Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

het Glijbaansyndroom

Vandaag was ik weer eens te gast bij mijn psychiater. Als men aan een behandeling bij zo iemand begint is het de bedoeling dat men daar zijn hele leven mee door gaat. Genezing is nooit mogelijk maar een verdere groei van problemen zit er wel degelijk in. Hij wordt dus een beetje een tweede vaderfiguur die alles nog eens dunnetjes overdoet of nog wat meer frustaties
toevoegt. Niet dat ik een slechte vader had, neen, bij mij was de reden hem op te zoeken dat ik aan het Glijbaansyndroom leed.

Dit syndroom uit zich in een stroef opstijgen van de glijbaan en het niet kunnen afglijden van diezelfde glijbaan.
Het heeft lang geduurd eer deskundigen doorhadden dat ook volwassenen, zoals ik er een zou zijn, daarvan last van zouden kunnen hebben.

In feite is dit syndroom een vorm van angst, maar niet zomaar een, neen, een zogenaamde 'dubbelhandicap angst'.
Het heeft er toegeleid dat ik bijvoorbeeld nooit promotie heb kunnen maken of maar een keer van een sneeuwpiste heb kunnen afdalen,..Ja, dat zijn zo de gevolgen van dit syndroom..
Laatst las ik in het Medisch Vakblad de Neuroot dat zelfs mensen sexuele problemen konden krijgen door dit syndroom. Dat verbaasde mij een beetje, daar er toch genoeg moderne en aantrekkelijke glijmiddelen in de handel zijn en soms zelfs vergoed worden door het ziekenfonds. Dus aan zuinigheid hoeft het niet te liggen.

Ook slipcursussen worden er bij veel rijscholen aangeboden, dus me dunkt, de markt heeft wel degelijk antwoord op een deel van die problemen die volgen uit het syndroom.
Ja bij het opstijgen zijn er tegenwoordig ook middelen om het een en ander te realiseren. Pillen worden vaak aangeboden via internet, dus te koop lopen met zo'n probleem is niet echt nodig.

Maar ik dwaal af van de oorzaken van het syndroom alhoewel het nuttig is de gevolgen en de ernst daarvan toch even te benoemen.
Goed,,mijn Glijbaansyndroom kent oorzaken. Eerst werd er gedacht aan een slechte darmwerking en dito stoelgang.
Dr. De Blieker te Mijdrecht ontdekte een zeer belangrijke oorzaak, namelijk het neerstorten van de baby bij een bevalling indien de moeder in zithouding bevalt. Deze specialist vergat echter te verklaren waarom het opstijgen een onderdeel van het syndroom is.

Welnu, hier lag een belangrijke taak voor mij weggelegd. Wie jarenlang een psychiater bezoekt, heeft inmiddels genoeg ervaring in het bedenken en verklaren van verschijnselen.

Toch heb ik een gedegen laboratoriumonderzoek laten doen met muizen. Een muis in een bak met een glasplaat er boven en een stukje kaas op dat glas en een muis in een andere bak zonder glasplaat.

Na gedegen waarneming bleek dat de de muis met het stukje kaas telkens zijn kop stootte en het na verloop van tijd niet meer probeerde.
De andere muis daarentegen sprong vrolijk op toen ik hem het stukje kaas aanbood.....
Na deze analyse drong een traumatisch beeld mij op uit mijn verleden. Ik herinnerde mij dat ik op mijn donder kreeg in een schoolgang met van die uitstekende jasophanghaken. Als je een tik kreeg maakte je jezelf zo klein mogelijk, en telkens als je dacht, het is voorbij, ging mijn hoofd omhoog en stootte ik mijn hoofd tegen die klote haken.

Sindsdien ben ik nog maar een paar centimeter gegroeid. Het heeft mijn denken bepaald en ik ben daardoor ook een bescheiden mens gebleven. Laat staan dat ik nog ooit in was voor een promotie of een geweldige maatschappelijke taak.. Ik leerde mijn plaats kennen......Niet hoger dan het maaiveld van ophanghaken.

Zie hier dus het onstaan van het opstijgdeel van het Glijbaansyndroom.

In de praktijk blijken het dus vooral de klein gebleven mensen die onnodig lijden aan het korthouden in het verleden.
Ik zou niet een goede onderzoeker zijn als ik ook niet gezocht zou hebben naar een behandeling.

Er bleek vroeger al een behandeling te bestaan waarbij paarden aan alle kanten door middel van touwen aan armen en benen de ledematen wat op wisten te rekken . Dat gaf echter te veel romp-slomp...en niet ieder werd er wijzer van.
Bovendien werd het gevoel van een gering mens te zijn niet weggenomen.

De oplossing vond ik bij toeval...in plaats van een zetpil in te zetten tegen hoofdpijn gebruikte ik een viagrapil.......(verkeerd in doosje gedaan door apotheek....de Here prijze hem).
En zie wat geschiedt, ik dijde uit ook op plaatsen waar de pil niet voor bedoeld was en nam in gewichtigheid toe. Ik groeide aan alle kanten.

Ik kan nu echt gaan skieën, de lift brengt mij omhoog en ik ben met mijn gewicht het eerste beneden...

Schrijver: julius dreyfsandt, 9 september 2005


Geplaatst in de categorie: humor

2.0 met 2 stemmen 900



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)