stoeltje van niks
Genoeg troep op de rommelmarkt.
Genoeg potten, pannen, serviesgoed, glaswerk en huishoudelijke rotzooi. Schaamtevol wend je je hoofd af bij het zien van een aangekoekte braadpan en iets verderop een beschimmeld en met hondenharen bedekt vloerkleed.
Wat mensen al niet weg durven geven aan deze 'voor een goed doel' rommelmarkt.
Ik heb mijn slag al geslagen. Mooie blauw porceleinen kopjes, een paar kristallen glazen en een mahonie fotolijstje.
Langs de meubelhoek loop ik naar de uitgang van het rommelmarktterrein. Daar valt mijn oog op een onbeduidend, verweerd, houten klapstoeltje. Oud, heel oud, maar onbeschadigd en niet vermolmd. Ik koop het voor vijftig eurocent.
Ik klap het stoeltje uit en ga er op zitten. Wat een sierlijk en charmant dingetje. Een houten zitting van aaneengesloten latjes,de rugleuning vier staande latjes. De poten iets gebogen. "Verkopen dat stoeltje?" vraagt een passerende man, "Ik bied vijf euro."
"Nee, dank u, ik ben blij met mijn schat", lach ik.
Als ik naar mijn auto loop, zeulend met mijn aankopen, krijg ik veel commentaar. "Goeie slag geslagen, jij bent binnen, laat de winter maar komen."
En dan als klapper, "Ik geef je direct twintig euro voor dat oude stoeltje!"
Had ik nou zo'n goede neus vanmorgen?
Mijn eenvoudige zeteltje staat al jaren rustig en vanzelfsprekend in mijn schrijfhuisje.
Mooi, eenvoudig, niet kostbaar, maar voor mij waardevol.
Geplaatst in de categorie: hobby