Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

woede

Ik leef mijn leven maar pijn heerst over mijn hart...pijn die ik zo makkelijk kan omzetten in liefde.....liefde die ik zo makkelijk kan omzetten in haat.... en uiteindelijk arriveer ik bij de laatste ontwikkeling: van haat naar woede.
Woede die zich verspreidt over mijn hele lichaam. Een onbekende woede die me wil laten schreeuwen, die me wil laten springen, een woede die me dood wil hebben. Want de woede laat me niet leven, elke keer steekt hij me, en niet zomaar een steek. Nee, na de steek draait de woede zich om.... om me nog meer te raken.....om nog meer bij me in te dringen.
Ik weet niet hoe ik van de woede af moet komen. Als ik er even niet aan denk komen er flarden van het verleden langs me heen. Het verleden dat mij tot een ander mens heeft gemaakt, het verleden dat niet tot het verleden wil behoren maar steeds opduikt in het heden en ook zal opduiken in de toekomst.
Woedend ben ik op mijn verleden, maar hoe hard mijn hart ook schreeuwt..het verleden zal ik nooit vergeten en vergeven.....daarom zal mijn woede eeuwig rond woeden.....

Schrijver: Resie Pectie, 29 april 2003


Geplaatst in de categorie: woede

2.1 met 63 stemmen 3.045



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Maurits
Datum:
4 mei 2004
Email:
droomfietshotmail.com
Het is een goed gedicht en ik kan met je gevoelens meevoelen.
Naam:
babs
Datum:
16 november 2003
Email:
babsje1zonnet.nl
Raar, ik zat het gedicht te lezen en dacth dat ik mijn eigen leven las. Niemand begreep mij echt, maar dat is wat ik bedoel.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)