Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

De geschiedenis van het ontwaken van de wereld.

I. De geboorte van de Ideeën.

‘Heb je het al gehoord?’ ‘wat?’ ‘Sebastiaan heeft zelfmoord gepleegd’. ‘Dat meen je niet, waarom, wanneer?’. Joachim keek Adriaan stomverbaasd aan. Ík kon het zelf ook niet geloven, maar het is echt waar’, antwoordde Adriaan. Joachim en Adriaan waren twee jongens van 19 jaar. Ze kenden elkaar letterlijk sinds hun geboorte, want ze hadden bij elkaar in dezelfde kamer in het ziekenhuis gelegen. Het Onze Lieve Vrouwe Gasthuis in Amsterdam-oost. Ze gingen naar dezelfde crèche en daarna naar dezelfde lagere-en middelbare school: een monumentaal pand in Amsterdam-zuid.
Op die middelbare school haddden ze Sebastiaan leren kennen, hij was een knappe, goedlachse jongen en met z’n drieën konden ze het zeer goed vinden. Al die jaren zaten ze bij elkaar in de klas, ze deden alledrie Gymnasium, met Grieks als keuzevak, en hadden altijd de hoogste cijfers.
In tegenstelling tot andere opvallend intelligente klasgenoten behielden zij echter hun waardigheid en schepten nooit op over hun hoge cijfers. Voordat Joachim en Adriaan Sebastiaan leerden kennen logeerden ze vaak bij elkaar. Jong als ze waren hadden ze, omdat ze allebei oudere zussen en broers hadden, al veel kennis van de wereld om hen heen, aangezien er bij allebei altijd diepzinnige gesprekken werden gevoerd aan de eettafel waar ze, anders dan bij andere gezinnen, niet van gespreksdeelname werden uitgesloten. Op die manier was het dat ze veel gezonde ideeën konden uitwisselen. Ze wisten zich niet geheel alleen in hun opvattingen, dat was iets dat hen sterkte, want ze beseften dat ze voor die tijd vernieuwende gedachten hadden.
Van hun oudere broers en zussen wisten ze dat de samenleving aan het verslappen was, conventionaliteit vierde hoogtij, er werd hier en daar censuur toegepast in de stukken die Ronald en Roland, de oudere broers van Adriaan die werkzaam waren als journalst en recensent, schreven. Adriaan had nog één oudere zus: Anna.
Toen Adriaan en Joachim in de laatste klas zaten van de basisschool werden hun moeders eens gebeld door de directrice, of ze hun zonen wilden zeggen dat ze niet overal moesten rondbazuinen dat ze niet gelovig waren. ‘Daar worden christelijk-opgevoede kinderen nerveus en verward van’ zei de directrice met een hese stem, als had ze net een zenuwinzinking gehad. ‘Dat is toch echt hun probleem, blijkbaar zijn ze niet goed genoeg opgevoed, maar wat wil je met die katholieken, daar valt nooit iets goeds van te verwachten’. Dit schokte de directrice vervolgens zo dat ze een week later overspannen haar taken aan haar vervanger overdroeg en met vervroegd pensioen ging.
‘Oorspronkelijkheid’, zei de oudste zus van Joachim altijd, ‘is het beste wat een schrijver kan overkomen’. Ze was zelf schrijfster en haar verhalen waren bijna altijd autobiografisch getint, ze zorgde alleen dat het nooit teveel opviel, soms werd het opgemerkt door een pientere recensent, maar vaak leek het toch alsof bijna alle literaire critici in slaap waren gesukkeld. Ook Joachim, die zelf literaire aspiraties had, vond dat een schrijver zich door zijn gevoel zou moeten laten leiden en zich niet aan epigonie moest schuldig maken. Hij vond dat gevoel een werk oorspronkelijk maakte, want dan was het van hemzelf, zijn volledige eigen uitstorting van emotie. Deze opvatting over literatuur beperkte zich oorspronkelijk alleen tot de poëzie, maar Adriaan had daar een opvatting aan toe te voegen die ook het proza-gedeelte besloeg. Volgens hem had een literair werk een doel voor ogen te hebben dat geleidelijk aan werd bereikt door middel van het leiden van de personages. Adriaan achtte dit doel vergelijkbaar met het noodlot dat een rol speelde in de oude Griekse tragedies.
Adriaan en Joachim hadden op deze manier hun eigen ideeënwereld gecreërd, die ze ook in praktijk brachten, Joachim hield het in eerste instantie nog bij poëzie en twistgeschriften in de schoolkrant voor zover die niet werden gecensureerd, terwijl Adriaan al bezig was met korte verhalen publiceren in die schoolkrant en ook hier en daar recensies schreef van boeken en toneelstukken die hij had gelezen en bezocht.

Schrijver: V.timber, 5 maart 2006


Geplaatst in de categorie: actualiteit

0.3 met 3 stemmen 892



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)