Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Balen

‘…Vandaag alles onder controle en tot niets in staat. Vandaag welgemanierde aftakeling en veerkrachtige benauwenis. Vandaag meer dan ooit minder dan niks.’
(Peter Drehmans: literaire scheurkalender 2004)

Drie zinnen waar ik vandaag volledig achter sta en die ik in mijn dagboek neerpen. Want daar is een dagboek ideaal voor. Het is dé plek om te klagen wanneer je een baaldag hebt. Niemand neemt je gezeur kwalijk, niemand wijst je berispend op je verplichtingen. Je hebt het gevoel dat iemand meeluistert; een persoon die mee snottert en die je een zakdoek aanreikt waarin je trompettend alle miserabele gevoelens verzamelt: een zakdoek die daarna ook nog direct mee de kookwas in kan.

En ’s anderendaags kan je dan met zuivere sinussen en een fris gemoed die kraaknette zakdoek strijken en rimpelloos gestreken in de kast leggen. Weg problemen, weg geklaag…

In feite heb ik geen enkele reden om somber te zijn. Ik hoef niet te winkelen want de diepvries en de koelkast zitten vol. De wasmand is leeg, de strijk is gedaan, de ramen zijn proper, het huis ligt er netjes bij, man en kinderen zijn naar school, de poezen mediteren en de stapel ongelezen lectuur lonkt uitnodigend. Wat kan een vrouw nog meer wensen? Chocolaatjes en een likeurtje? Heb ik me zojuist getrakteerd. En ook dat helpt niet.

Vandaag alles onder controle en tot niets in staat.
Balen dus, en klagen. Want de winter moddert maar wat aan met regen en kwakkeltemperaturen. De enkele sneeuwklokjes die in de tuin bloeien zijn hun naam onwaardig tussen de opkomende crocussen en de kwetterende mezen die zich een seizoen verder wanen.

Ik wil een echte winter!
Ik wil de witte winterstilte van dichteres Jacqueline v/d Waals met witte grond en witte nevel, met wolken waar nog sneeuw in zit: een wit dat zacht vergrijzelt. Ik wil sneeuw en ijs, en in februari een Elfstedentocht zoals vroeger. Ik wil krakende ijsplassen die onder mijn voeten breken als broos glas. Ik wil geen dutjes doen bij de brandende open haard die een broeierige warmte geeft. Ik wil geen tuinverwachtingen koesteren tijdens een seizoen dat voorop loopt en waar je geen kant mee op kan. Ik wil geen serre die binnenin met noppenfolie is bekleed en die al wekenlang – 24 uur op 24 - openstaat wegens te zacht weer. Ik wil de serre dicht omwille van Siberische kou, met dagelijks een kleine noodzakelijke verluchting.

Ik wil een echte winter: wintertoestand D of E met vorstverlet voor iedereen. Vriestemperaturen nú en niet eind maart wanneer alles al flink aan het botten is in de tuin. Ik wil nú ijspegels aan de pergola en de dakgoot, en mutsen van sneeuw op de hoofden van onze tuinbeelden.

Ik eis een echte winter!

Voorlopig krijg ik hem niet en daarom baal ik, en zit ik te niksen, met een zaadcatalogus in de hand die me ook al geen voldoening schenkt. Want zaadcatalogi moet je knus weggedoken in de sofa lezen tijdens een witte winterstilte van Jacqueline v/d Waals. En die is er niet.
Dus…, of u het goed vindt of niet: vandaag - waarschijnlijk ook morgen en overmorgen - meer dan ooit minder dan niks.

Schrijver: Greet Berghmans, 10 januari 2005


Geplaatst in de categorie: algemeen

3.2 met 5 stemmen 958



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)