Ramen lappen
''<Jantje zag eens pruimen hangen…>'' - Dat kan vandaag weer leuk worden, dacht ik geamuseerd. Ik wist uit ervaring dat, als er na het opstaan een bepaalde melodie of tekst in je hoofd zat, dit gedurende een aantal uren niet meer uit je gedachten was te bannen. ''Zal ik alvast het sop voor je klaarmaken?'' vroeg mijn vrouw, want ik had beloofd, dat ik vanochtend de ramen zou doen. ''Prima'', zei ik opgewekt - ''<…o, als eieren zoo groot''> …
We bewonen een praktische, aangepaste seniorenflat, voorzien van brede deuren zonder drempels, liften en meer van deze gemakken. Bovendien behoren wij, beiden zo rond de zeventig jaar oud, nog tot de bevoorrechte groep van personen, waarvan de partner nog leeft. We doen nog alle huishoudelijke taken zelf, zij het in een lager tempo, in etappes en alles wanneer we ons ''goed'' voelen. We noemen deze manier van huishoudelijk werk verrichten onderling wat oneerbiedig: 'de lamme helpt de blinde' en zodoende behoeven we gelukkig nog geen beroep op Thuiszorg of andere onmisbare dienstverlenende diensten te doen.
Ik doopte de spons in de emmer met het sop. …''<noch de tuinman die het ziet''>… Nu werd ik er een beetje kregel van. Op het ritme van de versregels liet ik de natte spons over het glas glijden en gaandeweg ontstond er een nieuw gedichtje in mijn hoofd:
<Hij ging voor haar de ramen lappen,
zij vond het prima en was blij -
ze hoefde nergens óp te stappen,
want hij kon makkelijk overal bij.
Hij tuurde door de natte ruiten…
zijn haren piekten bij z’n kruin:
hij zag ‘s buurmans dochter buiten
in bikini, zonnend in de tuin! …
Toen z’n vrouw plots informeerde
waarom hij nog stééds bezig was,
schrok hij wel even, maar doceerde:
''Je weet toch schat, ’t is dubbel glas!''>
''Voel jij je niet goed?'' vroeg mijn vrouw bezorgd. ''Je staat al een poosje voor een nat raam en je maakt je werk niet af''. - ''<schoon zijn vader ’t hem verbood>'' gonsde het door mijn hoofd. Naar buiten kijkend had ik géén uitzicht op een tuin en zag ik alleen de natte, op een hoop gewaaide herfstbladeren voor de deur; de motregen was zeer zeker niet uitnodigend voor het dragen van een bikini. - ''Ik voel me goed, het is af… ik bedoel: het gedichtje is af.. euh.. laat maar, …dat raam is zo gepiept.''
… Wat zal ze wel van me denken, dacht ik, terwijl ik haar hoofdschuddend zag weglopen om met de afwas verder te gaan.
Tot een volgende keer.
ziggo.nlGeplaatst in de categorie: overig
korte flits van dagd
899
Geef je reactie op deze inzending: