Voor eeuwig bannen....Een Utopie.
Het bannen, ik meen te weten dat ze die ‘straf’ ten tijde van Napoleon ook al wisten te hanteren. Dat het vooral gebruikt werd om opmerkelijke figuren van het voorplan te verwijderen. Figuren die het zo bont maakten, (met toentertijd één iemand in het bijzonder), maar waar men toch de nodige omzichtigheid aan de dag moest leggen om hem van het (strijd)toneel te weren.
Toen al was het een maatregel die niet helemaal waterdicht bleek te zijn. Naar verluidt onderging Napoleon zelve tot driemaal toe een ‘levenslange banning’, maar slaagde er toch enige keren in om terug te keren. Weliswaar met de nodige hulp van buitenaf.
Heden ten dage is er nog maar weinig veranderd. De Napoleons zijn moderner geworden, maar nog steeds alomtegenwoordig. Terreur zaaien, mensen manipuleren, ze beïnvloedden de maatschappij tegenwoordig met supermoderne middelen in het uitgelezen strijdtoneel, ‘de internetwereld’.
In hun sluwheid hanteren zij één van de machtigste wapens ooit. Kunnen zij personen of groepen in de vernieling duwen zonder oog in oog te staan met hun potentiële slachtoffers. Ze hanteren een wapen dat zijn weerga niet kent, bloedeloos maar even scherp. Met name, het geschreven woord.
Ver verwijderd van het gewoel, zoals de veldheren vroeger, overzien zij hun ‘schouwspel’. Observeren de gevechtsgrond op zoek naar zwakke plekken en passen zich strategisch elke keer weer aan. Toeslaan op onverwachte momenten, even terugtrekken en dan weer vol er tegenaan, is een tactiek die zij gebruiken zolang het slachtoffer een gewillige prooi blijkt te zijn. Waar het gevaar loert weet onze moderne veldheer maar al te goed, en deze plaatsen zal hij als de dood proberen te mijden. Waar hij zwak staat, manipuleert hij de omgeving, zo dat deze op zijn minst de nodige sympathie voor hem weet op te brengen, en zelfs hulp aanbiedt.
Strijden met open vizier is er in deze moderne tijd niet meer bij. Geniepig maakt hij zijn slachtoffers, zorgvuldig gekozen, één voor één genadeloos af.
Waar vroeger een ‘overwinning’ met de nodige luister onthaald werd, de veldheer onder vreugdegejuich zijn zeges aan het volk tentoonspreidde. Schuwt deze de dag van vandaag elke aandacht die hem herkenbaar maakt. Hij weet immers dat het gevecht niet fair gestreden wordt. Hij gebruikt als het ware de tactiek van ‘het stalken’, tot zijn prooien bezwijken onder een nooit aflatende angstgevoel dat dit bij hen teweegbrengt.
Héél af en toe vecht er eentje terug. Laat één van de prooien zich niet gewillig naar de slachtbank leiden en gaat op zoek naar de identiteit van zijn of haar belager. Het masker valt, en één van zijn nederlagen is een feit.
Toch is het maar een kleine veldslag die gewonnen is. De ‘stalker’ likt even de wonden, wringt zich nog in allerlei bochten om één en ander goed te praten, maar beseft dat ‘een banning’ onvermijdelijk geworden is.
Niet getreurd, als moderne veldheer heeft hij dit voorzien en reeds lang de nodige voorzieningen getroffen om onder een andere gedaante opnieuw het strijdgewoel aan te gaan. Vanuit een andere invalshoek zet hij de onafgewerkte zaken rustig voort.
Bannen is een lachertje als het niet te grondig aangepakt wordt. Je dient als het ware een site als ‘burcht’ te beschouwen. Je laat geen poorten openstaan en als je iemand er uitgooit, zorg dan ook voor wachters die alles en iedereen grondige controleren. De enige manier om ze te weren.
Gaat het om geschreven teksten, controleer die eerst alvorens te plaatsen, (wat op verschillende sites al lang de regel is). Steek er de tijd in die nodig is, zodat bannelingen geen kans krijgen om door de mazen van het net te glippen. Plagiaat onderscheppen is dan een extraatje, en zo is de zuivering van ‘je burcht’ is een feit.
euphonynet.beGeplaatst in de categorie: moraal
verbanning
588
Geef je reactie op deze inzending: