Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Duivels plan

"WAAROM HEB JE MIJ ONTBODEN !....."

Joseph deinsde ontzet achteruit. Zijn hartslag verdubbelde...
Hevig trillend en met onwaarschijnlijk grote ogen staarde hij naar de rookloze vlammenzee die de helft van de enorme kelder vulde. Het grote getekende pentagram en de zwarte kaarsen waren verzwolgen.
De hitte was ondraaglijk. Hij stond met zijn rug tegen de ruwe muur en opende zijn mond...maar woorden bleven steken...

"WAAROM HEB JE MIJ ONTBODEN !....."

Ondanks de hitte kreeg hij kippenvel over heel zijn lichaam toen hij de onaards donderende stem weer hoorde.
Zijn ogen waren ondertussen bijna gesloten en behoedzaam probeerde hij door de spleetjes iets te ontdekken in de felle vuurzee. Hij zag niets meer dan geluidloze vlammen...Hij hoorde nu alleen zijn eigen stokkende ademhaling.
Onverwacht kwam er een onverklaarbare rust over hem....de hitte leek zowaar plaats te maken voor een zachte warme bries.
Als een waanzinnige begon hij te schaterlachen. "Het is je gelukt, GEK!Verdomme!, het is je ECHT gelukt !!".

Het vuur werd weerspiegeld in de goudkleurige runenachtige tekens van zijn zwartpaarse gewaad toen hij plechtig naar het inferno schreed.
15 lange jaren van afwisselend succes en ontgoocheling had het hem gekost om de vreemde tekens in het oude verweerde boek te ontcijferen....Deze vertaalde ceremonie was de juiste....

"HEER LUCIFER, VORST VAN HET ZWARTE RIJK ZONDER GRENZEN, HEERSER OVER VERLOREN ZIELEN......UW NEDERIGE DIENAAR HEET U WELKOM OP TERRA,DE STERFELIJKE WERELD VAN ONWETENDEN..."
Hij stond versteld van zijn krachtige stem, die de voorgeschreven zinnen uitspuwde.
In opperste verrukking wachtte Joseph met opgeheven handen en gesloten ogen.

"WAAROM HEB JE MIJ ONTBODEN !....."

Langzaam opende Joseph zijn ogen en liet zijn handen zakken.
Hij stond nu op nog geen meter van de laaiende vlammenzee en toch kreeg hij het op een vreemde manier koud.

"Heer, ik heb een vurige wens waar ik alles voor over heb..."

Het vuur werd heviger en hij meende een vage schim en zwarte ogen te zien.
Joseph was goed voorbereid...inwendig gniffelde hij over de waterdichtheid van zijn plan. Zijn gedachten werden abrupt onderbroken.

"WENSEN KOSTEN ZIELEN, STERVELING !"

Het antwoord was kort en krachtig. Joseph had al zo vaak gelezen dat dit gezegd zou worden, hij was niet verrast.

"Daar ben ik me van bewust, Heer.De wens rechtvaardigt mijn offer..."

"SPREEK DE WENS EN LEG DE EED AF, STERVELING!"...

Joseph tekende een pentagram op de vloer met een stuk kalksteen.Daarna nam hij plaats in het midden van de vijfpuntige ster...het leek of hij zweefde.

"Machtige lucifer, ik wens een onkwetsbaar oneindig leven !..."

Toen sloot hij zijn ogen en sprak met een stem, die niet bij hem leek te horen (of was het lucifer zelf die de woorden begeleidde?)

"ANTISH KOR SINTHA SHET MILATES CI VORTA DIABLO"

Joseph bleef met bonzend hart wachten op wat er gebeuren ging...hij merkte niets. Tergend langzaam gingen zijn ogen open. Een lege kelder was alles wat hij zag. Alsof er niets gebeurt was. Hij vond zichzelf er zelfs een beetje clownesk uitzien. "Weg met die soepjurk", zei hij lachend tegen zichzelf.

Was hij nu onsterfelijk en onkwetsbaar? Joseph kreeg een beangstigend gevoel van twijfel. Hij had toch zeker niet gedroomd !
Hij pakte zijn jachtmes...
Een gedeelte van zijn gezicht weerspiegelde in het vlijmscherpe lemmet. Hij kon niet tegen pijn maar hij MOEST het weten....
Met vertrokken gezicht sneed hij in zijn onderarm...Hij voelde niets!Geen wond!Geen bloed! Ongeloof blonk in zijn ogen.
Hij stond te trillen op zijn benen toen hij het mes tot aan het heft in zijn borst stak en weer langzaam terugtrok....NIETS !!
Joseph rende naar buiten en begon luidkeels naar de wolken te schreeuwen.

"HOE STOM KAN EEN DUIVEL ZIJN !!" en maakte van plezier een vreugdedansje...

Wat een fantastisch plan was dit geweest. Hoe kon de duivel zijn ziel nou ooit krijgen als deze "ex-sterveling" altijd zou blijven leven? Dat stond duidelijk in het ashra boek. Alleen na de dood is er recht op de ziel. "Stomme Lucifer" dacht Joseph minachtend bij zichzelf, "Je had dat boek ZELF een keer moeten lezen!"
In opperbeste stemming en vrolijk fluitend vertrok Joseph richting stad met in het vooruitzicht een onsterfelijk leven zonder pijn, ziekte en honger....
Voor eeuwig de leeftijd van 31 jaar.Voor eeuwig feesten en duizenden,nee..,MILJOENEN vrouwen beminnen. Hij had altijd al succes gehad bij de meisjes.

Kara liep naar hem toe. De knappe jonge roodharige vrouw zwaaide van een afstand naar hem en riep "Hallo Joseph, ga je mee wat drinken bij mij thuis?"
Glimlachend dacht hij "...mijn eerste slachtoffer en WAT voor een..."
Samen gingen ze de schaars verlichte huiskamer in. Op de tafel stond een vaas met prachtige rode rozen. Kara vroeg Joseph of hij al wat wilde drinken terwijl zij zich zou opfrissen. Gretig stemde hij toe....
De vrouw was al zeker 10 minuten in de slaapkamer en Joseph werd ongeduldig. Hij moest inwendig lachen..."Waarom ongeduldig?..je hebt toch ALLE tijd..."
Met een glas cognac in zijn hand liep hij naar de rozen."Ik zal haar eens verrassen met een roos tussen mijn tanden, ze zal zeker smelten en het bed is dan niet ver weg..."
Hij raakte een doornige steel aan en tot zijn ontzetting verdorde de bloem direkt....De volgende net zo en de volgende....Bevend liet hij de laatste vergane bloem los...
Plotseling voelde hij een zachtgeurende hand op zijn schouder. Verschrikt draaide hij zich om, nét snel genoeg om Kara te zien veranderen van een mooie schoonheid in een stervende oude vrouw. In paniek deinsde hij achteruit en staarde wezenloos naar het fragiele verrimpelde lijk.
Hij zag een rose-wit licht het lichaam verlaten en keek er verbouwereerd naar.

Toen de ziel was verdwenen, besefte hij het....
Joseph ging zitten en barstte in tranen uit. Hij realiseerde zich welke vloek hem getroffen had.
NU zou hij zijn eigen leven willen nemen...maar dat was onmogelijk...

De twee zwarte ogen die in de vlammen van het openhaardvuur verschenen keken hem strak aan...

"DOMME,DOMME ONSTERFELIJKE...WENSEN KOSTEN ZIELEN...."

Het vuur doofde.

Joseph leeft alleen en eenzaam hoog in de bergen en wil zijn eigen leven nemen...maar dat is helaas onmogelijk....

Schrijver: Hans, 17 januari 2003


Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

3.0 met 26 stemmen 2.030



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Mona de Vries
Datum:
7 maart 2003
Email:
har.rooplanet.nl
Wat een onnoemelijke fantasie heeft u.
Naam:
julia
Datum:
28 januari 2003
Email:
juliaatjekooymanhotmail.com
wow! echt super, ik ben echt helemaal onder de indruk, super.
Ik kreeg er rillingen bij.Ga aub zo door!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)