Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Gedachten

Na een overheerlijke stranddag, in Nederland hartje winter, maar hier op de Canarische eilanden bloedje heet, besluit ik toe te zijn aan een overheerlijke massage die het hotel biedt. Ik regel het meteen. Ben immers op vakantie en dan kom je aan dingen toe die thuis vaak niet mogelijk lijken te zijn.
Niet veel later lig ik op de massagetafel en ze masseert mijn benen. Ze is lang en mager en heeft een zacht doch streng gezicht. Ik doe mijn ogen dicht om me beter in het gedoe mee te kunnen laten varen, maar weet bij voorbaat al dat ik het moeilijk kan. Ik denk aan de meesters uit de oudheid die vroeger diensters hadden en alles voor zich lieten doen en met zich lieten gebeuren. Hoe kunnen die er nou van genieten, ontspannen met hun ogen dicht?? Terwijl er vast een aantal diensters tussen zaten die zijn kop wel konden schieten. Hoe kan je je nou vol overgave aan iemand geven met de idee in je achterhoofd dat ze je liever met die zwoele zachte handjes hadden willen pijnigen? Ze je keel dicht hadden willen knijpen om zo aan het zwarte hol zonder eigenheid te kunnen ontsnappen. Het heeft vast allemaal met macht te maken. Maar volgens mij kan macht alleen tot uiting komen in de vorm van seks. Banale onwillende seks. Je hebt geen tederheid. Je hebt alleen het doel te bereiken waar je lust je toe aanspoort. Maar dit is proberen te genieten van opgelegde tederheid. Gemaaktheid in iedere vorm, zonder enige band of gedeelde emotie. Mijn gedachten stoppen doordat ze mijn buik aanraakt en ik geef een inééngekrompen reactie. Ze lacht en ik lach overdreven terug met geluid. Ik doe mijn ogen weer dicht en zie in gedachten haar lach verstommen, denkend bij zichzelf dat het eigenlijk nergens op sloeg. Die stomme lach eindigend in het luchtledige. Ik blijf nog een hele tijd met een domme grijns op mijn gezicht liggen. Alsof ik haar daarmee kan geruststellen dat haar lieve lach zo stom nog niet was. Ze maakt ronddraaiende bewegingen over mijn buik en ik word er eigenlijk misselijk van. Ze gaat langs het onderstuk van mijn ribbenkast en bedenk me dat ik vroeger als kind altijd dacht dat ik daar kanker had, omdat ik telkens iets voelde verschuiven als ik erlangs wreef of erop drukte.
Ik vraag me af of mannen wel eens een erectie hebben gekregen als ze zo met hen bezig was. Zo dicht bij de grens van wat doorgaans lust opwekt en vraag me af wat ze dan dacht. Vieze vuile goorlap, daar heb je er weer een of voelde ze zich misschien gevleid?? Ze moet al wel duizend lichamen onder haar handen hebben gezien en gevoeld. Lichamen waar ze met afgunst naar heeft gekeken, lichamen die haar aantrokken, lichamen die haar niks deden en lichamen die haar deden walgen. Tóch kan ik het niet laten me af te vragen hoe ze over mijn lichaam denkt. Vindt ze het stevig, of juist te dik? Ziet ze dat ik train, of voelt ze dat?
Mijn gedachten staan even stil als ze mijn armen doet. Ze doet het goed, maar af en toe gluur ik even door mijn wimpers om te constateren dat ik nog in dezelfde ruimte ben. Waar ben ik in vredesnaam bang voor?? Dat ik, als ik mijn ogen opendoe, ineens aan tafel zit met een geleerde op Mars??!?
Ze vraagt me om te draaien. Ik ben naakt en heb alleen een karig handdoekje dat mijn geslacht bedekt. Ik wil niet stuntelig overkomen, dus geef het handdoekje aan haar en draai me om, zodat zij het op mijn billen kan leggen. Wat ze dus niet doet! Jeetje trut, was dat nou écht nodig? Deze heldhaftige actie?? Nu lig je daar nog naakter dan naakt… Als ze, eenmaal liggend op mijn buik, met mijn rug bezig is, zit er een pluisje flink in mijn neus te kriebelen. Ik durf het niet weg te halen. Bang dat ze denkt dat ik in mijn neus peuter. Wat ben ik toch gestóórd!! Ik probeer me op iets anders te concentreren; een liedje, de stranddag van vandaag, Dylan die zo terugkomt van het surfen, het boek dat ik aan het lezen ben en het eten dat we straks gaan verorberen… Ik weet dat ik me op niks lang genoeg concentreer om het gekriebel niet meer te voelen, maar die pluis speelt nu de hoofdrol in mijn korte fragmentarische film. Ik draai mijn hoofd om het uiteindelijk toch weg te halen, uit haar zicht hoop ik, en stoot in mijn beweging haar arm aan. Ik zeg sorry en presteer het wederom er een overdreven lach uit te proesten. Waarom worden mensen alleen maar onhandiger in situaties waarin ze zo bezig zijn hun best te doen goed en vooral normáál over te komen?? Het zal wel het lot zijn dat juist onder dit soort omstandigheden wil aangeven dat jezelf zijn beter is…
Tot het einde blijft concentratie op haar handen en de massage, die mij moest laten ontspannen, moeilijk aangezien dat klotepluisje nog steeds niet uit mijn neus verdwenen is. Eigen schuld dikke bult. Ze doet haar witte doktersjas uit en zie eigenlijk op dat moment pas dat ze ook maar gewoon een jonge vrouw is met haar eigen leven buiten deze massagemuren. Een vrouw met haar eigen onzekerheden en momenten waarop ook zij zich afvraagt hoe ze overkomt en misschien beter kan overkomen.
Ik lig nog roerloos op de tafel naar haar tatoeage op haar onderarm te staren als ik besluit dat ik, na betaling van een fors bedrag, toch zeker de persoon ernaar ben die beter door haar eigen vent gemasseerd kan worden.

Schrijver: jantine, 15 november 2004


Geplaatst in de categorie: erotiek

2.5 met 19 stemmen 2.964



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)