Het rode balkon

“Wat heb je liever? Een sappige frikadel of een dooie lul?
Ik weet het! zei de impotente gek. Een dooie lul, want een frikadel heb ik al”.
De drie studenten op het gemeenschappelijke balkon van het studentenhuis grinnikten. Met hun bleke gezichten vingen zij de eerste zonnestralen van een nieuwe lente op.
“Of deze dan! Wat wil je liever? Zeik zuipen of met shit kitten. Zeik zuipen zegt de gek, want ik ben niet zo handig.”
De jonge mannen knakten dubbel van het lachen.
“Sodemieter, mijnheer Kasgaren, vul nog eens een handschoen.”
De jongste van de drie liet een transparante handschoen vol lopen met water en legde er met grote behendigheid een knoop in.
“Alstublieft, mijnheer van Kampgeest, een gevulde handschoen.”
Lodewijk van Kampgeest liet zijn blik dwalen over de weg beneden hem. Het was een rustige zijstraat van een veel drukkere winkelstraat. Slechts af en toe fietste, liep of stepte er iemand doorheen. Een nietsvermoedend kereltje passeerde op zijn trendy aluminium step. Verbaasd keek hij om zich heen toen de waterbom vlak naast hem uit elkaar spatte.
“Goedemogge!” riepen de heren in corpskoor vanaf het balkon.
“Stomme lui!” schold het ventje en stepte weg.
“Zeik zuipen of met shit kitten!”proestte Casper Kasgaren.
“Kijk daar! Een lekker ding met een vibratortje in de hand.”
Een jonge vrouw reed pratend tegen haar telefoon op de fiets voorbij.
“Goedemogge! Hij moet van onderen hoor!” jubelde Gijs Tannat.
Het was dolle pret.
Maar dan verscheen op straat een spelbreker:
“Kan het wat rustiger op dat balkon!? Ik heb net een klant in de zaak.”
Het was de vader van Gijs Tannat, eigenaar van een winkel en bovengelegen studentenhuis.
“Komt in orde, pa,” verontschuldigde Gijs Tannat zich voor het rumoer dat ze hadden veroorzaakt. Terwijl zijn twee huisgenoten een kist pakten om op te zitten, bleef hij staan.
“Ouwe sukkel,” mompelde hij en vervolgde luider tegen de jongens:
“Ik heb zin om een hulpeloze foet te ontgroenen. Vastbinden aan een lantaarnpaal en zeik laten zuipen. Wat is er anders nog meer te doen? Zeg het maar, mijnheer van Kampgeest. Straks moet ik de winkel overnemen en dansen jullie met uitdagende ministerdochters. En ik maar aan hopeloze sukkels mijn waren slijten. Kasgaren, vul nog eens een handschoen. Dan is die voor de klant wanneer hij de straat op komt.”
Maar de klant liet zich niet zien. Na een uur besloot Gijs Tannat poolshoogte te nemen in de winkel. Daar zag hij zijn vader achter de toonbank staan. Mijnheer Tannat pakte een doos met medicijnen in en zei nadrukkelijk tot de klant dat hij alles tegelijk moest innemen om zeker te zijn van een overdosis.
Gijs Tannat sloop langs de gasfornuizen en de uitgebreide collectie stroppen naar de hoek met handgranaten. Zijn vader had ongetwijfeld de grootste doe-het- zelfdoding zaak van de stad. Hij koos een grote, ronde granaat uit en maakte dat hij weg kwam.
Op het balkon stonden Kasgaren en van Kampgeest tegen de afrastering.
“Goedemogge,” riepen ze weer en Gijs Tannat zag nog net de klant afdruipen met een pakket onder zijn arm en een natte plek op zijn rug.
Nadat ze van het lachen waren bijgekomen keken de drie studenten elkaar trots aan. Ze voelden zich samen sterk en onoverwinnelijk.
“We gaan kegelen, vrienden,” zei Gijs Tannat plotseling en hij gooide de granaat een halve meter in de lucht.
“Zie je wel dat we ons kostelijk kunnen vermaken, mijnheer Tannat,” zei Lodewijk van Kampgeest.
De jongens zagen niet dat het kereltje van een uur geleden met zijn step de hoek om kwam, samen met zijn boze vader en moeder. Met grote passen volgden zij hun zoontje. Toen doorbrak een droge knal de stilte in de straat. Iedereen dacht aan een vliegtuig dat de geluidsbarrière doorbrak.
“Vertel maar eens waar die lui stonden,” zei de vader van de jongen.
“Dat was daar pappa!”
De jongen wees omhoog.
“Daar stonden ze. Op dat rode balkon!”

Schrijver: Paul Bersee, 21 februari 2003

p.berseerading.nl

pesten

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

1.8 met 30 stemmen 2.672