Apartheid
Als kind leerde ik dat blank en gekleurd in het zuiden van Afrika niet samen door dezelfde deur konden gaan, er was een verschil tussen zitten en staan. Witte en zwarte stranden, alleen de haaien maalden niet om de kleur van ingewanden, de kaken vermaalden zonder onderscheid.
Inmiddels zo'n kleine vijftig jaar verder, men denkt niet meer zwart-wit.
Dacht ik, bezocht mijn ouders op hun laatste rustplaats, mijn moeder mocht eindelijk eens bovenop, pa kon daar echt geen bezwaar tegen maken. Zij liggen, wat mij betreft, voor altijd bij elkaar. En dan wandel ik op mijn dooienakkertje over de begraafplaats, groet de diverse bekende overledenen, kom terecht op het gedeelte van mijn mede-overleden moslim-mens. Praalgraven of hopen zand met bloemen doorstoken, maakt niet uit, als het hoofd maar naar Mekka ligt gericht. En dan zie ik, mannen apart, vrouwen apart, jongens en meisjes apart, overleden voordat ze stierven, nooit samen.
Geplaatst in de categorie: discriminatie