Onze nacht
Ik moet bekennen dat ik wist dat het waarschijnlijk onze laatste nacht zou worden. De hele wereld leek samen te spannen om het aan me duidelijk te maken. Die nachtelijke mist die er ineens was, maar ook die ritmische zinnen die je maakte. Het deed me denken aan een dramatisch einde. Een einde waarbij je geen vrienden kunt zijn.
Volgens mij heb ik je wel eerder verteld dat wij geen vrienden zouden worden. Ik heb je lief gehad. Ik heb je nog steeds lief. Niettemin heb ik je nooit als vriend gezien. Mijn vrienden zijn anders dan mijn liefdes. Ik geef toe dat ik in het verleden een vriendschap wel eens heb verward met de liefde, maar uiteindelijk zijn de twee zaken prima te onderscheiden. Bij een liefde immers kan ik rustig in de armen liggen zonder zorgen. Bij een vriend kan ik dat niet. Het is bijna een trucje om het te testen als ik het niet zeker weet: als ik in haar armen ga liggen en het voelt onwennig dan kan ze nooit meer dan een vriend zijn. Voelt het daarentegen alsof het nooit anders is geweest, dan is het liefde. Laat daarbij de begripsbepaling je niet verwarren: ik heb vrienden ook lief, maar ik benoem het niet zo. Op dezelfde manier als dat ik van mijn ouders hou, maar ze dat nooit direct op die manier zou zeggen. ‘Ik hou van je’ is altijd voorbehouden gebleven aan de passionele liefde. Aan de liefde die ik ooit zag als de zoektocht naar je wederhelft, zoals in 'Hedwig and the angry inch' zo mooi bezongen is.
Jij en ik zijn geen vrienden. Ik vind het te leuk om bij je te liggen, met je te koken en je te zoenen. Je bent een liefde en daarom kan ik niet een vriend zijn. Je kunt altijd een beroep op me doen maar ik vraag je dat niet te vaak te doen. Iedere keer als de telefoon gaat denk ik al dat jij het bent en die last wil ik afwerpen. Niet versterken.
Ik ga dus. Ik laat je mijn sleutel en een behoorlijk groot stuk van mijn hart. Niet omdat ik vind dat je dat verdient maar omdat ik nog niet klaar ben om het mee te nemen. Ooit zal dat stuk er niet of nauwelijks meer zijn. Nu blijft het nog even hier. En ik zal voor en over je dichten, schrijven en zingen. Ik zal mijn winamp programmeren met nummers die me aan jou doen denken. Want je bent ‘always a woman to me’. Want ‘zonder jou’ is alles plotseling veel killer. Toch was dit einde te voorzien.
Het kon niet anders zijn.
hotmail.comGeplaatst in de categorie: afscheid
vrienden
746
Geef je reactie op deze inzending: