Verhalen

Even weg

Middernacht en onrustig!
Ik moet even weg, om de heldere nacht te ruiken.
Mij vrouw had hoofdpijn en is vroeg naar bed gegaan.
Ik roep de hond, kleed mij zomers aan en sluit de voordeur achter mij.
Die heerlijke atmosfeer, misschien omdat de auto`s niet rijden en mijn herinnering, aan vroegere nachtgeuren.

Ik mis op dit moment de terrasjes, druk bevolkt met vrolijke, gezellige mensen,
die ook de nacht niet schuwen.
Zulke mensen, die ondanks het lange opblijven, fris en opgewekt op hun werk verschijnen.
‘Heus ze zijn er!’

Ik hak de knop door, breng de hond binnen en schrijf een briefje voor mijn vrouw.
‘Schat, kon niet slapen en ga even weg, een stukje rijden.’

Als ik in de stad arriveer, neem ik plaats op zo'n terras en bestel een cola.
Ik drink al jaren niet meer, omdat drank mijn grootste vriend is.
En toch als ik daar zo zit, geniet ik!
Gezellige men mensen aan een pilsje, zonder teveel te drinken. Lachende gezichten en gewoon genieten van deze heerlijke zomernacht.
Herinneringen komen in mij op als ik dit panorama aanschouw.

‘Waarom kon ik drie jaar geleden niet genieten, maar alleen de drank laten beslissen?’
Leuke, lachende mensen in een heerlijke zwoele zomernacht.
Als ik vier uur thuis kom, ligt het briefje nog op zijn plaats. Ik verscheur het en gooi de snippers in de prullenbak.
‘Ik was even anders weg!’