De achterkant van de maan
Naar mijn idee is dat de plaats waar een ieder van ons eens heen moet gaan, niet gehinderd door het schijnsel van de zon. Heel klein staand in aardedonker, heel klein voelend die intense muur van kou, heel klein alleen. Alleen hier zijn sterren te zien, die men elders over het hoofd ziet, sterker, hier zijn alle sterren te aanschouwen, ook de vallende. Geen verblinding door zonnestraal, slechts sterrenbinding, in het aardedonker beschikken de sterren over hun eigen lot. Zwerkzwerven, oplichtend de achterkant van het gelijk.
Geplaatst in de categorie: heelal