Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Breekbaar leven....met Osteoporose.

Op het gebied van osteoporose is er tussen man en vrouw een hemelsbreed verschil. Dan heb ik het wel niet over ‘de ziekte zelf,’ want die is voor beide seksen gelijk, en zeker even erg. Het enige verschil ligt hem in het feit dat vrouwen er vatbaarder voor zijn.

Dit neemt niet weg dat steeds meer mannen met deze aandoening rondlopen. Ook vaker op jongere leeftijd, en dan spreek ik van rond de veertig jaar. Dit wordt in tegenstelling tot bij de vrouw, als uitzonderlijk beschouwd.

De maximale hoeveelheid botmassa die men opbouwt in zijn leven, wordt zowat bereikt rond de leeftijd van vijfendertig. Daarna gaat het, bij de één al wat vlugger dan de ander, bergafwaarts met die botmassa.

Ikzelf werd er rond mijn zesendertigste voor het eerst mee geconfronteerd. Een verkeerde beweging ergens op het werk had een gebroken rib tot gevolg. En dit was gewoon een simpele draaibeweging, niets meer, maar ik hoorde het knakken. ‘Een toevallige ongelukstreffer’, dacht ik! Niets bleek minder waar. Het was enkel de voorbode van een (lange?) lijdensweg.
Acht jaar en ontelbare fracturen verder, weet ik heel goed wat de beperkingen van deze aandoening inhouden. Voorzichtigheid is geboden, haast in elke beweging die ik maak.

‘Wat is Osteoporose,’ hoor ik jullie zeggen? Dat is een aandoening van de botten, waarbij deze langzaam broos en breekbaar worden. Er treedt kalkverlies op en het beenderengestel verzwakt zo erg, dat het haast glazig wordt. Dit merkt men vooral op röntgenfoto’s. In de volksmond zeggen ze wel eens, ‘hij of zij zit met ontkalking.’

Osteoporose op zich doet geen pijn, maar de breuken of kleine barstjes die zich voordoen des te meer. Uiteindelijk tast het ook de gewrichten aan, verliezen die hun soepelheid. Dan is het pijnstillers nemen geblazen!

De graad van skeletsterkte kan men heel makkelijk meten via een Isotopen-scan in het ziekenhuis. Daar bepaalt men de densiteit (of botdichtheid), en het eventuele botverlies in percentage. Zo kom je te weten of je al dan niet in de risicozone vertoeft.

Vrouwen na de menopauze hebben er aanmerkelijk meer last van dan mannen. Meestal is dit op iets latere leeftijd.
Dit kan echt heel ernstige vormen aannemen. Vooral aan de rugwervels. Verschillende indeukfracturen kunnen leiden naar het in elkaar stuiken van de wervels, met (ernstige) verkromming van de rug tot gevolg. Behandeling is er weinig; Fosamax blijkt zowat het enige medicijn te zijn dat ontkalking, of op zijn minst de verergering ervan, in geringe mate weet tegen te gaan. Het geneest niet, maar het houdt de afbraak in toom.

Ik voldoe aan de criteria om een tussenkomst te bekomen van het ziekenfonds en krijg die ook, maar er is meer.

Vrouwen mogen het geneesmiddel Fosamax aankopen in een dosis waar ze drie maand mee toekomen. Ze nemen dan 1 pil per week van 70 mg.
Ik daarentegen moet Fosamax aankopen in een dosis waar ik 1 maand mee toekom, maar, en dat is het gekke van de hele zaak, elke dag 1 tablet van 10 mg…..Waarom? Omdat ik tot het mannelijk geslacht behoor, dat is de enige reden! Van discriminatie gesproken.

Identiek dezelfde werking, maar ik moet wel dagelijks een tablet nemen, in plaats van 1 maal per week bij vrouwen. En, mijn dosis voor 1 maand kost evenveel als die voor vrouwen (3 maand).
Dit verschil is voor mij een raadsel; ook apothekers weten de onderliggende reden niet.
Zijn we dan toch zo verschillend? De ‘ziekte’ maakt geen uitzonderingen, de behandeling blijkbaar wel.

Geregeld aan het infuus voor ‘Bonefos’, een product dat de ‘kalkaanmaak’ zou bevorderen, zit ook in het pakket voor behandeling. Evenwel, zonder al te veel resultaten op mijn persoon.

Vaak krijg je van dokters het antwoord, ‘je zal er mee moeten leren leven.’ Dat doe ik dus elke dag, zo voorzichtig mogelijk, angstvallig vermijdend dat ik wéér eens dat ’knakkende’ geluid moet aanhoren: gevolgd door die zucht en de vaststelling dat er nog maar eens één of ander botje is dat gebroken of gebarsten is.

Alles went, behalve het onbegrip! Leg aan iemand die leek is op dat gebied maar eens uit, dat één simpele draaibeweging al voldoende is om een barst te veroorzaken! Hoe « breekbaar » is men dan wel niet.
Opname van Calcium, vooral te vinden in allerlei zuivelproducten, is dus uitermate belangrijk. Vooral dan in de kinderjaren, zodat de aanmaak van botmassa optimaal verloopt. Veel beweging en zonlicht zijn evenzeer belangrijke factoren om Osteoporose in de latere leeftijdsfase zoveel mogelijk te beperken.
Erfelijkheid heb je níet in de hand, en die « ziekte » is jammer genoeg wel familiegebonden.

Hoef ik er nog bij te vermelden dat roken, koffie en alcohol uitermate schadelijk zijn. Maar dat is al zo voor heel wat andere zaken...

Schrijver: danny cant., 21 april 2005


Geplaatst in de categorie: ziekte

3.5 met 4 stemmen 1.040



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)