Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

COLUMN OMGANG MET ZIEKTE SCHIZOFRAAI

Mijn ziekte heet Schizofrenie. Geen mooi woord en geen mooie ziekte. Het is de resttoestand van de hersenen na een psychose die je leven lang voortduurt. Ik heb echter altijd geloofd dat het wel weer goed zou komen en dat ik nog ver zou komen.
Nu is het tien jaren later en ik ben weer op een redelijk niveau. Vroeger was ik ook al beperkt al ben ik wel afgestudeerd aan de universiteit.
Een tweede term is ziektewinst. De aandacht en kwaliteit van je leven met een ziekte. Ik heb nu veel vrije tijd en kan doen zoals het me uitkomt maar niet wat ik wil. Wel kan ik gelukkig weer schrijven. Ik heb ook veel getekend om toch maar iets te doen te hebben. Mijn boekje geeft weer hoe ik ben, ik ben kwetsbaar. Ik ben nu best gelukkig en tevreden al had ik er nog ietsje meer van verwacht. Geen relatie, vakanties, drank, autorijden, werk, eigen huisje etcetera en afhankelijk van hulp, dat is de realiteit. Daarvoor sluit ik echter mijn ogen. Ook duik ik niet meer in de literatuur voor nog meer informatie zoals in het begin. Ik kijk nu wat ik ben en denk en ik ben nog steeds aardig en positief.

Bij problemen vraag ik nu wel om hulp anders kom ik er niet uit en krijg klachten. Verder rook ik veel maar verder niks. Ik doe veel aan beweging, eet goed, neem nauwelijks kalmerende middelen, heb aurahealing gehad, schrijf dingen op. Ik ben ouder en rustiger geworden en heb de juiste medicatie, wat nogal zoeken was.

De angst die alles ten gevolge had is ook naar de achtergrond verdwenen na jaren van strijd en oefenen. Zo’n psychose met opname is echt een ramp. Ook kan ik zo slecht alleen zijn en dat is lastig, ik word nog steeds onrustig en vertrouw nog niet op mezelf. De concentratie van twintig minuten en het vermoeiende praten blijft hetzelfde en dat is jammer, maar ze zijn er medicijnen voor aan het ontwikkelen. Verder veel gesprekken over het verleden met de homeopaat en het leren accepteren en omgaan met grenzen, dat helpt ook wel.

Zoeken naar een antwoord waarom dit alles zo is heb ik nog niet gevonden. Het is ook een kwestie van genen en overbelasting natuurlijk. In mijn verhalen kan ik er wel creatief mee omgaan. Ik ben er nu ook wel mee klaar onderhand. Het is te hopen dat ik gezond blijf, ik doe er alles aan. Maar ik blijf snel gestresst, dat hoort er nu eenmaal bij. Gelukkig kom ik nu de dag redelijk door al is het nu winter. Ik wil best nog een tijdje verder als ik the Rolling Stones zie spelen. Het kan alleen nog maar beter worden en ik kijk vooruit. Time is on my side.

Schrijver: foppe oostenbrug, 5 februari 2006


Geplaatst in de categorie: ziekte

4.2 met 12 stemmen 731



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)