Een overvloed armoede......
Wat er nooit was, valt niet te missen! Een waarheid die er zijn mag en voor wie in ‘weelde’ leeft gaat die stelling ook nog op.
Je leeft goed, niets tekort en familiaal zit alles op rozen. Gewoon, het voelt prima en verlangt dan ook geen ‘extraatjes’. Je hebt geen rijkdom, hoeft ook niet! In het zorgeloze waarmee je door dit leven raast, is dat geen enkel gemis.
Toch zit niemand te wachten op de keerzijde van die ‘blinkende’ medaille, de kant waarop te lezen staat;‘ hier armoede’! Dit is een gegeven dat best gemist kan worden.
Ook al heb je misschien nooit overvloed gehad of gekend! Het is altijd synoniem voor een teveel aan iets. In de meeste zaken geen enkel probleem. Mooi meegenomen zelfs.
Een ‘teveel’ aan armoede echter!
Waar het begin van de maand al garant staat voor een budgettair tekort aan het eind daarvan, verkeert de onmogelijkheid om je in een aangename, stressvrije levenssfeer te wentelen. De piekermomenten zijn gewoon te talrijk. Het belemmert jou en je medegenoten om zorgeloos door dit leven te gaan. Het frustreert en spreidt zich als een verschroeiend vuur doorheen de gemoedsrust van heel het gezin.
Gevoelens van onmacht overwegen. Zo erg, dat rationeel denken erbij inschiet en voor de hand liggende oplossingen niet altijd meer zichtbaar zijn. Je radeloosheid gaat over in ondoordacht handelen, waarvan later zal blijken dat deze de zaken alleen maar erger maakten.
Niemand wenst problemen en al zeker geen financiële. Toch hoef je voor schrijnende en vooral onrechtvaardige taferelen echt niet naar andere landen te reizen. Het gebeurt maar al te vaak net naast je deur.
Onmerkbaar, doch sluimerend aanwezig!
In tegenstelling tot weelde en rijkdom, loopt niemand graag te koop met ‘zijn overvloed armoede’. Het blijft verdoken tussen vier muren en jammer genoeg komt dit grotendeels door een (onterecht) schaamtegevoel.
Net zoals een plotse rijkdom jou kan overvallen, zijn grootse tegenslagen op héél korte tijd perfect mogelijk. Niemand is er vrij van!
Een teveel van het ene kan vrij vlug omslaan in een ‘ongewenste hoeveelheid’ van het andere. Het grijpt je naar de keel, verstikkend en even zie je door de bomen het bos niet meer.
Durf je, na lang aarzelen er dan toch mee naar buiten komen, schuchter, jezelf als misdadiger beschouwend! Dan word je in eerste instantie overstelpt met allerlei raadgevingen. Tips van wat en hoe je één en ander aanpakken moet! Met de beste bedoelingen weliswaar, maar de meeste helpen je geen stap verder.
De instanties waar je terecht kunt om je doorheen een ‘tijdelijke noodsituatie’ te loodsen, zijn er. Maar het vergt ongelooflijk veel moed en zelfrelativering om deze stap te nemen. Het draait hier immers weer rond ‘het schaamtegevoel’. ‘Wat gaan de mensen daarvan zeggen.’
Ook dan ben je nog niet van het ijs.
Je kunt dan wel die stap zetten, de bureaucratie is en blijft een log geval. Als het op hulp krijgen aankomt, weegt ze gewoon nog wat zwaarder. Niets hebben is voor hen (op papier) nog teveel om ergens voor in aanmerking te komen.
Heel soms lukt het wel, maar daar moet je dan een tiental formulieren voor invullen. Juist, wel te verstaan, één enkele fout is voldoende om terug bij af te zijn.
Dat het vaak moeilijk is om de eindjes aan elkaar te knopen, weet ik maar al te goed. Ik ken het gevoel dat iedere keer aan het eind van de maand de kop opsteekt. De angst of we wel gaan toekomen tot de volgende loonsuitbetaling. Schrik voor de eindafrekeningfactuur van elektriciteit en water die er binnenkort zit aan te komen. De torenhoge brandstofprijzen om nog maar te zwijgen van onze maandelijkse voorraad medicijnen.
O ja, de schooltijd is ook weer aangebroken. Hoewel ons onderwijs onder de noemer ‘gratis’ valt, is daar bitter weinig van te merken. Elke maand valt er netjes een afrekening van dit gratis gedoe in de bus. Extra kosten dus!
Velen zien de toekomst echt somber in. Daarmee bedoel ik niet de in aantochtzijnde winterperiode, waar de duisternis elke dag vroeger invalt. Maar eerder de financiële tunnel waar maar geen eind aan lijkt te komen.
Gelukkig kan hulp al eens uit onverwachte hoeken komen. Iemand in je buurt die alarmsignalen weet te herkennen. En ooit, ooit zal de dag er aankomen, dat jullie lachend terugkijken op die periode waar een overvloed aan armoede aanwezig was. Dan weet je dat alles opnieuw in de plooi is gevallen en het enkel maar beter kan gaan.
euphonynet.beGeplaatst in de categorie: economie
armoede
1.248
Geef je reactie op deze inzending: