Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Paasleugens

We vertellen onze kinderen maar al te graag dat ze niet mogen liegen en wat doen we zelf….juist, liegen! De nieuwe leugenperiode is weer aangebroken. De Paashaas komt eraan. Als mijn dochter het daar nu eens gewoon bij zou laten, maar nee hoor, ze zit in de ‘waarom’fase. Erg leuk!

De chocolade-eieren liggen zo voor het oprapen in de supermarkt, maar als mijn meisje vraagt of ze er een mag, moet ik haar teleurstellen. “Nee schat, die eieren liggen hier voor de Paashaas. Hij koopt ze hier en komt ze in april naar jou toe brengen.” “Ja maar mama”, zegt ze, “bij die mevrouw daar verderop, ligt er wel een in het karretje, waarohom?” Hoppakee, daar ga ik al. Ik ben er ook zo verdomd slecht in hè, dat liegen. Ik ben er niet voor geboren, zal ik maar zeggen, maar goed, ik doe mijn best.

“Schatje, dat komt omdat de Paashaas alleen bij de kindertjes eitjes komt brengen en niet bij grote mensen, dus neemt die mevrouw zelf maar een eitje mee.” Mijn dochter knikt. Pffff, ik kom er mee weg. Eventjes dan toch.

“Mama, komt de Paashaas echt alleen naar kinderen?” Ik knik bevestigend. “Waarohom?” Oke, nieuw dilemma. Mijn hersenen draaien overuren momenteel. Ik krijg het er warm van.
“De Paashaas vindt kinderen lief. Sinterklaas geeft toch ook alleen cadeautjes aan kinderen?” Enthousiast knikt ze ja en we lopen weer verder.

Even lijkt ze de strijd te hebben opgegeven, maar plots vraagt ze: “Ja maar mama, als hij pas in april komt, kan ik nu toch al wel een eitje meenemen?” “Nee dat kan niet”, zeg ik snel. “Waarom niet?” Ja, die had ik aan kunnen zien komen natuurlijk. “Nou, euh…dan blijven er niet genoeg over voor de Paashaas en dan moet hij kindjes teleurstellen, snap je?” Mijn dochter kijkt me verbaasd aan. Shit, ze trapt er niet in. Dan vraagt ze: “Mama, wat is terreursellen?” Haha, oké gelukkig. Ik wrijf de zweetdruppeltjes van mijn gezicht en leg haar in andere woorden uit wat ik bedoel. “De kindjes die niets krijgen van de Paashaas zullen erg verdrietig zijn.” Mijn dochter knikt begrijpend en we belanden eindelijk in het volgende gangpad.

Eenmaal bij de kassa aangekomen, vraagt de caissière of mijn dochter een snoepje mag hebben. Dat mag ze. Mijn dochter kijkt in het doosje en kijkt dan weer terug op naar de caissière, waarna mijn meisje zegt: “Dat mag niet hoor mevrouw, zo blijven er niet genoeg over voor andere kindjes.” Ik kijk op en zie dat het kassameisje mijn dochter een paaseitje aanbiedt. Godverdegrrrr, hoe is het mogelijk. Hier gaat mijn verhaal. Na een lulverhaal over dat de Paashaas speciaal voor winkels een extra zakje paaseieren achterlaat, pakt ze het snoepje aan en stopt het snel in haar mond. In de auto zegt ze, dat ze iedere week mee wil naar de winkel, want dan kan ze toch al eitjes eten voordat de Paashaas komt.

Ik weet zeker dat mijn dochter de komende tijd nog gaat komen met vragen als, waar de Paashaas vandaan komt, hoe hij eruit ziet en of hij kan vliegen. Aangezien ik niet zwetend en stotterend mijn leugens wil vertellen, ga ik bij thuiskomst de Paashaas eerst maar even Googelen.

Schrijver: wendy77, 16 maart 2006


Geplaatst in de categorie: kinderen

2.9 met 7 stemmen 766



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)