Goed bedoeld

Het is stil in huis, na 17 jaar gaf Moortje het op, ze stierf op mijn schoot. Ik heb haar begraven in mijn voortuin, wil even geen huisdier meer.

Een paar dagen later, nationale dierenasieldag, zo zielig al die katten in kooien. "Alleen even kijken", dacht ik, maar ik smolt bij de aanblik van een jonge witte kater, een kitten nog. Wierp mij door de tralies van zijn gevangenis klaaglijk miauwend zijn aaibaarheid voor de voeten. We zijn nu een paar maanden verder, het is echt een heerlijke kat met een eigen karakter. Maar ik zit met een kater, want mijn meubels en het behang zien er niet meer uit........

Ik heb een kind gered, bruin van vel met nog bruinere ogen. Indringend deden verenigde paters een beroep op mijn goedgeefsheid. Door mijn bijdrage kreeg dit kind een toekomst. Onlangs werd mij duidelijk dat hij levenloos is aangespoeld op Tenerife, is hij de loverboy van mijn jongste dochter, heeft hij vlieglessen genomen met het doel om nooit te kunnen landen........

Elfriede heet ze, zo vermeldt het bord van ongeveer 20 bij 20 centimeter. Geen bloemen, geen geliefden, zelfs geen bekenden. Van gemeentewege begraven op vijf juli tweeduizendenzes, zij is 97 geworden om in alle eenzaamheid te sterven. Ik stond daar vandaag even bij stil, zij is mijn allerlaatste verhaal.

Schrijver: Fred, 15 september 2006

fredmolenaarcasema.nl

Elfriede

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.7 met 9 stemmen 1.094