Machteloos onbeweeglijk heden

Hoe vertelt men wat er in je om gaat?
Hoe vertelt men wat men voelt?
Hoe vertelt ze dat ze niets te vertellen heeft?
Hoe vertelt ze dat ze graag wil vertellen?
Het lijkt zo zinloos om iedere keer weer te vertellen. En toch blijft ze proberen. Om dat te vinden waarvan ze niet weet waar ze het zoeken moet, waar ze het vinden kan of wàt het is.
Concentratie?
Rust?
Evenwicht. Gerechtigheid. Zuiverheid.
Het leven lijkt stil te staan. Voor één moment of langer? Ze acht de toekomst verder weg dan zij in werkelijkheid is.
In feite is zij de seconde die nu voorbij tikt en de volgende, waarop minuten komen, en uren, dagen, weken en maanden gaan terwijl zij teneergeslagen toekijkt hoe ze haar meedogenloos passeren en zij leeft in een onbeweeglijk heden. Als versteend, weerloos en bang voor alles wat haar overvalt, wat haar meesleurt en toch onbeweeglijk laat.
Ze heeft verleerd tikkende seconden vóór te zijn, ze in te vullen voordat ze haar bereiken, ze te ontwijken, of stand te houden.
Nu zoekt ze troost in de wijnen al weet ze dat ze het daar niet vinden zal, dat het een vlucht is tegen beter weten in. Kon ze leren hoe ze haar leven goed maakt, dan zou ze dat doen.

Ze zoekt het recept om uit de put van stilstaand water te klimmen, om zich op te richten, de seconden tegemoet te zien en zich er soepel een weg door te banen. Van steen naar steen, van keuze naar keuze, van top naar top haar toekomst beleven, om haar niet meer als onbereikbaar, maar als heden en maakbaar te zien.

Meisje toch, waar ga je naartoe, waar kom je vandaan? Blijf toch even...! Ik zoek je overal, maar tevergeefs. Laat je toch zien, mijn meisje lief, mijn hartedief. Verstop je niet langer, wees niet bang of boos. Ik zal zwijgen of spreken wanneer jij dat wilt. Ik zal er zijn en verdwijnen wanneer jij dat wenst. Ik zal aan je denken of je uit mijn gedachten bannen als dat jouw wens is. Ik zal alles doen of niets doen. Doen alsof ik je nodig heb of doen alsof ik zonder je kan. Op je wachten of niet. Het onmogelijke zal ik voor je doen. Maar waar ben je toch? Waar ik ook zoek, ik vind je niet. Ik troost mij met de gedachte dat je èrgens bent. Ergens loop jij rond, dans en zing jij of huil en verstop jij je. Ergens zul je zijn en aan mij denken misschien. Mij missen al ken je mijn naam niet eens.
Vergeet niet dat ik op je wacht, ik wacht net zolang totdat je besluit je niet langer te verstoppen opdat ik je kan en zal vinden.

depressie toekomst l toekomst lusteloosheid

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 3 stemmen 813