Willekeurig, niet netjes

Vrij naar Herman van Veen's kleine meid rijd ik hier rond op mijn driewieler tussen al die grote heren- en damesfietsen, kijk op tegen al die grote meneren en mevrouwen. Enthousiast stuur ik met ze mee, mijn kleine beentjes trappen zich een ongeluk om ze bij te houden, alsof ik weer op een fraaie zomerzondag aan de veilige rechterkant van mijn pa mijn eerste schreden op het fietspad zet. Maar die grote mensen op hun grotemensenfietsen kijken hautain op mij neer, zetten een tandje bij en snellen weg, ik houd dat niet bij op mijn kinderfietsje. Even verderop houden zij toch stop, het licht staat op rood en ik haal ze bij, probeer remvoetend net als zij precies voor de streep tot stilstand te komen, ik schiet er over heen. Waar mijn vader indertijd glimlachend met zijn grote rechterhand op mijn linkerschouder mij corrigeerde, krijg ik nu verwijtende blikken toegeworpen. Alsof het rijwielpad hun domein is, ukkie meerijdend was eerst wel leuk maar nu moet ie weer op de stoep, kijken de grote mensen niet meer opzij en vervolgen hun lijdensweg.

Schrijver: Fred, 7 juni 2005

fredmolenaarcasema.nl

willekeur driewieler driewieler

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.8 met 5 stemmen 1.018