automutilatie
Ik was vroeger een probleem-kind, kon daar niet zo veel aan doen want ik had al vanaf mijn geboorte last van pdd-nos.
Ik ging op mijn 12e uit huis en kwam in een instelling in Smilde. Ik kwam op een afdeling met mensen die zichzelf beschadigden, en had het daar erg moeilijk mee.
Maar goed, op een avond zat ik nogal slecht in mijn vel en toen ben ik met een glazen vaas gaan gooien, en dat was niet het slimste wat ik ooit gedaan heb. Ik heb een stuk glas gepakt en ben op mijn benen gaan snijden.
Ik dacht ditimijn eerste en laatste keer maar nee: het werd een verslaving.
Ik ging hard achteruit, het bleef niet meer alleen bij mijn benen maar op mijn armen, buik, nek, noem een lichaamsdeel op en daar zitten nu fikse littekens op.
Achteraf als ik weer in mezelf gesneden heb, voel ik me weer heel erg rot, maar het is toch een keuze die je uiteindelijk zelf maakt.
Als mensen mij zien lopen, zien ze zomaar niet dat ik problemen heb, want ik ben een moderne meid, zie er verzorgd uit, en ik krijg genoeg aandacht van mensen.
Maar ik vind het wel rottig als het wat warmer weer is en je loopt met een kort hempje: dat mensen je dan aanstaren of je niet van deze planeet komt, dat doet me best wel pijn.
Ik wil graag met mensen in contact komen die met hetzelfde probleem zitten of zoiets dergelijks hebben meegemaakt. En reacties krijgen op mijn verhaal.
Bedankt voor de tijd die je hebt gebruikt voor het lezen van mijn verhaal!
Geplaatst in de categorie: emoties
Je kunt me wel toevoegen op msn, of mailen...
Je kunt me steeds toevoegen op msn of me mailen op: kimberlysadones@hotmail.com