Een Uitje
De aardrijkskundesectie van mijn middelbare school was op het lumineuze idee gekomen om een bezoek te brengen aan het Veenmuseum.
De bewuste excursiedag kwamen wij ’s ochtends vroeg aanrijden in een plaatsje zonder naam. Na enige uren zoeken bereikten we ook het Veenmuseum, want niemand had zich ooit geroepen gevoeld om het museum op welke plattegrond dan ook te vermelden.
Eén van mijn klasgenoten ontwaarde het museum (een huisje met rieten dak) tussen de slootjes, bomen en met koeienvlaaien bezaaide weilanden en opeens begreep ik waar de term ‘middle of nowhere’ vandaan kwam. Ook werd het me duidelijk waar de educatief bedoelde filmpjes over de Steentijd altijd werden opgenomen.
De groep hippe, in dure merkkleding gehulde Gooische tieners werd hartelijk begroet door een man die het had aangedurfd de combinatie “Geitenwollen sok in sandalen” nieuw leven in te blazen. Bert – zo heette de sandaaldrager – was de zoon van een turfsteker en hij zou ons later die dag een diaserie van zijn vader zaliger tonen. Je kon hem al voorzichtig zien glimmen van trots bij de gedachte aan die stoere mannen van honderd jaar geleden.
Corry – die ik er sterk van verdacht de vrouw van Bert te zijn – zou ons eerst meenemen naar Daan, die ons dan weer het water op zou nemen in een authentiek turfstekersbootje. Corry keek eerst bezorgd naar de zwaarbewolkte hemel en besloot dat we maar het beste even konden wachten in de kantine.
De kantine was een gedurfde benaming voor een keet met een dakje van spaanplaat. Onder een toonbank, die midden in de slecht verlichte keet stond en verder nergens voor diende, haalde Corry een krat 3-S tevoorschijn. Helaas was het budget van het Veenmuseum ontoereikend geweest, want de helft van de klas was nog 3-S-loos toen de bodem van de krat reeds bereikt was. Corry voorzag waarschijnlijk grote problemen en terwijl de eerste druppels op het spaanplaat kletterden, kondigde ze vrolijk lachend aan dat het nu langzamerhand wel tijd was om naar Daan en zijn boot te gaan.
Daan was het twintig jaar jongere evenbeeld van Bert, die onmiskenbaar zijn vader was. Gehuld in een donkergroen regenpak maakte hij in elk geval een bijzonder Veenachtige indruk. De degelijke laarzen vervolmaakten het beeld van een stoere turfsteker. En terwijl de regen gestadig doorkletterde, stapten wij in een wankel turfstekersbootje en voeren weg, op zoek naar turfstekerseilandjes en verbreding van onze horizon. Om de één of andere reden wilde het turfstekersgevoel maar geen post bij me vatten, terwijl ik ervan overtuigd was dat de treurige atmosfeer in en buiten het bootje wat dat betreft raak getroffen was.
De eerste blikjes 3-S vlogen het water in. Ook de roze paraplu van één van mijn klasgenoten woei overboord, een onzekere toekomst tegemoet.
Er werd geklappertand, gescholden en geboerd, want de goedkope frisdrank wreekte zich vrijwel onmiddellijk. Daan verraste onze immer leergierige lerares met een stuk échte veengrond, waar ze vanzelfsprekend erg blij mee was. Aan het voorstel om de boot te keren en terug te varen naar de ‘kantine’, werd met een flauwe glimlach gehoor gegeven.
Terug in de keet vertoonde Bert zijn beloofde diaserie. Maar waar eerst alleen het gesnik en genies van het meisje zonder paraplu te horen was, begonnen steeds meer mensen door de hilarische anekdotes van Bert heen te praten en tenslotte was Bert de enige die niet aan het woord was. Hij rommelde maar wat met zijn dia-apparaat. Totdat hij opeens op de toonbank sloeg en riep: “We kunnen er ook gewoon mee stoppen, als jullie dat liever hebben!” Deze woorden met gejuich ontvangen en een deel van de klas verliet opgewekt de keet.
5 VWO nam plaats in de bus en toen ook het kleinste jongetje – dat door Bert als wraak nog even in elkaar was geslagen – teruggekeerd was, reed de bus langzaam de bewoonde wereld tegemoet. Corry en Daan zwaaiden ons uit tot de bus uit hun gezicht verdwenen was. De stilte op de terugweg werd slechts verstoord door een niesbui, een boer en een enkel scheldwoord.
Om 19:30 bereikten we het uitgestorven schoolplein. Het was een geslaagde excursie geweest.
Geplaatst in de categorie: school
Uitje
951
Geef je reactie op deze inzending: