Ze reden op de snelweg, ergens in Nederland, polderlandschap, ze namen een afslag met de donkerbruine Citroën, een landelijke weg, ze moest nodig plassen.
De man bleef in de auto achter, Anja liep haastig naar de bosjes, bij een sloot, er lag een boot, een oude houten roeiboot in die sloot.
Ze deed haar broek naar beneden, liet in plashouding haar plasje lopen en keek nieuwsgierig naar de roeiboot. Ze hees haar broek weer op, duwde met haar voet wat aarde over de natte plek op de grond en…

“Ik had op zaterdag 7 januari 2017 mijn jonge Engelstalige geliefde de liefde verklaard, nadat hij mij daarom gevraagd had in een email met een aantal bijzondere foto's van zichzelf”, schreef ik op 9 januari in mijn verhaal: Het geheim van de kolibrie.
Bijna drie weken later durfde ik met aan zekerheid grenzende inzicht te veronderstellen dat ik mij had laten manipuleren door een internet bedrieger, iemand die misschien zelfs niet degene was die ik op de foto's had gezien. Ik was intens…

Van winters hield ik niet. Ik hield niet van de winters in Nederland, de winters in Amerika vond ik te koud, ik had geen fijne herinneringen aan de winters in Engeland. Ik had iedere keer weer die fantasie dat ik misschien de genen van een beer had, omdat ik verlangde naar een winterslaap in een behaaglijk zelf gegraven hol, met donsveertjes en kaarslicht om bij te dromen.
Maar de harde werkelijkheid was dat de kou dwars door je heenging als je op de fiets zat om een boodschap te doen. Door je…

Nu mijn hart de liefde had gevonden in uitvoerige Engelstalige mailberichten met mijn veel belovende stoere man die in Amerika was bij zijn stervende vader, kon ik pas echt voelen hoe veel ik moest verschillen tussen de man die Emma Petronella van mij had proberen te maken en degene die ik echt was, Bjarne Gosse.
Emma Petronella met haar dubbel spel, van dansen met belangrijke personen, en mij als jonge liefdesslaaf in haar roze hemelbed. Altijd op zoek naar roem, suspense, en intriges, was ze…

Het was voor veel mensen de somberste dag van het jaar zo na de feestdagen, en met voorlopig geen extra vrije dagen meer in zicht. Het was donker, de ochtend begon laat met licht, de luxe van het feesten was verleden tijd. Afgedankte kerstbomen werden massaal bij de vuilnisophaal plaatsen gezet. Tafeltjes, roestige wasmanden, oude schemerlampen, het kon allemaal bij de vuilnis. De mensen waren somber, en niemand had in de gaten dat er nieuw licht op komst was.
Ik zat zelf ook een beetje in de…

De nieuwe liefde had me meer vrede en innerlijke genoegdoening gegeven dan de hulpverlening tot dusver had gedaan. Mijn geliefde had me een foto van zichzelf bij de Eiffeltoren in Parijs gestuurd, hij was op weg naar zijn op sterven liggende vader, die om hem had gevraagd, in Amerika, waar hij naar toe ging om aan het verzoek van zijn vader te voldoen en afscheid te nemen van de man die ooit een vader voor hem was geweest, totdat hij toen mijn geliefde zelf vier was, zijn moeder had…

Ik had in mijn gedachten al afscheid genomen van de lezers van mijn verhalen, maar tijdens de middaguren van vrijdag 6 januari 2017 kwam ik er achter dat mijn hart het niet toe liet.
Ik was van plan geweest om honderd verhalen te schrijven en had dat doel bijna bereikt.
Er was niemand geweest die me had verteld dat ik te veel over de liefde had geschreven, en ook niemand die me kwam zeggen dat het verkeerd was om emotioneel met veel jongere mannen te flirten, of dat ik mijn hart te veel en te…

Het regende, zoals het vaker regende wanneer er een nieuw jaar was begonnen. Het regende en het was nacht in Amsterdam. Ik had mezelf middels mijn alter ego Bjarne gevonden in een heilzame tederheid, die mijn ziel verwarmde met een echo van liefde.
Mijn laatste verhaal uit mijn verhalenserie over de zoektocht naar het mysterie van het hart, had me aan het nadenken gezet over mezelf en mijn verhouding tot andere mensen in de wereld. Ik was wat minder angstig en onzeker omdat ik de dosering van…

Het viel in het nieuwe jaar geheel niet mee om af te kicken van mijn mystieke verlangen. Sinds er een tabblad aan mij was toegewezen voelde ik mij verplicht iedere avond de zware taak van het schrijven te vervullen. Ik had geen mededelingen die de wereld zouden kunnen veranderen, maar ik was bang dat het tabblad zou komen te vervallen als er helemaal geen schrijvers meer waren die het aandurfden om diep in zichzelf te kijken en de wereld een autobiografisch verhaal voor te schotelen.
Ik had in…

Het was ongetwijfeld de meest obstinate oudejaarsavond van mijn leven. Er was bij de Vomar een fles blote voeten wijn in de aanbieding geweest, en die had ik mij meester gemaakt toen de laatste uren van het jaar begonnen te vorderen. Mijn ex-vriendin Ella Fiona was, in haar woning niet ver uit de buurt, een appeltaart aan het bakken en stuurde mij gedurende de late middaguren regelmatig een foto van het resultaat, hetgeen leidde tot een onrust in mijn hoofd die slecht combineerde met hetgeen de…

