Porselein had zelden zo'n gelijk.

De stempel op hun voorhoofd, doet me denken aan een ster op een lange zwarte Joodse jas op bladzijde 149 van mijn mavo geschiedenis boek. Een wijze man zei ooit:
‘De geschiedenis herhaalt zich constant’. En de gehaakte kruizen op dit kerkhof bewijzen zijn gelijk. Als je mensen in cijfers veranderd word oordelen, ontkennen en uitvagen makkelijker. Niemand kijkt op een 0 meer of minder.
Het Afghaanse meisje, 16 nu, praat beter Nederlands dan de domme dorpelingen die haar weghonen uit HUN land. Ze schrijft in haar dagboek over de haat in haar vaderland, de lange vlucht en de hoop op veiligheid. Misschien heeft haar dagboek ook wel een naam. Kitty ofzo.
Ik zie een enge Mevrouw, ze is minister. Blank, Best rijk en in Nederland geboren. Ze is trots. Ze heeft het gehaald. Weer een 0 minder. En Allah is een klootzak, En links zijn slappelingen. Als je mensen in een vliegtuig duwt, de dood injaagt, en beweert dat het goed is daar waar ze heen gaan, is er dan veel veranderd in 60 jaar?
Het rood-wit-blauw wappert trots. De vlag waaronder vele slaven werden gedreven van het land waar ontelbare joden verdwenen.
Een schaduw van een kale man met 2 hondjes verbittert een complete natie. Was hij maar niet vermoord en keihard door de mand gevallen.
De angst voor wat vreemd is, de behoefte om te haten, de schuld aan iemand anders te geven maakt mij bang. Als je bang bent voor een ander is makkelijk die ander te ontkennen. Want als je ontkent is het nooit gebeurd: ‘wir haben it nicht gewust’
Het is nooit gebeurd zolang het een geheim is, meld mijn cd speler.
Als iedereen zwijgt en lekker gaat slapen, zijn ogen sluit, komt alles goed.
Ik wil het niet weten zegt de man die op bankjes in het park slaapt. Hij is best gelukkig. Oordeelt niet, vooroordelen zijn hem vreemd omdat hij het niet wil weten. Hij moest eens weten.
Was de wereld maar zo simpel als de loesje scheurkalender, als de john lennon liedjes, als de slogan op mijn t- shirt: iets met oorlog en eendjes.
We doen een spelletje: wie is er het ruimdenkends?
‘er zijn ook best goede moslims, ik zag er laatst 1 op tv’ ‘Niet alle homo’s zijn hetzelfde’ ’als iedereen nou gewoon zijn eigen ding doet.’’ 3-0 voor het cliché.
Ik ben nooit goed geweest in spelletjes.
Mijn club staat voor, ik hoor, we winnen van de Joden, en ik moet springen Hamas, want ze moeten aan het gas. Ook dit was ooit een mooi spelletje
Ik zie mijzelf, uitgemergeld, onder een te hete zon. De mensen om mij heen schoppen en haten mij. Er komt klaagzang uit de moskee. Ik versta niet wat ze willen. Ik praat hun taal niet. Ik had wekenlang in boten en overvolle vrachtwagens gezeten op de vlucht. Ik was mijn land kwijt. Door de rood-wit-blauwe vlag stond nu datzelfde kruis. Ik was te kritisch, de kale koppen waren de baas. Mijn papa mama en zusje waren al vermoord, ze waren te anders. De rollen waren omgedraaid. Samen met 1 Belg en 2 fransen smeek ik om veiligheid aan een land die ik ooit een keer moest leren met aardrijkskunde maar ik nu allang vergeten ben. Maar een enge minister moet haar limiet halen, omdat een kale vermoorde man ooit gezegd had, dat het land vol was. Ik was een 0 teveel.
Het is toch een schande dat elke moslimterrorist 40 maagden krijgt van Allah, bijna net zo zot als onze zonen en dochters met houten zwaarden bij de evangelische omroep. Blonde haren, blauwe ogen. De vergelijking is zinloos maar sarcasme bied mij bescherming. Het is zo makkelijk ruimdenkend en idealistisch te schrijven. Ik ben maar een domme dorpeling. Ik ontken mijzelf, schuif de aandacht af. De aandacht waar ik niet zonder kan. Egoïsme is het ultieme oerinstinct.
Wat weet je van een ander als je jezelf niet kent. Het had zomaar op delfts blauw kunnen staan. Tussen heren bril omhoog en levensprogram. Misschien simpelheid wel de oplossing, want porselein had zelden zo gelijk.
Kom niet te dichtbij, ik zal je pijn doen, van een afstand ben ik mooi genoeg. Zo verval ik van de joodse ster op blz. 49 binnen 1 hoofdstuk terug in egoïsme. De moskee sluit, het meisje vlucht verder, ik ontwaak lees de loesje kalender, Lennon zingt alsof hij zichzelf geloofd.
De Duitse leuzen in de fietstunnel die ik elke morgen passeer doen pijn. Vol=vol! Egoïsten! Hoe zal het toch met mij zijn?
Talent? Egoïst? Dom? Klein? Op de vlucht voor de waarheid? Ontken de hardheid van de waarheid, je hoeft niet alles te weten. Sluit je ogen of wees net zo een bange egoïst als ik.