie 60-jarig kammetje - onbreekbaar.
Geplaatst in de categorie: huwelijk
misschien iets voor de tegenwoordige generatie om over na te denken?