Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

De betere wereld

Het was een zonnige nazomerse dinsdag, om 16.00 uur die namiddag had ik een consultatie met mijn professor geschiedenis. In het studentenhuis nam ik nog snel even enkele papieren door voor ik naar de universiteit vertrok. De meeste studenten waren op school, of zaten beneden in de tv-zaal, waardoor het ongewoon rustig was op de gang. Ik zat op mijn bed, met de uiteenzetting over de Aartshertog Carlos die tot koning van Spanje en de Indieën verkozen werd over mijn benen en deken verspreid, toen ik plots merkte dat iemand mijn kamer was binnengedrongen.

Ik keek op en voor mij stond nu een jonge vrouw. Ze was groot en slank, en moest ongeveer mijn leeftijd hebben. We hadden elkaar al eerder gezien - ik in ieder geval had haar toch opgemerkt. Een vriend had me verteld dat zij een Russische Erasmus-studente was, die voor haar studie 6 maanden in België verbleef. Samen met de andere buitenlandse studenten kwam ze soms in het schoolrestaurant eten, waar ik 3 maal per week met de verdeling van de maaltijden hielp. De eerste keer dat ik haar het bord met aardappelen met gehakt en worteltjes had aangereikt, had ze zich omgedraaid en iets in dat kwakkeltaaltje van haar tegen haar vriendin gezegd. Beiden waren daarop in de lach geschoten, en zonder mij nog een blik te gunnen verder doorgeschoven. Het had mij er niet van weerhouden iedere keer wanner ze opnieuw in de rij voor de metaalgrijzen etensbakken stonden, naar hun borsten en konten te gluren. Ze waren allebei zeer on-Belgisch mooi, met haren die tot op de glooiing van hun Russische kont reikten.

Het zonlicht dat nog net tussen de halfgesloten gordijnen naar binnen viel, leek er mij met klem op te willen wijzen dat één van hen nu werkelijk in mijn kamer stond. Ik wou iets zeggen, maar zweeg toen er mij niets te binnen schoot. Veel stof tot gesprek had mijn bezoekster blijkbaar toch niet van doen. Meteen na het sluiten van de deur was ze haar zwarte adidas-gestreepte schoenen gaan uittrekken, die ze samen met haar sokken in de hoek van de kamer wierp. Daarna haar broek, die over haar ellenlange blanke benen naar beneden gleed, en tenslotte nog de strak gespannen blouse, die meer tijd kostte aangezien de frèle stof meer voorzichtigheid vereiste bij het losknopen ervan. Al die tijd was ik op mijn bed blijven zitten, sprakelozer en met stijgend ongemak naarmate het hoopje kleren in de hoek groeide. Toen op haar ondergoed na alles uit was, leek alle hoop verloren om deze namiddag nog een enigzins zinnig gesprek met haar te voeren over –ik zeg maar wat- de hervorming en verdere ontwikkeling van de Russische economie na het uiteenvallen van de USSR.

Het zachte kant van haar ondergoed dat als een zwarte pen de lijnen van haar lichaam markeerde, leek het beeld van haar aanwezigheid in mijn kamer alleen maar irreëler te maken. Op haar blote voeten liep ze naar mij toe, bedacht zich, en liep terug naar het hoopje kleren in de hoek waar ze zich bukte om iets uit haar broekzak te halen. Enkel het zoemen van mijn koelkast viel te horen terwijl ze zich omdraaide en opnieuw naar mij toe begon te lopen, het geluid van haar zachte stap in het tapijt gesmoord. Ze kwam naast mij staan, en wierp iets in mijn schoot. Voor het eerst keek ze me nu ook echt aan, en ik zag hoe haar lieve gezicht verontschuldigend glimlachte.

Tussen mijn benen lag nu een Black Contex condoompakje. Als haar intrede in mijn kamer en de daaropvolgende striptease-voorstelling deel konden uitmaken van een te benijden erotisch-getinte fata morgana, dan was dit meteen het einde van diezelfde natte droom. Droomvrouwen en Black Contex condoompakjes zijn niet met elkaar te verzoenen. Ja, ik was voorheen al met een paar meisjes naar bed geweest. Halve vrouwen zelfs. Maar die hadden allemaal tot de werkelijkheid behorende lichamen gehad; cellulitis gelaagde billen, te kleine borstjes op te grote konten, volle bolle buiken, geboortevlekken in de vorm van het Afrikaanse continent. Lichamen die mijn bedenkelijke prestaties in bed toch op prijs wisten te stellen. Maar dit Russisch natuurwonder zou met minder dan uitstekend geen vrede nemen. Toen ik haar in stotter-Engels naar de reden van haar onverwachte bezoek trachtte te vragen, lachte ze enkel maar, en haalde haar schouders op.
“You seem nice.”
Veel meer hoefde daar voor haar blijkbaar niet aan toegevoegd te worden; ze boog zich voorover en wees op het condoompakje.
“Need some help?”
Ik schudde het hoofd, en keek met lichte schrik naar haar hand die nu vervaarlijk dicht in de buurt van mijn kruis kwam.
“Euh, nee… No.”

Ze leek niet op mijn aarzeling voorzien, en terwijl haar blik twijfelend over de Aartshertog Carlos als koning van Spanje en de Indieen gleed, vroeg ze of ik het dan liever zonder deed. Ik ontweek haar blik, en zocht tevergeefs naar uitstel van executie. En hoewel in mijn broek een schuchtere erectie zijn levenskans verkeken zag, antwoordde ik ten slotte dat ik haar voorstel om nu met elkaar naar bed te gaan niet zo'n goed idee vond.

De blik van ontgoocheling in haar ogen leek gemeend, en ze drong niet verder aan. Ze liep terug naar haar streep zonlicht, haar ranke heupen zacht wiegend, en begon in de hoek van mijn kamer opnieuw haar kleren aan te trekken. Net voor ze vertrok, keek ze me nog even aan en haalde verontschuldigend haar schouders op. Daarna opende ze de deur, en verdween uit mijn kamer.

We zagen elkaar nog vaak terug daarna, zij voor en ik achter mijn etensbakken. Zij met haar vriendin, ik met mijn aardappeltjes en keukenmuts. Zij zei niks en ik antwoordde niet. En terwijl ze in de ongeduldige rij langzaam verderschoven, gluurde ik naar hun borsten en konten, dromend van een betere wereld, met halfnaakte schoonheden die op zomerse namiddagen brutaal en ongevraagd mijn kamer binnendrongen.

Schrijver: moa, 20 februari 2006


Geplaatst in de categorie: erotiek

2.7 met 6 stemmen 1.628



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)