De dagen na kerstmis had ik hetzelfde gevoel als de meeste andere Nederlanders die van gezelligheid en lekker eten hielden, mijn Bjarne-buik was goed gevuld geweest door het nuttigen van allerlei lekkernijen die met veel liefde door mijn ex-vriendin waren bereid. Kon het maar wat vaker en langer kerstmis zijn, want dan was mijn ex altijd zo lief en hoefde ik niet voor mezelf te koken.
Het was weer wennen om een eenvoudige macaronimaaltijd te eten zonder de gezelligheid van Ella Fiona. Ik was…

Er gebeurden op de datingsite geen gebeurtenissen meer die de moeite waren om over naar huis te schrijven. Ik had nog altijd een ambivalent gevoel over mijn latente homoseksualiteit en ik kon me niet goed vinden in de vrije seksuele moraal die veel homoseksuelen hanteerden in het leggen van contacten.
Ik had ook een ambivalent gevoel over de hulpverlening. Mijn vader, die op dertig april van dit jaar overleed, was inmiddels al maanden dood en ik had nog altijd met niemand goed over het…

In mijn dromen was ik gaan geloven, want die kon ik niet plannen, zoals in de maatschappij het dagelijks leven werd gepland. Dromen kon ik niet beïnvloeden, maar ze hadden wel veel invloed op mij. Het was een obsessie geworden, de bomen van het zuchtend landschap, de droomkasteeltjes voor de dwazen, ik tekende ze om bij die fantasiewereld te horen.
En soms waren er mensen en vaak ook dieren, die er verbleven en mij van warme gevoelens voorzagen. Maar het was alleen mijn ex, en wat artistieke…

Freddy Mercury was te horen in het beroemde lied, wat kon die man overtuigend zingen, maar ik begon de dramatiek van het nummer een beetje zat te worden. Ik had mijn eigen kleine drama in mijn leven. Het was bijna de kortste dag van het jaar, na die dag zouden de dagen weer langzaam langer worden
Ik had kort iets verteld aan de hulpverleners over mijn erudiete minnares Emma Petronella die in haar graf lag te slapen, maar ze gingen er nauwelijks op in.
Reden genoeg, leek me, om de Emma…

Het verhaal over de hond en het strand was ik al bijna vergeten, toen het donker werd die middag in december.
Er waren in die barre december dagen, die steeds donkerder leken te worden, mensen die dachten dat wanneer iemand liet merken dat hij verlegen was, dat het betekende dat diegene naïef was.
Ik kwam in een lange chat terecht met de chattende dichter, hij bewonderde mijn kunstzinnige uitingen, die hij diepzinnig vond, maar met een kinderlijke eenvoud. Het was duidelijk dat hij van mijn…

In de maanden na de dood van mijn vader, wanneer ik nadacht over het leven en oude brieven las uit mijn verleden, kwam ik er met enige schrik achter, dat ik eigenlijk altijd onderdanig was geweest in de liefde.
Eerst met de vrouw uit het kraakpand, toen met de lieftallige en erudiete Emma Petronella, toen met de opwindende zus van Peter, later met de andere punkvrouw uit het andere kraakpand, en tenslotte met mijn jarenlange grote liefde, de beschaafde kunstenares Ella Fiona. Ik had deze…

“Het is wel leuk werk hoor. En wat voor werk doe jij?”
De chattende dichter had opnieuw gevraagd naar mijn werk. Ik had hem al uitgelegd wat ik op een doordeweekse dag zoal deed, maar hij vroeg het opnieuw.
“Ik heb geen betaalde baan”, antwoordde ik, terwijl ik merkte dat ik er toch onrustig van werd.
Ik besloot het chatgesprek voorlopig maar even te negeren.…

Ze zeiden altijd dat echte schoonheid van binnen zat, en dat het uiterlijk er niet zo veel toe deed, als het niet ging om een persoon met innerlijke flora van het hart, maar ik had geen vrouw zo lelijk als mijn moeder willen daten. Ze was diep in haar binnenste een mooi persoon, maar het leven had haar lelijk gemaakt en dat was te zien aan haar gezichtsuitdrukkingen. Ze had een grimas, een sadistische kronkel, waar ik bang voor was, als kind al, en naarmate ik ouder werd steeds erger. Ze was…

Goliath: ” Nee ik heb het nog nooit gedaan daarom.
Maar heb meer plezier van andersom. Dat jij je gang mag gaan.”
Bjarne: “Nou dat vind ik heel lief
zullen we een andere keer verder chatten? Ik ga zo slapen.”…

In het donkerte van een onbestemd land was een dichter opgestaan, die mij herkende van een gedichtensite. Ik had het te druk om hem te antwoorden, want hoe had hij mijn bestaan kunnen achterhalen, terwijl niemand wist dat ik in werkelijkheid bestond. Ik besloot het wat tijd te gunnen en schreef ondertussen een mailbericht aan een goede vriend van mij, die al twaalf jaar ziek was.
“Beste Berend,
De bezorger van de Vomar is hier gisteren geweest, ik heb voor 9 dagen eten in huis. Ik was in het…