Huilen is zilver

Nu snap ik helemaal niets van schaatsen maar toen ik afgelopen zondag thuiskwam zag ik iemand bijna in huilen uitbarsten omdat ze een zilveren medaille had gewonnen.
Eerst dacht ik nog: die heeft een been gebroken, maar nee hoor. Zij had zilver gewonnen en rampzaliger kan het niet.
Toegegeven, ik snap echt helemaal niets van sport. Of waar dan ook van maar toen ik dat zag vroeg ik mij echt even af of ik toch dat laatste biertje niet had moeten nemen.

Dit is toch aan niemand meer uit te leggen? Janken omdat je zilver hebt en je collega goud! Met apathische blik het ijs afwaggelen omdat je ‘maar’ zilver hebt. Sterker nog. De schaatster in kwestie had al eens zilver gehaald op hetzelfde nummer. Twee keer zilver en dan instorten.
Dat is toch hetzelfde als van pure ellende in janken uitbarsten omdat je 10 miljoen in de loterij gewonnen hebt terwijl je buurman 20 miljoen won?

Ik zie dus iemand als een gek een keer of tien hetzelfde rondje schaatsen, wat op zichzelf al een prestatie van formaat genoemd mag worden. Want welk redelijk denkend mens gaat voor zijn lol als een gek tekeer op een stuk ijs terwijl slijm en snot aan alle kanten de tribunes inschieten? Dat is voor elke sportonbewuste randviool zoals ik toch niet te bevatten?

En intussen rent de infuusdienst zich een breuk met het aan- en afvoeren van infusen voor comateuze schaatsers die zich een bijna-dood-ervaring hebben geschaatst. En om de chaos compleet te maken zie ik bijna hyperventilerend van onbegrip een schaatster die een zelfmoordpoging op de 3 km ziet mislukken en daar dan bijna alsnog in slaagt als ze van ellende in elkaar zakt omdat ze slechts zilver heeft gewonnen.
Wie is er hier nou gek?

Begrijp mij niet verkeerd hoor. Ieder zijn meug en mijn eigen vriendin zit ook met ingehouden adem te kijken. En als ze zometeen door ademgebrek van de bank lazert is dat verdomde sneu voor haar want niemand die haar toejuicht als ik haar mond-op-mond beademend moet vertellen dat ze daar zelfs geen zilver voor haalde omdat de buurvrouw net iets langer haar adem wist in te houden. Ik zie de ambulance overigens net wegscheuren met buurvrouw.
De buurman steekt zijn duim omhoog. Jammer, ze heeft het niet overleefd, schreeuwt hij, maar ze heeft wel goud.

Op de tribune zie ik Erica Terpstra juichen. Merkwaardig gezicht trouwens, al die juichende mensen terwijl daar een mud schaatsers met zuurstofflessen ternauwernood in leven wordt gehouden.
Dat gejuich schijnt bij tsunamisurfen en in de duivensport toch een stuk minder te zijn heb ik mij laten vertellen.
Nou zeg ik wel Erica Terpstra maar zeker weten doe ik het niet want ze heeft haar hoofd omgedraaid, hoewel je daar bij Erica nooit zeker van kan zijn.
Gelukkig zie ik Prins Willem Bier in de buurt dus MOET Erica wel in de buurt zijn want waar Bier is, is Erica.
Want de Heinekenhal gloort, de bitterballen liggen al te sputteren en de gouden plak is binnen.
Naast Willem zie ik prinses Maxima….
Omdat ik lip kan lezen weet ik wat zij tegen Willem zegt: “Nou snap ik helemaal niets van schaatsen Willem maar ik zie iemand bijna in huilen uitbarsten omdat ze een zilveren medaille heeft gewonnen. Hoort dat zo lieverd?”
Willem heeft wel wat anders aan zijn hoofd. Een zeurend kind, volle blaas en trek in een biertje.
I love it..

Schrijver: Paco, 14 februari 2006

pacocritici.nl

huilen zilver schaat zilver schaatsen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.6 met 11 stemmen 702