Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

En toen werd Ariel Sharon wakker

Een kerstverhaal over oorlog en vrede, liefde en haat, macht, armoede en rijkdom. Voor gezellig bij het houtvuur of in een verwarmde legertent in Afghanistan. Ter bevordering van het genot en welzijn van alle mensen.

Jeruzalem, 2016

"Zie jij iets?" vroeg Usbek aan Rica.
"Nee, niets, ik dacht alleen dat ik een geluid hoorde."
"Ik ook, maar geen beweging, dat is verdacht, waarschuw de Chef", commandeerde Usbek Rica op superieure toon. Terwijl Rica wegliep om haar Chef te bellen, noteerde Usbek de ontwikkeling, die hij en zijn collega net hadden waargenomen, in een logboek. Het logboek dat hij voor zichzelf bijhield en dat hij, als het zo ver zou zijn, zou aanbieden aan een uitgeverij. Hij wist al hoe hij het ging noemen: Hoe Ariel Sharon wakker werd.

Ruim tien jaar geleden was Ariel Sharon al ontwaakt uit zijn coma, hij had zijn zoon herkend, maar dat was ook alles wat hij kon. Een sluimertoestand werd het door specialisten genoemd. De man die ooit premier was van Israël, was nu niet meer dan een studieobject voor studenten. En Usbek moest samen met Rica de oud-premier in de gaten houden. Twee jaar geleden was Sharon weer in coma geraakt, dat was toen Usbek nog maar net bij de Mossad werkte en alleen nog maar administratieve opdrachtjes te verwerken had gekregen. Toen het moment kwam, dat hij zijn eerste surveillanceopdracht kreeg, was hij aan zijn collega voorgesteld. Rica, een vrouw. Ze kregen de opdracht om voor het ziekenhuis waarin Sharon verbleef...
"Ik heb met de Cheft gebeld", zei Rica, terwijl ze de surveillancebus binnenstapte.
"En?" Vroeg Usbek.
"De Chef is bezorgd, we moeten voorkomen dat hij het land weer schade kan berokkenen door te praten."
"Zo lang hij niet kan praten moeten we dus niet ingrijpen?"
"Ik denk het", twijfelde Rica.

Rica was een kind van een Joodse moeder en een Zuid-Amerikaanse vader; ze was bij de Mossad gekomen na haar studies in Europa, sprak vloeiend Spaans, Engels, Turks, Grieks en Frans en had zich gespecialiseerd op het gebied van communicatietechnologie.

Usbek had ook in Europa gestudeerd, hij was de oudste zoon uit een familie van acht kinderen. Zijn vader bekleedde een hoge functie bij de regering; vandaar dat deze al zijn zonen en dochters naar Europa stuurde om er te studeren.

Eigenlijk hadden Usbek en Rica alleen hun fanatisme ten opzichte van de Tora met elkaar gemeen. Usbek vond Rica niet bepaald efficiënt: ze had geen duidelijke orders van de Chef weten te krijgen.
"Laten we maar afwachten hoe het loopt", opperde Rica ten slotte. Dom wijf.
"Ja, laten we dat doen, maar als er iets gebeurt dat tegen de plannen van de Chef indruist, nemen we maatregelen."
"Goed, Usbek, mag ik als eerste slapen dan?"
"Ja hoor, ik houd de slapende hond wel in de gaten."

Midden in de nacht maakte Usbek haar wakker.
"Ik heb de slapende hond zien bewegen en hij heeft gepraat."
"wat nu?" Vroeg Rica.
"Ik ga morgenochtend meteen rapport uitbrengen bij de Chef, jij blijft intussen de wacht houden, het was toch tijd voor jou om de wacht over te nemen."
De rest van de nacht gebeurde er niets en de de volgende ochtend vertrok Usbek naar het hoofdkantoor van de Mossad, de nodige intructies voor Rica achterlatend.

"Dus jij was wakker?" vroeg de Chef aan Usbek.
"Nee, dat was later pas, toen we alleen beweging waarnamen waren we allebei wakker."
"Oké, en toen?" vroeg de Chef.
"Toen belde Rica U met het nieuws over de veranderde situatie."
"Oké, dat weet ik nog, en toen?"
"Toen ging Rica slapen en hield ik de wacht."
"Oké, oké, en toen?" antwoordde de barse stem van de Chef.
"Toen werd Ariel Sharon wakker, Chef." Zei Usbek.
"Hij is dus wakker, kan hij praten?"
"Hij heeft wat met een arts gepraat, afgelopen nacht, de arts was positief over zijn vooruitgang."
"Oké, oké, en toen?"
"Momenteel weten we niets meer dan wat ik U verteld heb", antwoordde Usbek.
"Als hij over politiek gaat praten liquideert u hem, als hij over de muur of over oorlog gaat praten, liquideert u hem, begrepen?".
"Ja, Chef."
"Terug naar je positie dan."

Toen hij terugkwam had Rica de koptelefoon op en zat ze aandachtig naar een scherm te staren.
"Nog wat belangrijks gehoord?" vroeg Usbek haar.
"Nee, geen politiek gevoelige onderwerpen, maar het zal straks wel bekend worden gemaakt dat hij wakker is."
"Orders van de Chef: één poltieke opmerking en hij dient te worden geliquideerd."
"Goed", zei Rica alleen maar.

Usbek wist dat Ariel Sharon vroeg of laat verleid zou worden tot politiek gevoelige uitspraken die in het Westen tot steun zouden leiden voor de rebellen die al vijf jaar het door Sharon's opvolger voortgezette bewind dat Sharon vijftien jaar geleden was begonnen probeerde te bevechten. Usbek wist nu een goede titel voor zijn memoires aan deze tijd: Hoe Ariel Sharon wakker werd.
En hoe ik hem vermoordde.

Schrijver: V.Timber, 2 december 2006


Geplaatst in de categorie: oorlog

1.2 met 5 stemmen 509



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)