Het Ik-Eiland (04-10/1)
De afgelopen jaren, tot een decennium terug in de vorige eeuw, ben ik mij meer en meer gaan realiseren dat zaken en gebeurtenissen die jouw levenspad doorkruisen, zowel in positieve- als zeker ook in negatieve zin, worden bedacht en gecreëerd door een macht. Niet een zelfverzonnen, maar duidelijk te definiëren kracht. Deze zou zich tussen de mensen hier op aarde kunnen bevinden, maar voor hetzelfde geld heeft dit mysterieus verschijnsel een plaats boven het wolkendek. Met een eigen huis ergens direct onder of waarschijnlijker, bóven het uitspansel. Ervan uitgaande dat ook daar leven en een bestaan opbouwen mogelijk is. Het territorium van de verwoester. Het firmament van de persoon die eigen belang laat prevaleren boven het belang van (alle) mensen samen. Daar is in principe nog niets op tegen ook, maar wind gaat vanuit een hele andere hoek waaien als je anderen daarbij schoffeert. Dit is nou precies dat is fout gegaan. Mensen die het klappen van de zweep kennen uit ervaring en zich schamen voor de gevolgen nadien. De schroom is verdwenen. Het is namelijk inmiddels 14 jaren geleden dat Macht zich ook met mijn leven ging bemoeien. 'k Had nergens om gevraagd, laat staan naar gesolliciteerd en toch had hij de gore lef zich aan mij op te dringen en mijn toekomst te bevriezen. Denken te kunnen bepalen voor een ander wat die nog wel of juist niet meer kan voor de rest van zijn of haar leven is van een niveau dat doet denken aan Oost-Europese regimes uit het verleden. Uiteraard waren, en helaas nog zíjn er regimes die zichzelf een 'democratisch gekozen regering' durven te noemen. Misplaatst maar bovenal schandalig. Over de ruggen van mensen die vaak toch al moeite hebben zichzelf te verdedigen. Georganiseerd kunnen ook zij gelukkig een vuist maken. Van akelig dichtbij heb ik meegemaakt en beleefd het onrecht van lieden die denken God te zijn. In een wereld van goddeloosheid en secularisatie heb je geen enkele reden van bestaan en toch spelen zij met mensen en hun met veel moeite gerealiseerde recht. Puur voor hun eigen ego.
Waarheid heeft voor hen zijn waarde verloren.
Als zij die al ooit hebben gekend. De enige waarheid die zij kennen is hun eigen baan en bestaan. Gevolgen van door hen genomen besluiten en ondernomen acties interesseert zulke mensen niet. Mensen is geschreven, beesten worden bedoeld. Zij zijn hier slechts voor zichzelf.
Het tij móet en zal keren. Dit kan helaas niet van de een op de andere dag, maar dat het gebeurt, staat als een paal boven water. Is zeker, dus staat vast. Mensen moeten inzien dat de aarde waarop wij allen leven te mooi en te belangrijk is om te laten verloederen. Zij die dat niet willen zien, hebben geen visie. Zij die het absoluut niet interesseert zijn kortzichtig, maar vooral egoïstisch. Deze eigenschap heb ik eerder genoemd en niet voor niets. Egoïstisch-zijn is een manier van opvoeden. Eén die het niet goed doet als je bent overgeleverd aan de eigenzinnigheid van mensen die eigenbelang voorop stellen en dit zonder probleem ten koste laten gaan van andere mensen. Zij kunnen dit voor zichzelf verantwoorden. Mensen die tot zoiets in staat zijn, hebben het inlevingsvermogen van een foetus. De sokkel waarop zij staan doet ze hun hoofd aan het firmament stoten, zonder dat zij doorhebben dat mensen als zij worden verafschuwd door de weldenkende (gelukkig) meerderheid. Het interesseert ze niet, het raakt ze niet. Hoe naïef kan men zijn?
Dit is natuurlijk logisch, want zij leven in een vacuüm. Afgesloten van de wereld. Levend op het ik-eiland. Het woord sociaal kennen ze niet, willen ze niet kennen. Heeft geen waarde. Er is voor zulke mensen slechts één woord eindigend op -aal dat goed voor hen is: speciaal. Speciaal ik.
Zelfreflectie is belangrijk en mijd ik dus ook niet. Ten koste van anderen mijn eigen positie veilig stellen, heb ik in mijn bestaan nog nooit gedaan en dat zal er werkelijk ook nooit van komen.
'We beginnen er nu achter te komen dat de menselijke geest tot een zelfbeschermend geheugenverlies in staat is'. Dit is een citaat uit Het Geheugenspel van Nicci French. De waarde van zo'n citaat neemt toe als 't heengaan van veel in jouw leven er de oorzaak van is. Degene die de klap heeft gekregen, voor schut zetten in een welles-nietesspelletje is voor mij niets minder dan misbruik van macht. Geen geheugen dat je in de steek liet. Integendeel. Een gemanipuleerd geheugen dat is ingezet tegen een door comateuze invloeden aangetast geheugen. Na een herstel dat logischerwijs jaren heeft gekost, door leugen en bedrog zo gepakt te worden, is hard. Veel harder dan klappen die je oploopt in je leven. Vallen en opstaan. Hoort erbij. Heb ik geen enkel probleem mee.
Kwaad ben ik over die zielige zelfbescherming ten koste van de Waarheid!
hotmail.comGeplaatst in de categorie: milieu
welles-
2.431
Geef je reactie op deze inzending: