Gelijkheid
Alle mensen zijn gelijk, ook al lijkt dat er niet altijd op.
Nee, integendeel, er zit wel duidelijk verschil tussen.
Je hebt kleine mensen, grote mensen, vriendelijke mensen, wijze mensen en alles wat daar de tegenhanger van is.
Mensen hebben allemaal als overeenkomst dat men gelooft in zijn eigen gelijk en het beste wil voor zichzelf.
Je eigen gelijk zoeken en weten is denk ik dan ook wel goed, al zullen sommigen je misschien eigenwijs noemen.
De kunst daarbij is wel, dat je openstaat voor inzichten van anderen, je zou er soms wel iets van kunnen leren.
Zo heb ik gemerkt dat ik veel leer van mijn jongste zoon, die heeft een helder inzicht hoe de mens is.
Hij zet mij vaak tot nadenken.
Waar ik wel sterk op let is dat ik altijd vriendelijk en gastvrij ben voor mensen.
Soms echter lukt me dat niet.
Niet elk mens geeft mij namelijk de gelegenheid zo te zijn.
Toch als men mij niets opdringt en mij in mijn waarde laat dan voel ik mij prettig en geniet om alles te doen (naar vermogen) het de ander naar de zin te maken.
Dat klinkt natuurlijk heel nobel, maar ik heb het zelf dan ook heel leuk en dan ben ik dus toch weer in die cirkel beland, dat ik het beste wil voor mijzelf.
Ik heb erg lieve vriendinnen, maar ik merk ook dat als ik met anderen in contact kom dat ik wél heel duidelijk mijn grenzen moet stellen.
De vanzelfsprekendheid waarmee ik met echte waardevolle vriendinnen en mijn zonen om ga, lukt niet bij iedereen.
Ze lopen dan over je heen, zoals dat heet, want je bent te aardig.
Een mens moet dus selectief zijn, wie er toegelaten kan worden tot die groep mensen die je heel dicht kunnen en mogen naderen.
Grenzen stellen is zo belangrijk.
Iedereen doet dit of wil dit en weer zijn de overeenkomsten frappant.
Een mening hebben we ook allemaal.
Of die goed is, dat kan er vanaf hangen of je op de hoogte bent van alle feiten en een gefundeerde mening kunt hebben.
Als je een persoonlijke mening hebt, kan dat niemand schaden.
Maar als je die mening hard schreeuwend naar buiten brengt, kan dat o.a. irritatie te weeg brengen.
Ik heb het nu dus over fanatisme.
Aan alle meningen zitten zo zijn voor’s en zijn tegen’s.
Ook heb je mensen met een eigen mening, maar die kunnen zich niet inleven in een ander.
Dat is echt lastig, ze zijn vaak erg “Ik”-gericht, zoals ik dat noem.
Het is eigenlijk niet goed om mensen uit te sluiten van jezelf en van je leven.
Maar soms is dat in bepaalde gevallen toch nodig om ruimte voor je zelf te creëren en te behouden.
Als het niet mogelijk is dit buiten je leven te houden, dan stel ik me wat gereserveerder op t.a.v. de betreffende persoon.
chello.nlGeplaatst in de categorie: psychologie
gelijkheid
565
Geef je reactie op deze inzending: