7 jaar in vogelvlucht
"Jemig, wat heb jij een groot hoofd", was een van de aanmerkingen die over me gemaakt werden toen ik in de 1e klas van het Amsterdams Lyceum terechtkwam.
1D was geen leuke klas, de voornaamste redenen ben ik gelukkig al vergeten, maar ik zal me veel dingen altijd blijven herinneren. Zoals die keer dat mijn klas de invalster van mevrouw C. wegjoeg. Opmerkelijk was het feit, dat de kinderen die in het begin VWO-rapporten hadden, aan het eind van het jaar net goed genoeg bleken voor MAVO, een paar uitzonderingen daargelaten. Omdat ik VWO-advies kreeg aan het eind van het jaar, zeiden ze dat ik het niet moest doen, omdat het niets was, terwijl zij eerst op hadden lopen scheppen. Aan het eind van het jaar zaten ze zelfs te dreigen dat ze me dronken zouden voeren op het eindfeest: van angst ben ik niet gegaan.
Als ik nu terugkijk vind ik het erg leuk om te zien dat er maar één andere klasgenoot uit die klas nu nog bij me in de klas zit, de rest heeft al lang, hoogstens in 2002, examen gedaan of heeft de school voortijdig verlaten.
Ik was blij toen ik overging naar de tweede klas, G2, omdat het duidelijk was dat er maar één ander iemand uit 1D mee ging naar die klas en dat ik nooit meer last zou hebben van de rest.
Die jongen die toen met mij doorging naar G2 heeft me nooit meer gepest of lastiggevallen.
Wat ik wel leuk vond aan dat jaar, waren de vriendschappen die ik heb zien opbloeien en de hilarische momenten die daarbij plaatsvonden. Een voorbeeld van zo'n hilarisch moment: Twee meisjes die achter me zaten, en elkaars namen nog niet goed kenden, zaten die tegen elkaar te repeteren.
Ik denk dat het jaar van G3, één van de ergste ergste jaren van mijn hele schoolloopbaan was.
Ik ben dan ook niet mee geweest naar wolkenland en dat is, achteraf gezien, een van de beste beslissingen in mijn hele schooltijd geweest. De week van wolkenland zat ik dus bij A3, daar zaten een paar etters de hele tijd, natuurlijk als de juf even niet keek, zo laf zijn ze nog wel, tegen mijn hoofd te tikken en in mijn nek te knijpen en me uit mijn tent te lokken. Één iemand heeft me toen gesteund en geholpen, Fenna de V., die acht ik een eervolle vermelding waard voor hoe ze me heeft verdedigd en opgemonterd als ik het niet meer zag zitten. Maar dat was maar voor drie dagen.
Het pesten en plagen en kinderachtig zijn hield ook in het laatste jaar van de onderbouw gewoon aan, ik was lelijk, moest een beugel nemen, droeg lelijke kleren, en mijn bril paste niet bij mijn gezicht. Oh ja, ik had ook een groot hoofd. Toen het gesneeuwd had, moest iemand per se een ijsbal in mijn gezicht smijten, pas toen hij zag dat het bloedde kwam hij sorry zeggen. Steeds maar bezweerde iedereen die me goed gezind was mij dat ik er boven moest staan en dit gedrag gewoon niet moest zien. Leuk gezegd, dat wel, als het maar zo simpel was als het klonk, was ik misschien gelukkiger geworden. Ze zaten te zieken, opmerkingen over mijn haar te maken, me belachelijk te maken waar iedereen bij was en me te zeggen dat mijn ouders niet van me hielden en dat ik mislukt was.
Toen ik, met moeite, naar G4 overging, ontmoette ik de persoon die mijn belangrijkste muze zou worden. Ik schreef sinds G2 al (liefdes)-gedichten om me af te kunnen wenden van mijn verdriet.
Hierbij wil ik S.D. dan ook bedanken, want ze gaf me de hoop die ik nodig had om het in die klas vol te houden, dit jaar was namelijk nog erger dan het jaar ervoor.
Dit jaar deed ik ook de opleiding tot vertrouwensleerling, nu contactleerlingen genoemd, ik heb hier veel geleerd. Deze commissie heeft al een aantal leerlingen kunnen helpen en met de meesten gaat het nu (hopelijk) beter.
Dit was het eerste jaar van de 2e fase en in dit jaar bleef ik, door dezelfde 2e fase, zitten, en moest ik het jaar overdoen.
In mijn tweede jaar dat ik in G4 zat, en door een administratieve fout zelfs eerst nog in A4 werd geplaatst, heb ik veel vervelende dingen meegemaakt, waaronder wolkenland van dat schooljaar, maar nu ik eraan terugdenk: het was lang niet zo erg als toen ik de eerste keer in G4 zat, alleen (wat) kinderachtiger, zover als dat mogelijk was. Het niveau lag erg laag, vragen zoals "is je kapper dood?", omzeilde ik met "is je schoonheidsspecialiste met pensioen?" Ook waren ze erg agressief, maar het is nooit tot een echte vechtpartij gekomen, hoewel ik gewaarschuwd werd dat ze me zouden afmaken, nou, die moeten maar niet het leger ingaan denk ik zo.
Toen ik in G5 terechtkwam, hoopte ik dat het leuker zou worden. Ik dacht: nu zullen ze wel verstandiger zijn geworden. De zoveelste teleurstelling, maar Rome was super en dat heeft niemand me af kunnen pakken. Dit jaar ging ik bij het Dagelijks Bestuur, om me in te zetten voor de school en te vergeten hoe erg ik bepaalde figuren uit mijn klas haatte. Ik heb twee keer het lustrum meegemaakt.
In de eerste passief, in de vijfde heb ik actief bijgedragen aan de organisatie. Het lustrum was goed georganiseerd en het was een succes.
Het feit dat ik hier nog steeds op school zit en niet van de zenuwen ben weggerend bewijst mijn idee dat ze me nooit echt klein hebben gekregen. Dat plezier wil ik ze gewoon niet geven, dat zijn ze me niet waard.
Oh, wat was Rome mooi, buiten dat we allemaal bijna in het ziekenhuis of de hemel waren beland door een soort terorristische aanslag van een van de klasgenoten, is er niets opmerkelijks gebeurd.
Geplaatst in de categorie: pesten
School
1.115
Geef je reactie op deze inzending: